สวัสดีคะ คือตอนนี้เราท้องคะได้ 3 เดือนแล้ว ท้องแบบไม่ได้ตั้งใจ แล้วไม่รู้ว่าท้อง คือเราฉีดยาคุมมา4ปีแล้วคะ ตอนแรกหมอแนะนำให้เลิกฉีกแล้วด้วยเพราะเราอายุยังน้อย เดียวไข่จะฝ่อนานทำให้มีลูกยากและมีผลข้างเคียงมากสำหรับคนอายุน้อย แต่เราไม่หยุดคะ เพราะเราไม่อยากมีลูกอยู่แล้วไว้ค่อยอายุ30กว่าก่อนค่อยมีก็ได้ เราคิดงี้คะ แต่แล้วสุดท้ายวันนี้ก็มีมาจนได้ หมอบอกยาคุมป้องกันได้99%   โอ้ยหมออออ แล้วลูกหนูนี่คือ 1% ใช่ไหม😑 นั้นแหละคะ คือเราท้องแล้ว เมื่อท้องเราก็รับเขาไว้คะ เราคิดว่าเค้าคือปฏิหาริย์เป็นสิ่งที่ดี แต่ใจลึกๆแล้ว เราอายคะ อายเพื่อน อายคนรอบข้าง กลัวพ่อแม่จะอายคนอื่น เราไม่กล้าบอกใครเลยคะ เพราะโดนปลูกฝังมาแบบนี้มั้งคะ ท้องก่อนแต่งมันน่าเกลียด แต่แม่เราบอกไม่ต้องอายแม่ไม่อาย เพราะเราก็ป้องกันอย่างดีแล้ว บอกว่าเราโตแล้ว เลี้ยงดูตัวเองได้แล้ว เหมือนเค้าปลอบใจเราคะ แต่เราก็คิดมันต้องมีบ้างแหละที่เค้าต้องอายคนอื่นที่ลูกตัวเองท้องก่อนแต่ง เราอายุ 24เองคะ น้อยไหม เราเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาอยู่ กทม ตอนเรียนมหาลัย ตอนนี้เรียนจบแล้ว ทำงานส่งเสียตัวเองเลิกขอเงินพ่อแม่เด็ดขาดตอนปี2  และทำธุรกิจเล็กเปิดร้านขายของแถวมหาลัยด้วยเงินเก็บเรากับแฟนตอนปี3 เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แฟนเราทำงานประจำ พอเราเรียนจบตอนนี้ก็มีอีกธุรกิจ รวมเป็น2ธุรกิจ ก็ส่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือน และจะแต่งงานเดือนหน้า แฟนเรารับผิดชอบดี ดูแลอย่างดี แฟนเราเค้าไม่อายนะ เค้าบอกทุกคนว่าเรามีน้อง โพสลงเฟส แต่แล้วก็มี คอมเมนท์นึงพูดประมาณว่า " เด็กสมัยนี้คิดอะไรกัน ท้องก่อนแต่งไม่คิดอะไร พ่อแม่คงอายชาวบ้านเรื่องลูกสาวท้องก่อนแต่ง ยังมีหน้ามาโพสต์ลงเฟสโชว์คนอื่น เดียวไปไม่รอดก็เอามาให้พ่อแม่เลี้ยงอีก" เราก็จุกเลยคะร้องไห้คะ เราคิดถูกไหมที่เอาลูกไว้ พ่อแม่คงอายคนอื่น คงจะเก็บเงียบไม่พูดเรื่องลูกอีกต่อไป โตมาก็บอกคนอื่นว่าเป็นน้อง

กระทู้นี้คงไม่ได้เป็นกระทู้คำถาม แค่อยากระบายคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ🙏🏻