สวัสดีค่ะ ตั้งกระทู้ครั้งแรก สมัครมาเพื่อเล่าเลย
ชื่อทั้งหมดเป็นนามสมมุตินะคะ
เจ้าของกระทู้ชื่อจิ๊บค่ะ  ตอนนี้ทำงานเป็นผู้ช่วยผู้จัดการที่โรงงานแห่งหนึ่ง มีแฟนที่คบกันมา13 ปี ชื่อบีม กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่เดือนนี้ค่ะ แต่ จขกท เวลาหลับมักจะฝันถึงผู้ชายอีกคน

ขออนุญาตท้าวความนะคะ ย้อนไปตอนมอต้น จขกท เป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดานี้แหละค่ะ เจอกับแฟนปัจจุบันคือบีม เหมือนป๊อบปี้เลิฟทั่วไป พ่อแม่ก็เป็นเพื่อนกัน เลยทำให้เราได้คบกับค่ะ ก็คบๆคุยๆมาเรื่อยๆจนถึงมอปลาย เราสองคนสอบเขามหาวิทยาลัยที่เดียวกันค่ะ  จขกท สอบติดโครต้าวิศวอาหาร ส่วนบีมสอบติดวิศวเครื่องกล เราเลยได้มาเรียนมหาลัยเดียวกัน

   จนมาถึงวันนึงวันที่จำได้ดี  จขกท เข้าปีหนึ่งต้องอยู่หอใน วันนั้นเพื่อนๆกลับบ้านกันหมด จขกท ก็อยู่คนเดียวและดันป่วย บีมก็ติดธุระ จขกทเลยต้องหิ้วสังขารตัวเองผมเฝ้ากระเซิง หน้าสด นั่งรถรับส่งในมอเพื่อไปหาซื้อกับข้าวที่หลังมอ หลังมอจะมีร้านแบบแผงลอยขายอยู่บนฟุตบาทเยอะมาก จขกท ไปซื้อสุกี่ค่ะ  ข้างร้านสุกี้เป็นร้านก๋วยเตี๋ยว  จขกท ก็ยืนสั่งอยู่แล้วเหลือบไปเห็นร้านก๋วยเตี๋ยวข้างๆ มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังรอของอยู่ แล้วเหมือนแม่ค้าทำให้เขาผิดจากที่เขาสั่ง แม่ค้าบอกขอโทษนะ เดียวป้าเปลี่ยนให้ เขาบอกไม่เป็นไรครับ พูดจาสุภาพมากๆ ท่าทางอ่อนน้อม คิดในใจว่าเป็นคนที่ต้องถูกทางบ้านอบรมมาอย่างดีแน่ๆ  พอจขกทได้ของกำลังจะเดินกลับ ซึ่งต้องเดินผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวที่ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ เด็กเสริฟร้านก๋วยเตี๋ยวกำลังเอาของมาเสริฟโต๊ะนอกสุดของร้านที่อยู่ใกล้ทางเดินหน้าร้านมากๆ แล้วเขาก็เดินสะดุดทำชามก๋วยเตี๋ยวหกใส่ จขกท เลอะหมด ตอนนั้นไม่คิดอะไร แค่อายมาก ผู้ชายคนนั้นรีบเดินมาหา ยื่นทิชชู่มาให้ จขกท เด็กเสริฟก็ขอโทษใหญ่ แม่ค้าก็ตะโกนดุเด็กเสริฟ  จขกทก็บอกไม่เป็นไรๆค่ะ บอกขอบคุณผู้ชายคนนั้น แล้วรับเดินไปขึ้นรถเพื่อกลับหอ  แล้วเวลาก็ผ่านไป

  จนมาถึงปีหนึ่งเทอม2 ไปกินข้าวเย็นหลังมอ  แฟน จขกท หรือบีม ชวนมากินร้านนมที่หลังมอ พอจขกท กินข้าวเสร็จ ก็แยกกับเพื่อนเพื่อไปหาแฟนที่ร้านนม พอจขกทเข้าไปก็เห็นบีมนั่งกับผู้ชายคนนึง น่าจะเป็นเพื่อนใหม่ในคณะ พอหันหน้ามา ใช่เลยคือผู้ชายตรงหลังมอวันนั้น เจ้าของกระทู้ก็ยิ้มทักทาย บีมก็แนะนำว่านี้ จิ๊บแฟนเรา  ส่วนนี้กรณ์  เพื่อนในสาขาเดียวกัน ก็คุยกันปกติ แต่กรณ์นิ่งมาก เขาไม่ทักเรื่องหลังมอวันนั้น เขาจำ จขกท ไม่ได้แน่ๆ เพราะวันนั้นกระเซิงจริง หน้าสด+โทรม รู้สึกโล่งใจแปลกๆ
  
