เราจะมาเล่าประสบการณ์แอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง ตั้งแต่เราเรียนปี 1 เขาเรียนฮ๊อกกีกับเรา
อยู่คนละสาขา แต่คณะเดียวกัน เรื่องที่เราประทับใจก็คือ วันหนึ่งอจ.ให้สอบเป็นทีม
เขาก็อยู่ทีมเดียวกับเรา แล้วจู่ๆเราก็ล้มงี้ เขาก็เข้ามาถามว่าเป็นอะไรไหม
เจ็บตรงไหนรึเปล่า เราก็งงๆ มึนๆ แบบคิดในใจทำไมเธอคนดีจังนะ
ขณะที่คนอื่นก็ไม่ได้สนใจว่า เห้ยมีคนล้มอยู่ยะ ยังคงดำเนินเกมส์ต่อไป

พอเรียนจบคลาสเราก็ได้เจอเขาบ่อยๆขึ้น บังเอิญวันหนึ่งเราเจอเฟสบุ้คเขา
เราก็เลยแบบจะแอดไปดีไหมนะ สุดท้ายก็แอดไปจนได้
ไปๆมาๆ เราไปคุยกับเขาได้ไงไม่รู้ เหมือนเราเห็นเขาเศร้ามาก
คือเหมือนเพิ่งเลิกกับแฟนอะไรทำนองนี้
คือเราไม่ได้อยากจะคบเขาเป็นแฟน คิดว่าเขาคงไม่ชอบเรา ไม่มองเราแน่ๆ
เราก็แบบได้แต่ห่วงเขาห่างๆ เรากดไลค์เขาตลอด คอยติดตามว่าเขาเป็นยังไงบ้าง
พักหลังๆ เราก็เจอเขาบ่อยมาก เดินสวนกันตลอด แต่เราก็ไม่กล้าทักเขา
เรียกว่านักเลงคีย์บอร์ดก็ได้ เจอหน้าไม่กล้าทัก

พอมาตอนนี้เราปี 4 แล้วตอนเราเดินคนเดียวนี่ เราเจอเขาตลอดแบบเรากำลังขึ้นตึก
เขากำลังออกจากตึก บางทีก็ขี่รถสวนกัน โดยเฉพาะหน้าหอเขามารับผญ.คนหนึ่งบ่อยมาก
เราก็แบบเจอกันบ่อยไปนะ ไม่รู้จะเรียกว่าพรหมลิขิตดีไหม ก็ดูจะมากไป
เรียกว่าบังเอิญน่าจะดีกว่า จริงๆเราอาจจะเจอกันอยู่แล้ว แต่แค่ไม่รู้จักกันเท่านั้น

มีอยู่ครั้งหนึ่งเราเจอเขาหน้าลิฟท์ เขาเดินมาคนเดียว เราก็จะขึ้นไปชั้น 3 เหมือนกัน
เราก็แบบเอาไงดีอะ จะขึ้นหรือจะเดิน เขาก็เหมือนกดลิฟท์รอ คือตอนนั้นมีเรา 2 คน
เราก็แบบเอาไงอะ ของที่แบกก็หนัก ชั้น 3 เลยนะ สรุปความไม่กล้าของเรา
เราก็เดินขึ้นไปชั้น 3 เดินแบบช้าๆกลัวจะเดินแล้วไปเจออีก
พอเรามาเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกแกนี่นะทำไมไม่เข้าไปในลิฟท์
พอมาคิดก็แบบเรานี่โง่ พลาดเนอะ แต่เอาจริงๆเข้าไปเราก็ทำตัวไม่ถูกอะเข้าใจไหมแก

ยิ่งช่วงนี้ช่วงแห่งการทำโปรเจค เราเจอเขาที่ตึกบ่อยมากๆ แล้วเขาก็ชอบมองด้วยสายตาแปลกๆมาที่เรา
เราไม่ได้คิดไปเองนะ คือเพื่อนเรามองสายตาเขา เราก็จะแบบทำเป็นไม่สนใจ แต่จริงๆคือเก็บอาการ
ที่มาเล่านี่ไม่ได้อะไร แค่มาแชร์ความฟินของตัวเอง แม้จะแค่แอบชอบแต่เราก็รู้สึกว่ามันโอเคอ่ะ
เราไม่ได้หวังว่าเขาจะมาชอบเราอยู่แล้ว แต่เราก็หวังว่าวันจบเราจะกล้าเอาของไปแสดงความยินดีในวันจบ

ใครมีเรื่องแอบชอบอะไรแบบไม่กล้าบอก มาแชร์กันได้นะ
เรารออ่านนะ
จบ./