เรื่องมีอยู่ว่าผมมีแแฟนคนหนึ่งที่เคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนกับผม เธอเป็นคนที่อัธยาศัยดี เข้ากับคนอื่นง่ายดี ที่ต่างกับตัวผมเลยที่เป็นคนไม่ค่อยพูดค่อยจากับคนอื่น (ถ้าไม่สนิท) เราเจอกันครั้งเเรกที่วิลัยเเห่งหนึ่ง ในตอนที่เจอกันครั้งเเรกเธอก็มีเเฟนอยู่เเล้วผมเลยไม่เข้าไปยุ้งกับเธอเท่าไร ผมก็รอเธอโสด
เเต่เธอไม่โสดสักที พอดีเธอเป็นคนนาตาดีครับ จนวันหนึ่งเธออกหัก เเละยังซวยขี่รถมอเตอร์ไซต์ชนหมาบาเจ็บไป รร ไม่ได้ ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้เลยทักเฟสไปถามอาการว่าดีขึ้นยัง ก็เลยได้คุยวันนั้นเป็นวันเเรกเเต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนนั้น จนวันหนึ่งเธอมาบอกกับผมว่า เขาชอบผม เขาชอบตัวผมที่เป็นคนนิ่งๆ เเบบขึมๆอะครับ เเต่ผมก็ไม่ได้บอกเขานะว่าชอบเขา เพระาผมก็มีคนคุย เเต่ยังไม่ได้คบอะครับแต่คุยมาหลายเดือนละ ผมก็เริ่มคุยกับเพื่อนร่วมห้องคนนี้มาได้สักพักความรู้สึกเดิมๆที่ผมได้เเอบชอบเข้ามันเริ่มกลับมาผมเริ่มใจสั่นเวลาเจอหน้าเขา ผมกับเขาเเอบคุยกันในห้องเรียน กลัวเพื่อนรู้เพระาผมอาย กลัวเพื่อนเเซว เเต่ผมรู้ว่าเธอไม่ได้คุยกับผมเเค่คนเดียว ผมเลยไม่ค่อยจะสนใจเท่าไร อยู่มาวันหนึ่งผมบอกเขาว่าถ้าเธอเลิกคุยกับคนอื่นทุกคน ผมจะคบกับเธอ
เเล้วเธอก็เลิกคุยกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบครับ ผมเลยตกลงคบกับเขา ได้ประมา3-4 เดือนเขาชวนผมเข้าไปไหว้พ่อเเม่เขา ผมก็ไม่กล้าไปอะครับเพราะกลัว
เเฟนที่ผมเคยคบมาทุกคนไม่เคยชวนผมไปบ้านเลยผมเลยไม่ชิน ผมก็ตอบตกลงไปบ้านเขาครับ พ่อ กับเเม่ เขาเป็นคนใจดีมากครับ รักผมเหมือนลูกคนหนึ่งเลยละครับ ทุกๆวันที่ผมเลิกเรียนก็จะไปส่งเธอที่บ้านอยู่เป็นประจำ ใกล้ถึง ฤูดูร้อนที่ พวกผมจะได้เรียนสัมเมอร์กันเพราะพวกผมเรียนจบสายสามัญ ม 4-6 ไม่ใช่สายตรงในวิลัยเลยต้องเรียนเสริม เรียนประมาณ 1 เดือน เเต่ก่อนจะถึงวันเรียนสัมเมอ์ผมได้ขอเเม่ไปอยู่ หอ ก่อน 1 เดือนเพราะผมบ้านไกลจาก วิลัยมากพอสมควร หอผมก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านเธอสักเท่าไรหรอกครับ ลืมบอกไป เพื่อนร่วมห้องคนนี้ที่เป็นเเฟนผมเธอเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืน แต่กลับกันผมเป็นคนไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ผมจะทะเลาะกับเธอบ่อยๆ กับเรื่องเที่ยวกลางคืนนี้ละครับ เขาบอกเขาไปกับเพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วงเขา ผมก็แอบเป็นห่วงจนนอนไม่หลับทุกครั้งที่เธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆของเธอ ต่อมาผมก็ได้เรียนสัมเมอร์จบหนึ่งเดือน ผมก็จะออกจากหอวันที่ 31 เเต่วันนั้นผมกับเธอทะเลาะกันเเล้วเธอก็ชวนเพื่อนในห้องที่เรียนด้วยกันกับผมไปเที่ยวด้วยกัน ผมก็ไม่เอ๊ะใจอะไรกับเพื่อนคนนั้นเพราะมันเป็นเพื่อนในกลุ่มของผม ตกค่ำมาผมก็กลับบ้านเพราะขนของออกจากหอละครับ กลับมานอนอยู่บ้าน ก็คุยเฟสกับเธอถามว่าเธออยู่ไหนกับใคร เธอก็บอกว่าอยู่กับเพื่อนคนในกลุ่มของผมที่เป็นผู้ชาย
ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะไอ้เพื่อนในกลุ่มคนนี้มันไว้ใจไม่ได้ ผมมองตามันก็รุ้ว่ามันคิดอะไรกับเเฟนผม เเต่ติดตรงที่ว่ามันเป็นเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มผมเลยไม่อยากพูดให้มันเเตกคอกัน จนดึก ผมทักเฟสไปเธอก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ ผมก็คิดว่าสงสัยเธอจะไม่ได้ยินเสียงเพราะเสียงในผับมันเสียงดัง ผมก็เผลอหลับไปตอน 6 ทุ้มติดอีกที่เกือบตีสอง ผมก็คว้าโทรศัพท์เข้าเฟสเพื่อเธอตอบมา เเต่เธอไม่ตอบเเต่เธออนเฟสอยู่ ผมเลยพิมพ์ไปถาม ตั้งยาวเธอก็ไม่ตอบ เธอตอบมาคำเดียวว่าจะนอน สุดท้ายผมก็เลยถามว่าเป็นอะไรตอบมาเถอะ เขาก็บอกผมมาว่าขอโทษ ผมก็บอกว่าขอโทษเรื่องอะไร เธอบอกไอ้เพื่อนในกลุ่มคนนั้น ขืนใจเธอ ตอนนั้นเธอเมามาก ความรู้สึกผมตอนนั้น ชาไปทั้งตัวพูดอะไรไม่ออก เเต่ผมก็พยายามบอกเธอว่าใจเย็นๆอย่าทำอะไรบ้าๆ เขาจะกินยาฆ่าตัวเองตายอะครับ ในตอนนั้นประมาณตี 4 ผมรีบขับมอไซต์เพื่อไปบอกพอ่เเละเเม่เขาว่าเขาจะฆ่าตัวตาย ระยะทางประมาณ 21-24 กิโลเมตร
จนถึงบ้านเธอเเล้สเคาะประตูบ้านบอกพ่อว่าลูกเขาทำอะไรอยู่ไม่ตอบเฟสผม (ผมไม่อยากบอกว่าลูกเขาจะฆ่าตัวตายอะครับเลยบอกเเบบนั้น) เเล้วผมก็ได้โทรไปคุยกับไอ้เพื่อนคนนั้น มันบอกว่ามันอยู่หอเเฟนมัน ไม่ได้ไปกับเเฟนผม เเต่เเฟนผมบอกว่าไปกับมัน ตอนนั้นผมขับรถจะกลับบ้านอยู่ผมก็คิดว่าที่ผมฝัน มันเป็นเรื่องจริงสะด้วยผมเสียใจมากครับ ผมก็ได้เเต่โทษตัวเองว่าถ้าผม อยู่หอวันนั้นเรื่องเเบบนี้คงไม่เกิดขึ้น ผมเสียใจมาก ข้าวก็กินไม่อร่อย ไม่ค่อยออกไปไหน ผมอยู่เเต่ในห้องจนเป็นอาทิตย์ ต่อมา