   หลังจากวันนั้นมาบีมกับกรณ์ก็ดูสนิทกันมากขึ้น เวลานัดกันไปไหน บีมจะพา จขกทไปด้วย พาไปเข้ากลุ่มเพื่อน เราไม่ค่อยชอบ แต่ก็ต้องไป จขกทกับกรณ์ก็รู้จักกันมากขึ้น รู้ว่าบ้านกรณ์ฐานะดี กรณ์เรียนเก่งพอๆกับบีม นิสัยใจคอสุภาพมาก และยังไม่มีแฟน    จขกทเป็นคนไม่ค่อยพูด กรณ์ก็จะทักทายชวนคุยตลอด ทำให้ จขกท สนุก ช่วงติวสอบ สาขาของ จขกท จะมีบางวิชาที่เรียนเหมือนบีม  วิชาอื่นๆ จขกท ก็ไปติวกับกลุ่มเพื่อนตัวเอง ส่วนวิชาคำนวณ จขกท ไม่ค่อยเก่ง ก็จะมาให้บีมติวให้ บีมกับกรณ์และเพื่อนสาขาก็มักจะมาติวหนังสือด้วยกัน ทำให้ จขกทได้เจอกรณ์บ่อยขึ้น

  หลังจากนั้น จขกท ก็รู้สึกว่าตัวเองแปลกๆ เวลาที่ไปไหนกับแฟนก็จะคอยแอบมองหา ว่ากรณ์มาไหม ชอบแอบเข้าไปดูเฟสบุ๊คกรณ์ ว่ามีความเคลื่อนไหวอะไรบ้าง มีวันนึงกรณ์เล่นรักบี้ แล้วเกิดอุบัติเหตุวิ่งชนกับเพื่อน จนน็อคไป เข้าโรงพยาบาล จขกท ร้อนใจมาก ถึงขั้นลืมตัว แอบหาเบอร์กรณ์จากมือถือบีม แล้วโทรไปหากรณ์ว่าเป็นยังไงบ้าง พอกรณ์รับสายบอกว่าปลอดภัย สบายดีแล้ว จขกท ก็บอกดูแลตัวเองด้วย แล้วก็วางสายโดยไม่บอกว่าเป็น จขกท   และหลังจากวันนั้น จขกท ก็หาเบอร์ใหม่มา1 เบอร์ ส่งไปหากรณ์บอกฝันดี ทุกวันตอนเที่ยงคืน พอส่งเสร็จก็จะถอดซิมออก(แอบเหมือนโรคจิตปะ ^^) รู้ว่ามันผิดนะ แต่ห้ามตัวเองไม่ได้  แล้วมีแบบแกล้งโทรผิดไปหากรณ์ พอกรณ์รับก็บอกว่าขอสายกิ๊ก แล้วก็ฟอร์มว่าโทรผิด เบอร์ที่บันทึกไว้ในมือถือมันอยู่ใกล้กัน เลยกดผิด  ไปแอบดูหน้าเฟสกรณ์บ่อยมาก คิดว่ามันผิด ก็ลบเฟรนด์เลย แล้วก็มาคิดได้ว่าเขาจะคิดยังไง เลยแอดไปใหม่แล้วบอกว่ากดผิดคน

   บีมเป็นคนที่เวลาปาร์ตี้เมื่อไหร่ ก็จะเมาจนกลับห้องเองไม่ได้ กรณ์ก็จะเป็นคนพาบีมไปส่งห้อง แล้วกรณ์ก็จะโทรมาบอกจขกท ทุกครั้งว่าบีมถึงห้องแล้วนะ ไปส่งให้แล้ว จขกทก็รู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก  จากนั้น จขกท ก็รู้สึกว่าความรู้สึกของตัวเองมันเริ่มไปไกล ต้องหยุดได้แล้ว เพราะบีมก็ไม่ได้ผิดอะไร จขกท ชอบกรณ์เพราะสุภาพ นิ่งๆ ไม่ค่อยพูด ทำอะไรก็ตั้งใจ  พอ จขกท มาคิดย้อน นิสัยของกรณ์มันเหมือนนิสัยของบีมเลยนี้นา  แล้วช่วงนั้นบีมติดเพื่อน ติดเที่ยวบ้าง มันเลยทำให้ความรู้สึกมันห่าง แล้วไปคิดอะไรกับกรณ์เข้า  เลยตัดสินใจหยุดทุกอย่าง เวลาบีมนัด จขกท ไปไหน  ถ้ารู้ว่ากรณ์ไปด้วย จขกท ก็จะบ่ายเบี่ยง บอกติดธุระ ไม่ว่างบ้าง เป็นแบบนั้นนานมาก

