เราเป็นคนที่ขี้เหงามาก ไม่ว่าเราจะมีแฟนหรือไม่มีแฟน (ตอนนี้ไม่มีนะ เลิกมาครึ่งปี เราเป็นบอกเอง)   แต่เราก็ชอบการอยู่คนเดียว เวลาไปไหนมาไหน   ถ้าไม่ได้ลำบากขนาดที่เราไปเองไม่ได้ เราก็จะไปเอง มันติดเป็นนิสัยที่ไม่อยากรบกวนใคร ไม่อยากบังคับคนอื่นถ้าไม่เต็มใน พอมีคนเข้ามาคุย  เราก็จะชอบคนนั้นมาก (แต่ไม่ได้ชอบทุกคนนะ) เราจะหลงใหลไปกับความรู้สึกนั้น เราจะอยากคุยกับเขาตลอดเวลา คิดถึงตลอด แต่มันอาจจะไม่ใช่ความรักเพราะส่วนตัวคิดว่าไม่ได้รักคนง่ายขนาดนั้น แค่ชอบในความรู้สึกว่าเรามีใครสักคนคอยคุยด้วย เราเรื่องต่างๆให้ฟัง บางครั้งเราอยากมีแฟน แต่บางครั้งเราก็อยากอยู่คนเดียว บางทีเราชอบใช้สมองมารบกวนจิตใจ เราชอบคิดถึงอนาคตไกลๆ ไม่อยากคิดแค่ว่าเป็นแฟนกันเล่นๆแค่นั้น จนบางทีเราก็เหมือนปิดตัวเอง คิดว่าตัวเองยังไม่พร้อม  แล้วบวกกับตอนนี้เราเรียนหนักมาก เราเป็นคนที่เครียดกับการเรียนพอควรเลย แล้วเราเป็นคนที่ชอบทำอะไรหลายๆอย่าง ไม่ค่อยโฟกัสอย่างใดอย่างหนึ่ง จัดการเวลาไม่ค่อยดี
เราจะทำไงดีกับความรู้สึกนี้ มีใครแนะนำได้มั้ยคะ เหมือนบางทีเราอาจจะแค่เหงา แต่ต้องการคนคุยด้วย แต่บางทีเราอาจตะไม่ได้รักใคร


ปล.ขอโทษที่พิมพ์งงๆวกไปวนมานะคะ
ปล.ตอนนี้ก็ไม่สมหวังความรักกับใครเลยค่ะ เหมือนเขาจะชอบ แต่ก็ไม่ชอบ เคยบอกว่าจะเลิกคุย แต่เขาก็รั้งเรา แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าในความสัมพันธ์ อันนี้ก็อีกเรื่องนึง แหะๆ หลายประเด็นเลย 😅