ผมก็ได้ไปเคลียร์กับไอ้เพื่อนในกลุ่มผมว่า เมิงทำเเบบั้นทำไมวะ มันบอกว่ามันอ่อยกุ เป็นใคร ใครก็ทำวะ ผมได้ยินตอนนั้น กุมมือกำปั้นเเน่นจนสั้น เเล้วผมก็ไม่ได้ไปคุยกับมันอีกเพราะผมตัดเพื่อนกับมัน เเละเเฟนของผมก็ไม่เหมือนเดิมตั้งเเต่วันนั้น เธอขออยู่เดียว เเต่เรื่องนี้ผมไม่ได้บอกใครในห้องนะ เเม้เเต่พี่ชายผมถามว่าเป็นอะไรผมยังไม่บอก ผมก้เลิกติดต่อกับเธอตั้งเเต่วั้นนั้น เนื่องจากทำใจไม่ได้ที่เกิดเรื่องเเบบนี้ จนเวลาผ่านมาสองเดือนกว่าๆ ผมแอบไปดูเฟสเธอ เธอขึ้นสถานะกับคนอื่นไปสะละ ผมก็ได้เเต่อึ้ง จนเวลาผ่านมา 3 เดือนของการเปิดเทอมใหม่ ผมก็ไปวิลัยตาม ปกติ ก็เจอหน้าเธอคนนั้นผมก็ทำเป็นไม่รู้จัก เเต่ผมก็เจอไอ้เพื่อนในกลุ่มของผมด้วยผมไม่อยู่ในกลุ่มนั้นเพราะผมตัดเพื่อนกับมันตั้งเเต่วั้น พอผมเริ่มทำใจได้เเล้ว ไม่นานเธอก็มาขอคืนดีกับผม เเต่ผมเป็นคนใจเเข็งผมไม่คืนผมไม่อยากเจ็บเเบบเดิมอีก หลังจากเลิกกับเธอคนนี้ผมก็ไม่กล้าคบใครเลยกลัวจะเป็นเเบบนี้อีกครั้ง จนปัจจุบันผมก็ยังไม่มีเเฟน ผมก็ได้ไปส่องเฟสเขาอีกครั้งที่นี้เขากำลังท้องกับเเฟนคนใหม่ครับ จนถึงปัจจุบันเรื่องที่ทำให้ผมเจ็บในวันนั้น ยังอยู่ในส่วนลึกของก้นบึงหัวใจอยู่เลยครับ ขอฝากเรื่องไว้ใจเพื่อนหรือเเฟนตัวเองน่ะครับ .......
ไม่มีใครจะไว้ใจได้เท่าตัวเราเองละครับ เเค่มาเเชร์ประสบการณ์ที่เจอครับ
ไม่ควรไว้ใจใครนอกจากตัวเราเอง
เเต่เธอไม่โสดสักที พอดีเธอเป็นคนนาตาดีครับ จนวันหนึ่งเธออกหัก เเละยังซวยขี่รถมอเตอร์ไซต์ชนหมาบาเจ็บไป รร ไม่ได้ ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้เลยทักเฟสไปถามอาการว่าดีขึ้นยัง ก็เลยได้คุยวันนั้นเป็นวันเเรกเเต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนนั้น จนวันหนึ่งเธอมาบอกกับผมว่า เขาชอบผม เขาชอบตัวผมที่เป็นคนนิ่งๆ เเบบขึมๆอะครับ เเต่ผมก็ไม่ได้บอกเขานะว่าชอบเขา เพระาผมก็มีคนคุย เเต่ยังไม่ได้คบอะครับแต่คุยมาหลายเดือนละ ผมก็เริ่มคุยกับเพื่อนร่วมห้องคนนี้มาได้สักพักความรู้สึกเดิมๆที่ผมได้เเอบชอบเข้ามันเริ่มกลับมาผมเริ่มใจสั่นเวลาเจอหน้าเขา ผมกับเขาเเอบคุยกันในห้องเรียน กลัวเพื่อนรู้เพระาผมอาย กลัวเพื่อนเเซว เเต่ผมรู้ว่าเธอไม่ได้คุยกับผมเเค่คนเดียว ผมเลยไม่ค่อยจะสนใจเท่าไร อยู่มาวันหนึ่งผมบอกเขาว่าถ้าเธอเลิกคุยกับคนอื่นทุกคน ผมจะคบกับเธอ
