ผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นคุณครู ที่โรงเรียน ผมจะเจอเธอเฉพาะเวลาที่เธอว่างจากสอนพิเศษ ในวันเสาร์อาทิตย์
เดือนล่ะไม่กี่ครั้ง ผมทำงานเป็นวิศวกร หยุดเสาร์อาทิตย์ ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมพยายามไปหาเธอทุกครั้งที่ว่าง แต่เมื่อปลายเดือน กุมภาพันธ์เธอบอกกับผมว่าเธอเปิดใจให้คนใหม่ ผมพยายามยื้อไว้ แต่เธอก็ไม่เปลี่ยนใจ ซึ่งคนใหม่ที่เข้ามาก็คือคุณครูที่มีเวลาให้เธอ มากกว่าที่ผมมีให้ ตอนนี้ผมแค่ขอดูแลเธอ เป็นห่วงเธอ แต่ก็เหมือนยิ่งทำเท่าไรเธอจะยิ่งลำคาญ เวลา ความใส่ใจ คงมีไม่มากพอที่เธอต้องการ ผมคงทำต่อไปอย่างงี้ล่ะ จนกว่าจะเป็นผมเองที่ไม่ไหวในสถานะนี้ แล้วเดินออกมาเอง
ความใส่ใจ เวลา เป็นสิ่งที่มีความสำคัญมากกว่า ความรักเดียวจากเรา นั่นคือสิ่งที่ผมเรียนรู้จากความรักครั้งนี้

เธอจะเลือกเดินออกไปกับคนใหม่
เราก็ได้แค่แอบหวังว่าเธอจะเปลี่ยนใจ
ผมทำทุกอย่างให้ดีขึ้น เพื่อเธอ แต่เธอก็จากไปอยู่ดี