เมื่อความรักผมมาถึงทางตัน(ผมหมดรัก) ผมควรทำอย่างไร

สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษา (ยาวซักหน่อยนะครับ)
ผมแต่งงานกับภรรยามาเกือบ 2 ปี คบกันก่อนประมาณ 3 ปี ยังไม่มีลูก
เรื่องมีอยู่ว่าระหว่างที่คบกันเราจะมีปัญหาทะเลาะกันหนักๆอยู่หลายครั้ง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเรื่องความหึงหวง

โดยมันมักจะเริ่มจากความคิดมากและหึงหวงที่มากเกินไปของภรรยา เช่น

- ตอนนั้นเพิ่งจะคบกันใหม่ๆ ผมกำลังจะกลับไปรับเค้าจากที่ทำงานเพื่อกลับหอ แล้วมีน้องผู้หญิงในแผนกขอติดรถมาลงด้วยกันเพราะไปทางเดียวกัน คือนานๆครั้งจะมาขอติดไปด้วยซักที คนโน้นบ้าง คนนี้บ้าง ประมาณเดือนละ 1-2 ครั้ง ซึ่งตอนนั้นเค้าเหวี่ยงใส่ผมเป็นเรื่องใหญ่โต ระบายลงเฟส เช้ามารู้กันทั้งแผนก
- ต่อมามีเรื่องทะเลาะกัน แบบประมาณว่าผมเล่าเรื่องที่ทำงานให้ฟัง แล้วก็มีชื่อ ผญ ที่ไม่คุ้นเคยโผล่ขึ้นมา เค้าก็ระแวง แล้วก็พาลทะเลาะกับผมอีก ครั้งต่อมาเวลาผมจะเล่าอะไรหรือเจอใครหรือเจอเพื่อนใหม่ผมก็จะพูดชื่อให้เค้าฟัง (บอกถึงกับว่าอยู่แผนกอะไร ทำหน้าที่อะไร ติดต่องานกันมากน้อยแค่ไหน) แต่ เค้าก็สวนกลับมาว่า ทำไมพูดถึงชื่อคนๆนี้บ่อยจัง แล้วก็ลงเอยด้วยการทะเลาะกันเหมือนเดิม
- แล้วก็มีเรื่องน้องที่ทำงาน อันนี้ผมไม่เคยยุ่งอะไรเป็นการส่วนตัว แค่คุยกันเรื่องงานกับเรื่องกิจจกรรมภายในบริษัทนิดหน่อย แต่เค้าไม่ถูกชะตาน้องคนนี้ เค้าก็หาเรื่องทะเลาะกับผม โดยทะเลาะเรื่องน้องคนนี้กันอยู่หลายครั้ง และทุกครั้งอารมณ์ของเค้าจะรุนแรงมากขึ้นๆ ซึ่งผมไม่เคยได้ทำอย่างที่เค้าว่าเลยแม้แต่นิดเดียว เค้าคิดไปเองทั้งหมด เพื่อนที่ทำงานผมทุกคนเป็นพยานให้ผมได้ว่าผมไม่เคยมีเรื่องพวกนี้เลย

แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมไม่เคยลงไม้ลงมือนะครับ จะมีเสียงดังกลับใส่เค้าบ้างอยู่ 3 ครั้ง คือ ตอนที่เค้าตะคอกผมทางโทรศัพท์ 2 ครั้ง แล้วก็อีกครั้งที่พูดลามปามไปถึงพ่อแม่ผม

แต่ประเด็นคือ คำพูดจากเค้าในระหว่างที่เราทะเลาะกัน เวลาทะเลาะกันเค้าจะสรรหาคำพูดมาพูดให้ผมเสียใจ เจ็บใจ พูดให้ผมกดดันเพื่อให้ผมกลับไปง้อเค้า ต่างๆนานา
ที่ทำให้สุดท้าย วันนี้ผม หมดรักเค้าไปแล้ว คงเหลือแต่ความผูกพันธ์และความห่วงใย กลัวว่า ถ้าเราแยกทางกันแล้วเค้าจะลำบาก