   จนเรียนจบ มีนัดเลี้ยงส่ง กลุ่มเพื่อน จขกท เลยต้องจำใจไปกับบีม แต่จขกท จะเงียบ ไม่คุยกับกรณ์เยอะเหมือนก่อน  ทักก็คุยแล้วยิ้มตอบปกติ แล้วมีจังหวะหนึ่งที่รู้สึกว่ามีคนแอบมอง จขกท ก็หันไปเจอกรณ์กำลังมองอยู่ จขกทก็ยิ้ม กรณ์ก็ยิ้ม แต่หน้าเจื้อนๆ  กรณ์ต้องคิดว่า จขกท เกลียดเขาแน่ๆเพราะท่าทีเปลี่ยนไป  แต่ จขกท ตั้งใจละว่ามันเป็นไปไม่ได้  

    หลังจากเรียนจบ จขกทก็หมั้นกับบีม ผู้ใหญ่ก็คุยกันเรียบร้อยแล้ว   จขกท ทำงานอยู่โรงงานเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ บีมทำงานอยู่โรงงานผลิตไฟฟ้า ซึ่งอยู่จังหวัดเดียวกัน ส่วนกรณ์ทำงานอยู่บริษัทน้ำมัน 15วันในทะเล 15 วันบนฝั่ง( รู้ข้อมูลประมาณนี้ ไม่ค่อยแน่ใจ)  จขกท ไม่ได้เจอกรณ์นานมาก แต่บีมยังนัดเจอกันกับกลุ่มเพื่อรวมถึงกรณ์ด้วย  จากวันที่เรียนจบ จขกทก็ฝันถึงกรณ์ นานๆที ในฝันดูมีความสุขจัง แต่ต้องหยุดให้ได้ คิดกับตัวเอง คิดจนเก็บไปฝัน มันผิดนะ

   ทำงานเข้าปีที่ 4 บีมขอ จขกท แต่งงาน  จขกท ตกลง บีมบอกเพื่อนทุกคน ดูเขาดีใจมาก จากนั้นก็ปลูกเรือนหออยู่ที่จังหวัดที่ทำงาน (ตอนนี้เสร็จประมาณ80%แล้ว)  ช่วงก่อนหน้านี้เป็นช่วงวันหยุด บีมและเพื่อนๆนัดกันไปเที่ยวพัทยา  ทุกคนพาแฟนไปด้วย บีมถามว่าเราว่างไหม จะพาไปด้วย  จขกทบอกยังไม่แน่ใจ  บีมบอกมีเรื่องเซอร์ไพรด้วยนะ บีมหัวเราะแล้วบอกไอ้กรณ์มันจะพาสาวไปด้วย มีแฟนซะทีนะ กว่าจะมีได้  ความรู้สึก จขกท จุกแบบบอกไม่ถูก แล้วพยายามยิ้มกับบีมแล้วพูดว่า เหรอ อือ ดีๆ จบการสนทนาลงแค่นั้น  พอใกล้วัน จขกทก็ตอบตกลง คิดว่าอยากไปเจอ อยากเห็น จะได้พอซะที กำลังจะแต่งงานแล้ว  ก็ยังมีบ้างที่ฝันถึงกรณ์

   ก่อนถึงวัน จขกท มีแต่เรื่องกรณ์ในหัว แฟนกรณ์จะเป็นคนยังไง ต้องสวย โปรไฟล์ต้องดี ตัว จขกท เองคงเทียบไม่ได้แน่ๆ พอถึงวัน จุดหมายบ้านที่เช่าไว้ที่พัทยา ไปถึงแล้ว จขกท ก็เจอกับเพื่อนๆ คนอื่นรวมถึงกรณ์และแฟนกรณ์  แฟนกรณ์ดูเป็นผู้หญิงที่ธรรมดามากๆ ไม่ได้เหมือนที่คิดไว้ พูดน้อย คงเพราะยังไม่สนิทกับใคร เพราะเจอครั้งแรก  แต่ดันมาชื่อจิ๊บ เหมือน จขกท  ปกติไม่อยากให้คนที่ชื่อเหมือนมาอยู่ใกล้ๆเลย แต่แฟนกรณ์ดันมาชื่อจิ๊บ พอเขาเทคแคร์กัน เรามันยิ่งเจ็บ คิดในใจว่าพอ พอ พอ พยายามหันมาดุแลเทคแคร์บีม  ตกเย็น จขกทและคนอื่นๆช่วยกัน เตรียมอาหารไว้ปาร์ตี้ตอนกลางคืน กรณ์ก็พูดขึ้นมาว่านี้ไงมีจิ๊บแล้ว มีแม่ครัวอยู่ไม่ต้องห่วง แล้วก็ยิ้มใส่เรา จขกท ก็ยิ้มตอบ รู้สึกดีใจแปลกๆ

