รู้จักกันจากการที่ต้องติดต่อเรื่องงานค่ะ พอรู้จักกันได้นานพอสมควร ก็มีอาการใจหวิวทุกครั้งที่ต้องเจอ เริ่มมีการพูดคุยสนิทสนมกัน และได้ไปกินข้าวกัน นัดเดทกันเหมือนคู่ทั่วๆไป ช่วงสั้นมากที่ได้สนิทสนมกัน เพราะสุดท้ายความแตกว่า ผช มีครอบครัวแล้ว อ่ะนะ เคสคลาสสิค ทะเลาะกะเมีย ไม่เอาแล้ว แต่ก็ทนเพื่อลูก โคตรคลาสสิคเลย เคสแบบนี้

ส่วนเราก็ ห่างออกมาทันทีที่ได้รู้ เพราะรู้ว่ามันไปต่อไม่ได้ ไม่อยากทำลายครอบครัวใคร เรารู้ว่าใจห้ามไม่ได้แต่เราห้ามพฤติกรรมได้ เราหยุดตัวเองทุกอย่างและฝ่ายชายก็เหมือนจะเข้าใจ แต่ดูทรงแล้ว ผช จะแค่ยั้งนะ ไม่หยุด ทุกวันนี้เราก็อดทน คุยเรื่องงานเท่านั้น ถ้าอีกฝ่ายพยายามคุยมากกว่านั้น เราก็ต้องจบแค่งาน

อีกอย่าง ตอนนี้คือ อึดอัด+อาย ที่อึดอัดเพราะ ผช ลับหลังเราทำอะไรไม่รู้ แต่เหมือนคนรอบๆตัวเค้า จะเข้าใจไปแล้วว่าเรากับเค้ามากกว่าเพื่อนนะ เฮ้ย มันไม่ใช่นะ ช่วงสั้นมากที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน และเราก็ไม่ได้เปิดเผยอะไรออกไป แต่ทำไมเพื่อนเค้าเข้าใจไปแบบนี้ล่ะ โอย จะบ้าตาย เพื่อน ๆ เค้ายังมาหยอกเราอยู่เลย

สุด ๆ ของการอดทน ใจก็ชอบ อึดอัด อาย ความรู้สึกปนเปกันไปหมด ห้ามตัวเองทุกอย่างไม่ให้แสดงอะไรออกไปให้ทางโน้นอยากที่จะล่วงล้ำอาณาเขตแค่งาน ทาง ผช เอง เราก็รู้นะว่าก็ยังชอบเราอยู่ แต่ที่เค้าดูยั้ง ๆ เพราะก็เกรงใจเราด้วย

ความที่ยังต้องเจอกันอยู่เป็นระยะ เราก็ได้แค่หวังว่าเวลาจะพาเราผ่านไปเหมือนหลาย ๆ ครั้งที่ก็ผ่านมาได้ แต่กับคนนี้เราทรมานมากเหลือเกิน เหมือนมันเชื่องช้าไปหมด ไม่มีกำลังใจ ไม่มีแรงทำอะไรเลย คนอื่นมาชอบก็มีนะ แต่เราก็ไม่ชอบใครเลยสักคน มีวิธีตัดใจเร็วๆ มั้ยคะ