เดือนสองเดือนที่ผ่านมา รู้สึกเบื่อๆกับชีวิตประจำวันนิดหน่อย ว่างเปล่า หาอะไรมาทำแค่ไหนก็ไม่รู้สึกว่าได้ถูกเติมเต็มความเบื่อนั้นเลย

       แต่ ได้ยินเสียงของหน้ากากจิงโจ้ตั้งแต่รอบแรกจนถึงเพลงสุดท้าย Versace on The Floor เป้นช่วงเวลาที่ทำให้ผมมีความสุขมาก

        ทุกๆอาทิตย์ทำให้ผมตั้งกลับมาดูรายการ กลับบ้านมาลุ้น ซึ่งก็หลายปีแล้วที่ผมไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกนี้เลย มีอารมณ์รวมไปกับรายกาย คอยวิเคราะห์ ว่าใครเป็นใครอยู่ใต้หน้ากาก วิเคราะห์กรรมการ วันเวลาอัดรายการ ซึ่งเหมือนเกมส์ปริศนาที่เราไล่หาหลักฐานมาตอบคำถามให้เรา

     ผมรู้เสมอว่าหน้ากากจิงโจ้เลือกเพลงที่อยากร้อง แนวที่ชอบมากกว่า และไม่เคยติในใจว่าทำไมไม่เลือกเพลงแรงๆเหมือนคนอื่นเขาบ้าง นั่นเพราะเขาทำได้ดีมากแล้ว สิ่งที่สำคัญของเขาคืออินเนอร์ในทุกๆเพลงผมรู้สึกได้ว่าเขาตั้งใจร้อง ทั้งมือ ท่าทาง เสียง มันเป็นหนึ่งเดียวกับเพลง ทั้งจังหวะการยืนบนเวที ตั้งแต่ Love on top เพลงป๊อป-แด๊นสบายๆเต้นเบาๆ อารมณ์ในคลับ ผมฟังแล้วไม่ต้องจริงจังกับผลแพ้ชนะเพลงมันสบายๆ   หรือเพลงต่อไปที่เพิ่มพลังเสียงขึ้น How i am supposed to live without you เพลงนี้ไม่รู้จักครับ แต่มันโครตเพราะอย่างสุดยอด หรือ One last cry จังหวะเพลงนี้แปลกๆ มีขึ้นลงหน่อยร้องไม่ง่ายเลย เสียงหลบยอดมาก จนถึง Versace on The Floor เพลงมันเศร้าบีบใจอย่างบอกไม่ถูก 55+


  .... ช่วงเวลาที่ติดตามหน้ากากจิงโจ้ จนถึงตอนนี้ผมจะจดจำมันตลอดไป .... ขอบคุณมากเป๊ก ผลิตโชคมากๆที่ทำให้ผมสนุกขนาดนี้ รวมทั้งกรรมการทุกคน