  คืนนั้นมีปาร์ตี้ ทุกคนสนุกกันมาก คนที่เมาคนแรกก็คือบีม เมาแล้วนอนก่อนเพื่อน  คนอื่นๆก็เริ่มเมา จขกท เลยออกมาเก็บของตรงหน้าบ้าน  คนอื่นๆก็ยังนั่งอยู่กับแฟนเขาในบ้าน  เก็บของใกล้เสร็จ ก็เจอกับกรณ์ ที่เพิ่งกลับมาจากออกไปซื้อของมาเพิ่ม เลยนั่งคุยกัน บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด คิดในใจว่าห้ามพูด ห้ามพูดออกไปเด็ดขาด  จำบทสนทนาคร่าวได้ได้ประมาณนี้
กรณ์ : บีมหลับแล้วเหรอ  
จขกท : อืม ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่ารายนั้นเมาแล้วไปก่อนเพื่อน (หัวเราะกัน  )
จขกท : แล้วจิ๊บหละ ไปไหนแล้ว นอนแล้วเหรอ
กรณ์ : จิ๊บก็นั่งอยู่นี้ไง (ยิ้ม)  เขานอนแล้วหละ เพิ่งเจอเพื่อนๆครั้งแรกหนะ คงอึดอัด ไม่ชิน เลยรีบนอน
จขกท : ดีใจด้วยนะกรณ์มีแฟนซะที โสดมานานมากกก  คบกันมานานรึยัง
กรณ์ : รู้จักกันที่ทำงานหนะ  แต่เพิ่งคุยจริงจังประมาณสามเดือน  
กรณ์ :ดีใจกับจิ๊บด้วยนะ จะแต่งงานแล้ว คบกันมาสิบกว่าปีแล้วใช่มะ
จขกท : อือจะ 13 ปีแล้วหละ นานเหมือนกันเนอะ (ยิ้ม)
กรณ์ : ดีใจกับบีมนะที่ได้แต่งงานกับจิ๊บอะ จิ๊บน่ารักนะ ใครๆก็ชอบ เรายังชอบจิ๊บเลย
!!!! ความรู้สึกตอนนั้น มันสตั้น มาก พูดไม่ออก งงๆเหมือนจะเป็นลม ต้องทำยังไง
กรณ์: ชอบมาตั้งแต่ตอนมหาลัยแล้วหละ ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกตรงหลังมอ  ขอโทษนะ ไม่น่าพูดเลย บีมก็เพื่อนเรา แต่จิ๊บก็กำลังจะแต่งงานละ ไม่รู้เป็นอะไร อยากจะพูดมานานแต่ไม่กล้า
แล้วกรณ์ก็หัวเราะกลบเกลื่อน เรื่องที่เพิ่งพูดไป
จขกท: กรณ์จำเราได้เหรอ  แล้วทำไมไม่เคยเห็นบอกว่าจำได้
กรณ์ : กลัวจิ๊บอายแหละ (ยิ้ม)
ความรู้สึกตอนนี้มันบอกไม่ถูก อยากจะออกไปจากจุดนั้นมาก ได้แต่ยิ้ม บรรยากาศมันอึดอัดมาก จนพูดอะไรไม่ถูก จำได้แค่พูด ขอบคุณนะ เดี๋ยวเราไปนอนก่อนนะ  ง่วงแล้ว  แล้วก็เดินหนีออกมา

   พอกลับเข้าไปในห้อง เห็นบีมหลับอยู่ ความรู้สึกมันตีกันไปหมด มันเหมือนยิ่งกว่าอกหัก ควรจะดีใจ แต่ก็เสียใจ   เอาแต่คิด กรณ์เพิ่งมีแฟนเมื่อสามเดือนที่แล้ว  สามเดือนที่แล้วที่บีมบอกทุกคนว่ากำลังจะแต่งงานกับเรา มันใช่ใช่ไหม

   เช้า ทุกคนตื่น เตรียมตัวกลับ จขกท ก็ทำตัวปกติ กรณ์ก็มองมาแล้วยิ้ม  จขกท ก็ยิ้มตอบ  สุดท้ายทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ   พอกลับมาถึงห้อง บีมบอกพรุ่งนี้เราไปเลือกแหวนแต่งงานกันนะ แล้วก็ยิ้มแบบอารมณ์ดี  จขกท มองหน้าบีม แล้วคิดได้ว่าถึงเวลาแล้วหละ ต้องไปต่อกับบีม บีมรักจขกท มาก เป็นคนดีมากๆด้วย คบกันมานาน ทุกอย่างคงกำหนดมาแล้วหละ
   หลังจากวันนั้นที่ตัดใจไปแล้ว ก็ไม่ฝันถึงกรณ์อีกแล้วนะ ก็แปลกใจตัวเอง  แต่พอฟีดหน้าเฟสของกรณ์มีอะไรเคลื่อนไหว ก็ยังสนใจอยู่