เเล้วเธอก็เลิกคุยกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบครับ ผมเลยตกลงคบกับเขา ได้ประมา3-4 เดือนเขาชวนผมเข้าไปไหว้พ่อเเม่เขา ผมก็ไม่กล้าไปอะครับเพราะกลัว
เเฟนที่ผมเคยคบมาทุกคนไม่เคยชวนผมไปบ้านเลยผมเลยไม่ชิน ผมก็ตอบตกลงไปบ้านเขาครับ พ่อ กับเเม่ เขาเป็นคนใจดีมากครับ รักผมเหมือนลูกคนหนึ่งเลยละครับ ทุกๆวันที่ผมเลิกเรียนก็จะไปส่งเธอที่บ้านอยู่เป็นประจำ ใกล้ถึง ฤูดูร้อนที่ พวกผมจะได้เรียนสัมเมอร์กันเพราะพวกผมเรียนจบสายสามัญ ม 4-6 ไม่ใช่สายตรงในวิลัยเลยต้องเรียนเสริม เรียนประมาณ 1 เดือน เเต่ก่อนจะถึงวันเรียนสัมเมอ์ผมได้ขอเเม่ไปอยู่ หอ ก่อน 1 เดือนเพราะผมบ้านไกลจาก วิลัยมากพอสมควร หอผมก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านเธอสักเท่าไรหรอกครับ ลืมบอกไป เพื่อนร่วมห้องคนนี้ที่เป็นเเฟนผมเธอเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืน แต่กลับกันผมเป็นคนไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ผมจะทะเลาะกับเธอบ่อยๆ กับเรื่องเที่ยวกลางคืนนี้ละครับ เขาบอกเขาไปกับเพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วงเขา ผมก็แอบเป็นห่วงจนนอนไม่หลับทุกครั้งที่เธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆของเธอ ต่อมาผมก็ได้เรียนสัมเมอร์จบหนึ่งเดือน ผมก็จะออกจากหอวันที่ 31 เเต่วันนั้นผมกับเธอทะเลาะกันเเล้วเธอก็ชวนเพื่อนในห้องที่เรียนด้วยกันกับผมไปเที่ยวด้วยกัน ผมก็ไม่เอ๊ะใจอะไรกับเพื่อนคนนั้นเพราะมันเป็นเพื่อนในกลุ่มของผม ตกค่ำมาผมก็กลับบ้านเพราะขนของออกจากหอละครับ กลับมานอนอยู่บ้าน ก็คุยเฟสกับเธอถามว่าเธออยู่ไหนกับใคร เธอก็บอกว่าอยู่กับเพื่อนคนในกลุ่มของผมที่เป็นผู้ชาย
ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะไอ้เพื่อนในกลุ่มคนนี้มันไว้ใจไม่ได้ ผมมองตามันก็รุ้ว่ามันคิดอะไรกับเเฟนผม เเต่ติดตรงที่ว่ามันเป็นเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มผมเลยไม่อยากพูดให้มันเเตกคอกัน จนดึก ผมทักเฟสไปเธอก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ ผมก็คิดว่าสงสัยเธอจะไม่ได้ยินเสียงเพราะเสียงในผับมันเสียงดัง ผมก็เผลอหลับไปตอน 6 ทุ้มติดอีกที่เกือบตีสอง ผมก็คว้าโทรศัพท์เข้าเฟสเพื่อเธอตอบมา เเต่เธอไม่ตอบเเต่เธออนเฟสอยู่ ผมเลยพิมพ์ไปถาม ตั้งยาวเธอก็ไม่ตอบ เธอตอบมาคำเดียวว่าจะนอน