คำพูดที่ว่าก็คือ
- "ฉันมีทางเลือกนะ" ความหมายประมาณว่า ฉันไม่จำเป็นต้องเลือกเธอก็ได้นะ..
- คำพูดเปรียบเทียบผม กับแฟนเก่าของเธอ ประมาณว่าคนเก่าดีกว่า อันนี้เค้าพูดอยู่ 3 ครั้ง
โดยครั้งแรก ผมคิดว่าคงพูดเพราะไม่ได้ตั้งใจ แต่พอหยุดทะเลาะเค้าก็ไม่ได้ขอโทษผมนะ

ครั้งที่ 2 ก็พูดอีก เป็นการทะเลาะที่ผมไม่ด้ทำอะไรแบบที่เค้าว่าเลย เค้าคิดเองเออเอง ตอนนั้นผมบอกเค้าไปว่า ถ้าพูดอีกเราเลิกกันนะ ถ้าไม่เลิกให้ผมเป็นหมาเลย เค้าก็สวนกลับมาว่า ถ้าผมทำแบบนี้อีก(ซึ่งเค้ามโนไปเอง) เค้าก็ไม่อยู่กับผมเหมือนกัน แล้วก็ไม่ได้ขอโทษอะไรผม

ครั้งที่ 3 ก็พูดอีก ตอนนั้นผมก็ตัดสินใจจะเลิก เพราะใจผมมันหมดแล้วจริงๆ แต่ก็เป็นห่วงเค้าอยู่อย่างที่บอกไป
- แล้วก็จะมีคำพูดประชดประชันต่างๆมากมาย เช่น ตอนทะเลาะเรื่องน้องที่ทำงาน แล้วผมยังไม่อยากเข้าบ้านเพราะผมเครียด(ทะเลาะกันมา 2 วัน) ผมแค่อยากผ่อนคลาย แต่เค้าก็กระหน่ำส่ง line มา "ออ ไปนอนกับมันใช่ไหม" "ชอบมั่วนักใช่ไหม ดี ฉันจะได้ทำบ้าง" บราๆๆๆ  

ทุกครั้งที่ทะเลาะกันความรุนแรงของคำพูดจะมากขึ้น อารมณ์จะมากขึ้น ระยะเวลาจะมากขึ้น จากเดิมจบในคืนเดียวก่อนนอน ตอนนี้ 2 วันยังเคลียร์ไม่ลงตัวเลย

ทุกๆครั้งหลังจากทะเลาะกันผมพยายามพูดปรับความเข้าใจ เช่น
- ถ้ามีเรื่องทะเลาะกันแล้วเค้ายังอารมณ์ไม่ดี ผมก็จะยังไม่คุยนะ เพราะเดวจะบานปลาย แต่ระหว่างนั้นก็จะคอยถามอยู่เป็นระยะๆ ไม่ได้เงียบไปเลย แต่ก็กลับมาทะเลาะกันแบบเดิมเพราะเค้าทำไม่ได้
- ผมบอกเค้าว่า เวลามีเรื่องอะไร อยากให้เค้าใจเย็นๆ ตั้งสติ คุยด้วยเหตุผลว่าที่เค้าโมโหอะมันเรื่องจริงไหม ผมทำจริงไหม แล้วให้ผมได้อธิบายก่อน แต่เค้าก็บอกทำไม่ได้ๆ เค้าเป็นคนแบบนี้ ไม่รู้จะแก้ยังไง(อ้าว)
- เค้าเคยบอกผมว่าที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะผมก็ขี้หึงเหมือนกัน ผมน่าจะเข้าใจได้ดี ซึ่งครั้งต่อมาผมแก้ไขได้นะ ผมจะถามเค้าตรงๆว่าคืออะไร พอเค้าอธิบายมา(ถึงจะไม่เคลียร์) แต่ผมก็ยอมเชื่อตามนั้น ไม่โวยวาย

จนมาถึงจุดในวันที่ผมทนไม่ไหว ผมก็บอกเค้าไป เล่าให้เค้าฟังทุกอย่าง บอกเค้าว่าใจผมไม่เหลือแล้วนะ
แต่เค้าก็ขอโอกาสแก้ตัว ซึ่งผมรู้ตัวเองดีว่า สิ่งไหนที่ผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมเรียกมันกลับมาไม่ได้
ผมบอกเค้าไปแล้วว่าอย่าเสียเวลาเลย เพราะผมรู้ว่าใจผมมันไม่เหมือนเดิม แต่เค้าก็ยังจะทำ

