ทำไมคนจึงตำหนิคนที่เก็บสัตว์มาเลี้ยงแล้วเมื่อเจ็บป่วยถามหาทางรักษาในเน็ต จึงมักถูกตำหนิทั้งๆ ที่บางกระทู้ระบุชัดเจนว่าเก็บมาเลี้ยง
ทั้งที่เขาแสดงออกถึงความรับผิดชอบและเงินไม่มีจริงๆ แต่สงสารจึงเก็บมาเลี้ยง ผมเองก็เคยมีแมวจรมาคลอดลูกที่บ้าน ถามหาคนรับเลี้ยงทั้งใน รร.และคนรู้จัก ก็โดนตำหนิเลี้ยงแล้วไม่มีความรับผิดชอบ จะเอาไปทิ้งวัดก็โดนว่าว่าบาป จึงได้ขอเลี้ยงเพราะมีลักษณะถูกชะตา(ก่อนหน้านั้นก็ตายไปหลายตัว เพราะลุงเอาไปทิ้ง) แต่พูดถึงกำลังทรัพย์แล้วไม่มีเลย เพราะทางบ้านตอนนั้นก็หนี้สินเต็มไปหมด ทางบ้านก็ไม่อยากให้เลี้ยงด้วย
อีกกรณีก็ของเพื่อนในห้องครับ คือแมวไม่รู้มากจากไหน ตอน2เดือน จึงได้เลี้ยง ผู้ปกครองเขาก็ให้ทานอาหารที่เหลือจากคน และฉีดยาคุมเอา หลายปีผ่านไปน้องก็หนีไปตาย(ผมเดาน่าจะมาจากที่พ่อเพื่อนฉีดยาคุมจนหมดลูกอักเสบ ก้นเน่า และพ่อเขาก็หายามาทาให้เอง) และทิ้งลูกไว้ตัวหนึ่ง ทางบ้านเขาก็ยังคงเลี้ยงเช่นเดิม และสถานการณ์เริ่มมีแมวเพิ่มอีก2-3ตัว เลี้ยงระบบเปิดทั้งหมด ถ้าตายก็ตาย เพราะป่วยก็ไม่มีเงินรักษา แต่ดีกว่าไปเป็นแมวจร คลอดลูกทิ้งเรี่ยราด ไม่มีอาหารทาน
ผมเห็นในกระทู้หนึ่งมา บอกเก็บแมวมาเลี้ยงแต่วันหนึ่งมีอาการป่วย เลยมาตั้งกระทูถามในเน็ตว่ามีวิธีการยังไง แต่มีคอมเม้นต์ประมาณว่า
"ถ้าเลี้ยง แต่ไม่มีเงินรักษา เลิกเลี้ยงเถอะครับนะ"
"เป็นหนักขนาดนี้ยังไม่พาไปหาหมอเหรอคะ พอสัตว์เจ็บป่วยชอบบอกว่าไม่มีเงิน ลองคิดดูถ้าเป็นตัวคุณเองหรือลูกคุณคนในบ้านคุณจะปล่อยให้เค้านอนรอความตายรึเปล่า"
"ไร้ความรับผิดชอบ"
ถ้าไม่เลี้ยงตั้งแต่ตอนแรกก็ปล่อยให้มันโดนไล่ตีข้างถนน หรือปล่อยให้ลูกแมวมันอดตายไปเลยหรือเปล่า ค่ารักษาคนมีสวัสดิการจากรัฐให้จึงทำให้ประหยัดกว่ารักษาสัตว์ไหม เพราะบางคนไม่พร้อมก็จริง แต่ก็ต้องจำใจเลี้ยง เพราะไม่มีใครอยากจะรับเลี้ยงพวกนี้มากนักหรอก ยิ่งบ้านอยู่ต่างจังหวัดยิ่งหาคนรับเลี้ยงลำบาก
ยิ่งสำหรับตัวผม หากน้องแมวป่วยหนัก อย่าหวังจะได้รับการรักษาครับ ผู้ปกครองไม่ชอบสัตว์เลี้ยงอยู่แล้วโดยเฉพาะแมว งบประมาณจึงไม่มี ถ้าอยู่ในหลักร้อยก็พอทน ถ้าไปถึงขั้นพันละไม่มีทาง หากน้องป่วยก็คงไม่พ้นมาตั้งกระทู้ถามในเน็ต หาซื้อยาแก้ปวดหรือฆ่าเชื้อสำหรับสัตว์ราคาประหยัดให้น้องก็พอ แต่อนาคตข้างหน้าหากเรียนจบมีงานทำ คงดูแลสัตว์เลี้ยงได้มากกว่านี้แน่ๆ
ขอแท็กปัญหาสังคมด้วยครับ เพราะสัตว์เลี้ยงจรจัดพวกนี้ก็เป็นปัญหาสังคมเช่นกัน
ทำไมคนจึงตำหนิผู้ที่ตั้งกระทู้หาทางรักษาสัตว์เลี้ยง?