สุดท้ายผมก็เลยถามว่าเป็นอะไรตอบมาเถอะ เขาก็บอกผมมาว่าขอโทษ ผมก็บอกว่าขอโทษเรื่องอะไร เธอบอกไอ้เพื่อนในกลุ่มคนนั้น ขืนใจเธอ ตอนนั้นเธอเมามาก ความรู้สึกผมตอนนั้น ชาไปทั้งตัวพูดอะไรไม่ออก เเต่ผมก็พยายามบอกเธอว่าใจเย็นๆอย่าทำอะไรบ้าๆ เขาจะกินยาฆ่าตัวเองตายอะครับ ในตอนนั้นประมาณตี 4 ผมรีบขับมอไซต์เพื่อไปบอกพอ่เเละเเม่เขาว่าเขาจะฆ่าตัวตาย ระยะทางประมาณ 21-24 กิโลเมตร
จนถึงบ้านเธอเเล้สเคาะประตูบ้านบอกพ่อว่าลูกเขาทำอะไรอยู่ไม่ตอบเฟสผม (ผมไม่อยากบอกว่าลูกเขาจะฆ่าตัวตายอะครับเลยบอกเเบบนั้น) เเล้วผมก็ได้โทรไปคุยกับไอ้เพื่อนคนนั้น มันบอกว่ามันอยู่หอเเฟนมัน ไม่ได้ไปกับเเฟนผม เเต่เเฟนผมบอกว่าไปกับมัน ตอนนั้นผมขับรถจะกลับบ้านอยู่ผมก็คิดว่าที่ผมฝัน มันเป็นเรื่องจริงสะด้วยผมเสียใจมากครับ ผมก็ได้เเต่โทษตัวเองว่าถ้าผม อยู่หอวันนั้นเรื่องเเบบนี้คงไม่เกิดขึ้น ผมเสียใจมาก ข้าวก็กินไม่อร่อย ไม่ค่อยออกไปไหน ผมอยู่เเต่ในห้องจนเป็นอาทิตย์ ต่อมา ผมก็ได้ไปเคลียร์กับไอ้เพื่อนในกลุ่มผมว่า เมิงทำเเบบั้นทำไมวะ มันบอกว่ามันอ่อยกุ เป็นใคร ใครก็ทำวะ ผมได้ยินตอนนั้น กุมมือกำปั้นเเน่นจนสั้น เเล้วผมก็ไม่ได้ไปคุยกับมันอีกเพราะผมตัดเพื่อนกับมัน เเละเเฟนของผมก็ไม่เหมือนเดิมตั้งเเต่วันนั้น เธอขออยู่เดียว เเต่เรื่องนี้ผมไม่ได้บอกใครในห้องนะ เเม้เเต่พี่ชายผมถามว่าเป็นอะไรผมยังไม่บอก ผมก้เลิกติดต่อกับเธอตั้งเเต่วั้นนั้น เนื่องจากทำใจไม่ได้ที่เกิดเรื่องเเบบนี้ จนเวลาผ่านมาสองเดือนกว่าๆ ผมแอบไปดูเฟสเธอ เธอขึ้นสถานะกับคนอื่นไปสะละ ผมก็ได้เเต่อึ้ง จนเวลาผ่านมา 3 เดือนของการเปิดเทอมใหม่ ผมก็ไปวิลัยตาม ปกติ ก็เจอหน้าเธอคนนั้นผมก็ทำเป็นไม่รู้จัก เเต่ผมก็เจอไอ้เพื่อนในกลุ่มของผมด้วยผมไม่อยู่ในกลุ่มนั้นเพราะผมตัดเพื่อนกับมันตั้งเเต่วั้น พอผมเริ่มทำใจได้เเล้ว ไม่นานเธอก็มาขอคืนดีกับผม เเต่ผมเป็นคนใจเเข็งผมไม่คืนผมไม่อยากเจ็บเเบบเดิมอีก หลังจากเลิกกับเธอคนนี้ผมก็ไม่กล้าคบใครเลยกลัวจะเป็นเเบบนี้อีกครั้ง จนปัจจุบันผมก็ยังไม่มีเเฟน ผมก็ได้ไปส่องเฟสเขาอีกครั้งที่นี้เขากำลังท้องกับเเฟนคนใหม่ครับ จนถึงปัจจุบันเรื่องที่ทำให้ผมเจ็บในวันนั้น ยังอยู่ในส่วนลึกของก้นบึงหัวใจอยู่เลยครับ ขอฝากเรื่องไว้ใจเพื่อนหรือเเฟนตัวเองน่ะครับ .......
ไม่มีใครจะไว้ใจได้เท่าตัวเราเองละครับ เเค่มาเเชร์ประสบการณ์ที่เจอครับ