ผมไม่ได้ให้เค้าออกจาก้านนะครับ ผมบอกเค้าว่าอยู่ได้ เพราะก็ดีกว่าเค้าไปอยู่หอ ยังไงอยู่ที่นี่มันก็ปลอดภัยกว่า สะดวกสบายกว่า
อยู่กันแบบเพื่อนรูมเมทก็ได้ แต่เค้าก็ยังยืนยันคำเดิม ซึ่งผมกลัวว่าสุดท้ายความรู้สึกมันจะแย่ลงไปมากกว่านี้

ผมควรทำอย่างไรดี
ปล. ตอนนี้ผมยังไม่ได้มีใครนะครับ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 41
ถามในนี้ สังเกตคนว่วนใหญ่จะเข้าข้างผู้หญิง และมักจะกล่อมให้ยอม ให้ผู้ชายปรับปรุงตัว

หน้าที่ปรับปรุงตัว ควรจะเป็นของทั้งสองฝ่าย ไม่ว่าชายหรือหญิง มันคือการแบ่งปันชีวิตคู่ ไม่ใช่ยืนกรานเอาแต่ว่า ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้ ฉันไม่ยอมเปลี่ยน มันคือความเห็นแก่ตัว ไม่เห็นอกเห็นใจกัน อย่างนั้นไม่เรียกว่ารัก ความรักควรประกอบไปด้วยความเข้าใจ ความเมตตา และการปรับเข้าหากันด้วย คนเรามีข้อเสียกันทุกคน แต่คนที่ไม่ยอมอ่อนลงเลย ไม่ยอมแม้จะพยายามปรับปรุง เฝ้าทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูดยามโทสะเข้าครอบงำตลอดเวลา อย่าว่าแต่คู่ชีวิตที่หนีเลย ใครก็ไม่อยากอยู่ใกล้


อย่าลืมว่าความรุนแรงในครอบครัวไม่ได้จำกัดแค่การทำร้ายกันทางกาย ที่คนไทยมักจะให้คอนเซปแค่ว่าชายทำร้ายหญิงฝ่ายเดียว

ความรุนแรงในครอยครัวรวมถึงการใช้วาจาทำร้ายจิตใจกันด้วย ทั้งชายทำต่อหญิง หญิงทำต่อชาย หรือแม้กระทั่งพ่อแม่ทำต่อลูก คำพูดที่เลวร้ายไม่ได้เจ็บน้อยไปกว่าการกระทำทางกายเลย ล้วนส่งผลทั้งนั้น ถ้าอีกฝ่ายยังอดทนได้ก็ดีไป วันไหนเขาระเบิดและหมดใจขึ้นมา ก็จะฟูมฟายกันอีก อย่าประมาทเลยว่าความรักจะคงอยู่ตลอดไป ไม่จำเป็น ความรักมีเกิดแล้วก็มีดับได้ทั้งนั้น

คุณเองก็ทำให้ดีที่สุดในฐานะ คนเคยรักละกัน ถึงเลิกกันก็ยังห่วงอยู่ ช่วยเหลือกันได้ในบางเรื่อง แต่ในฐานะคนรักคงไม่มีอีกต่อไปแล้ว บอกกับเขาตรงนี้ให้ชัด ให้ฝืนให้ตายยังไงก็คงไม่เหมือนเดิมหรอก ห่างกันสักพักไม่แน่อะไรอาจจะดีขึ้นมาก็ได้
ความคิดเห็นที่ 5
ผู้หญิงขี้หึงก็คือขี้หึงค่ะ ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้ค่ะ มันอยู่ที่คุณค่ะทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน แต่ควรเด็ดขาดกว่านี้ค่ะ ไม่ใช่ยังให้อยู่ร่วมบ้านกันอีกแบบนี้ แสดงว่าคุณยังหวังให้แฟนกลับตัวอยู่ แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะว่าแฟนจะเปลี่ยน ทางที่ดีถ้าจะเลิกก็เลิกไปเลยค่ะอย่าไปกั๊ก ถ้าไม่เลิกคุณก็ต้องทนให้ได้ มันก็เท่านั้นเองค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่