ทุกคนต้องยอมรับก่อนว่า ถ้าเหรียญ 25 สตางค์ ตกลงที่ถนน เชื่อว่า 50:50 ไม่เก็บกันแล้ว
แต่คนเดียวกันที่ไม่เก็บ กลับโวยในกรณีแคชเชียร์ซุปเปอร์มาเก็ตไม่ยอมทอนให้
จึงเป็นปัญหาแก่ผู้ประกอบการค่อนข้างมาก
ปริมาณเหรียญที่ใช้หมุนเวียนจะมีน้อย
สาเหตุที่ทำให้ปริมาณการหมุนเวียนมีน้อยเป็นเพราะ
ราคาสินค้าและบริการตามร้านตลาดทั่วๆไป กว่า90% ไม่เป็นเศษสตางค์ เป็นจำนวนเต็ม บาทแทบทั้งนั้น
ขึ้นรถประจำทางสีครีมแดง ค่าโดยสาร 6.50 บาท
ได้รับเงินทอนมา ก็เก็บกลับบ้าน หยอดกระปุก
พอมองออกมั้ยครับว่า
เหรียญหายไปไหน
อยู่ในโต๊ะ ในตู้ประชาชน
ส่วนตัวที่บ้าน น่าจะมีเกิน100
แต่จะให้พกไปใช้ ก็คงลำบากที่จะใช้
จะเอาไปฝากธนาคารก็อายครับ บอกตรงๆ
ที่เอามาเขียนก็เพราะเมื่อวาน
ไปเดินบิ๊กซีพระรามสี่
ที่ห้องแคชเชียร์หน้าห้องน้ำ
ติดป้ายประกาศว่ายินดีรับแลกเหรียญทุกชนิด
แต่ใจก็ยังคิดอีกว่า ต้องนับใส่ถุงให้ครบร้อยแล้วเอาไปแลก
เกิดความขี้เกียจขึ้นมาอีก
เลยนึกไปอีกว่า
ถ้าห้างจูงใจให้ทุกคนเอาไปแลกละ
จะใช้วิธีใด
ใช้วิธีร่วมกับการตลาดของห้างได้มั้ย
ปกติ ทางห้างก็มักจะมีการจูงใจด้วยคูปอง
จะเป็นคูปองที่ตัดจากหนังสือพิมพ์ หรือคูปองที่ห้างพิมพ์เองแล้วเสียบไว้ที่ป้ายประกาศหน้าห้าง
เลยคิดว่า
ถ้าคนเอาเหรียญ 25,50 สตางค์ ไปแลกแล้ว ได้คูปองซื้อสินค้าจะจูงใจกว่ามั้ย
อย่าลืมว่า เวลาใช้คูปองพวกนี้ ทางห้างมักจะมีบังคับให้ซื้อของมากกว่า 300 บาทจึงจะยินยอมให้ใช้
นั่นคือทางห้าง ได้กำไรจากการขายแทบจะเป็นปกติอยู่แล้ว
จึงคิดว่า หากห้างใช้วิธีนี้ น่าจะลดปัญหาได้พอสมควรเลยละครับ

ป.ล. เด็กในวันนี้ หลายคนไม่รู้จักคำว่าสลึง