ทั้งที่เขาแสดงออกถึงความรับผิดชอบและเงินไม่มีจริงๆ แต่สงสารจึงเก็บมาเลี้ยง ผมเองก็เคยมีแมวจรมาคลอดลูกที่บ้าน ถามหาคนรับเลี้ยงทั้งใน รร.และคนรู้จัก ก็โดนตำหนิเลี้ยงแล้วไม่มีความรับผิดชอบ จะเอาไปทิ้งวัดก็โดนว่าว่าบาป จึงได้ขอเลี้ยงเพราะมีลักษณะถูกชะตา(ก่อนหน้านั้นก็ตายไปหลายตัว เพราะลุงเอาไปทิ้ง) แต่พูดถึงกำลังทรัพย์แล้วไม่มีเลย เพราะทางบ้านตอนนั้นก็หนี้สินเต็มไปหมด ทางบ้านก็ไม่อยากให้เลี้ยงด้วย
อีกกรณีก็ของเพื่อนในห้องครับ คือแมวไม่รู้มากจากไหน ตอน2เดือน จึงได้เลี้ยง ผู้ปกครองเขาก็ให้ทานอาหารที่เหลือจากคน และฉีดยาคุมเอา หลายปีผ่านไปน้องก็หนีไปตาย(ผมเดาน่าจะมาจากที่พ่อเพื่อนฉีดยาคุมจนหมดลูกอักเสบ ก้นเน่า และพ่อเขาก็หายามาทาให้เอง) และทิ้งลูกไว้ตัวหนึ่ง ทางบ้านเขาก็ยังคงเลี้ยงเช่นเดิม และสถานการณ์เริ่มมีแมวเพิ่มอีก2-3ตัว เลี้ยงระบบเปิดทั้งหมด ถ้าตายก็ตาย เพราะป่วยก็ไม่มีเงินรักษา แต่ดีกว่าไปเป็นแมวจร คลอดลูกทิ้งเรี่ยราด ไม่มีอาหารทาน
ผมเห็นในกระทู้หนึ่งมา บอกเก็บแมวมาเลี้ยงแต่วันหนึ่งมีอาการป่วย เลยมาตั้งกระทูถามในเน็ตว่ามีวิธีการยังไง แต่มีคอมเม้นต์ประมาณว่า
"ถ้าเลี้ยง แต่ไม่มีเงินรักษา เลิกเลี้ยงเถอะครับนะ"
"เป็นหนักขนาดนี้ยังไม่พาไปหาหมอเหรอคะ พอสัตว์เจ็บป่วยชอบบอกว่าไม่มีเงิน ลองคิดดูถ้าเป็นตัวคุณเองหรือลูกคุณคนในบ้านคุณจะปล่อยให้เค้านอนรอความตายรึเปล่า"
"ไร้ความรับผิดชอบ"
ถ้าไม่เลี้ยงตั้งแต่ตอนแรกก็ปล่อยให้มันโดนไล่ตีข้างถนน หรือปล่อยให้ลูกแมวมันอดตายไปเลยหรือเปล่า ค่ารักษาคนมีสวัสดิการจากรัฐให้จึงทำให้ประหยัดกว่ารักษาสัตว์ไหม เพราะบางคนไม่พร้อมก็จริง แต่ก็ต้องจำใจเลี้ยง เพราะไม่มีใครอยากจะรับเลี้ยงพวกนี้มากนักหรอก ยิ่งบ้านอยู่ต่างจังหวัดยิ่งหาคนรับเลี้ยงลำบาก
ยิ่งสำหรับตัวผม หากน้องแมวป่วยหนัก อย่าหวังจะได้รับการรักษาครับ ผู้ปกครองไม่ชอบสัตว์เลี้ยงอยู่แล้วโดยเฉพาะแมว งบประมาณจึงไม่มี ถ้าอยู่ในหลักร้อยก็พอทน ถ้าไปถึงขั้นพันละไม่มีทาง หากน้องป่วยก็คงไม่พ้นมาตั้งกระทู้ถามในเน็ต หาซื้อยาแก้ปวดหรือฆ่าเชื้อสำหรับสัตว์ราคาประหยัดให้น้องก็พอ แต่อนาคตข้างหน้าหากเรียนจบมีงานทำ คงดูแลสัตว์เลี้ยงได้มากกว่านี้แน่ๆ
ขอแท็กปัญหาสังคมด้วยครับ เพราะสัตว์เลี้ยงจรจัดพวกนี้ก็เป็นปัญหาสังคมเช่นกัน