ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมเป็นเด็กม.6 ที่กำลังจะจบการศึกษา แต่ในช่วงเวลาของภาคเรียนที่ 2 เนี่ย ผมกลับไปรู้สึกดีกับรุ่นน้องม.ต้นอยู่คนนึง ขอใช้นามสมมุตินะครับ น้องเค้าชื่อ "S" น้องเค้าเป็นคนตัวเล็กๆ ผิวขาว หน้านี่ใสมาก เนียน ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ แต่มีวันนึงช่วงจะกลับบ้าน ผมกับพวกเพื่อนๆไปนั่งเล่นแถวธนาคารโรงเรียน แล้วธนาคารโรงเรียนมันเป็นกระจก มันสามารถมองเห็นกันได้ เพื่อนผมก็เม้ามอยหอยสังฆ์ไปเรื่อย จนมีเด็กคนนึงมานั่งมองพวกเราอยู่หน้ากระจกในธนาคาร นั่นก็คือ "S" นั่นแหละครับ เพื่อนก็เริ่มมองว่าเด็กมันมองอะไรของมัน จนเพื่อนเรียกคนทั้งกลุ่มให้ไปมองน้องเขา น้องเขาก็ไม่หนีครับ ก็มองอยู่อย่างงั้น เพื่อนของผมก็มองกลับ แล้วทำท่าต่างๆ น้องเค้าก็ทำตามครับ ส่วนผมใครหลบสายตาก่อนแพ้ ผลออกมาเป็นผมอยู่แล้วสิครับ อยู่ดีๆผมก็เขินน้องเค้าแบบทำไรไม่ถูก หาอะไรมาบังหน้า แบบเขินมาก ใจเต้นแรงมากถ้าขาวก็คงหน้าแดงมากแน่ๆ (เป็นคนผิวคล้ำ) น้องเค้าก็มองผมอยู่อย่างงั้น จนเพื่อนน้องเค้ามาเรียก น้องเค้าเลยเดินออกไป ผมก็เริ่มรู้สึกว่า ผมเป็นอะไรปกติก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมเลยเริ่มหา Facebook ของน้อง "S" จากเพื่อนของน้องเขา จนกระทั่งเจอ Facebook ของน้องเขา รอไรล่ะครับแอดไปเลย เรานี่มั่นใจมากว่าน้องเค้าจะต้องรับเรา เพราะเห็นหน้ากันแล้วอะไรแบบนี้ แต่กลายเป็นว่า อีก 2 วันถึงจะรับ Add เรานี่เซ็งเลย เหมือนอารมณ์มันไม่ต้อกันอ่ะครับ 555 แต่ก็ไม่เป็นไรครับ พอน้องเขารับปุ๊บ เราก็ทักปั๊บ ประโยคแรกที่ทักไปคือ "เด็กน้อย" นางก็ไม่ตอบครับ (*นางในที่นี่คือน้อง "S" นะครับ*) จนผ่านมาอีกวันนึง เรามาดูอีกทีเอ้าอ่านแล้วนี่ เราก็ทักไปอีกว่า "ทำไมไม่ตอบ" นางถึงจะตอบกลับมาอีกที แล้วหลังจากนั้นนางก็เริ่มคุยกับเราเรื่อยๆนะครับ มีการไปหารูปเรามาแล้วก็บอกว่าหล่อ ทำไมพี่ตลกจัง ชมเราไปเรื่อย เราก็เขินสิครับรอไร จนมาวันนึงคุยกันปกตินี่แหละ คราวนี้อยู่ๆนางก็เปลี่ยนค่าอีโมจิของ Messenger แล้วก็เปลี่ยนสีแชท เป็นสีแดงๆเกือบชมพู ผมเลยรีบเปลี่ยนคืนเป็นสีเดิม น้องเค้าก็เปลี่ยนเป็นสีเดิม เราก็เลยบอกว่า "ไม่เอา" นางก็เลยถามว่า "แล้วจะเอาสีอะไร  สีชมพูไหม" เราบอกว่า "ไม่" ตอนนั้นคือเขินมาก แบบทำตัวไม่ถูกอ่ะ แล้วสุดท้ายก็ลงเอยด้วยสีปกติ (สีดั้งเดิมของแอพ) แต่นางอ่าเป็นคนที่ต้องทักซ้ำถึงจะตอบ ทักซ้ำในที่นี้ ข้ามวันนะครับและก็ตอบช้าทั้งๆที่ออนอยู่ แต่ตอนมาคุยทีนี่แบบ อ่อยเราสุดฤทธิ์จริง เรานี่ทั้งเขินจนไม่รู้จะเขินไงแล้ว ยกตัวอย่างเช่น บอกว่า อยากคุยกับเรา,อยากไปเจอตัวเป็นๆเอย จนเราก็หลงไปเข้าข้างตัวเองว่าน้องเค้าอาจจะชอบเรา
............มีอยู่วันนึงโรงเรียนจัดงานวิทยาศาสตร์ เค้าให้นักเรียนทุกคนทำ Passport ส่ง คือจะเป็นแบบเข้าฐานเพื่อรับรอยปั้มสัญลักษณ์อ่ะครับ เราก็ไปเข้าของเราปกติ จนแบบเอ้านี่ห้องน้อง "S" นี่หว่า เข้าฐานเกือบพร้อมๆกันเลย เราก็เลยมองหาน้องเค้า อ่ะเจอแล้วก็ทำเป็นไม่ได้สนใจ พอมาถึงห้องเคมี นางมาทักเรา เราก็พอคุยด้วยได้อ่ะ แต่เราเขินมาก เลยตัดบทสนทนาแล้วเดินไปที่อื่น จนมาที่ทดลองกรด-เบส ผมก็ทำอะไรเสร็จแล้วอ่ะนะ กำลังจะล้างอุปกรณ์ไปเก็บ อยู่ดีๆนางก็ทักเรา "พี่ๆ ดูให้หน่อยสิว่ามันเป็นสีอะไร" เราก็บอกว่า"มาเดี๋ยวดูให้นะ" พอเราดูเสร็จเราก็คืนให้เขาไป นางก็เริ่มชวนคุย แบบว่า พี่ดูเป็นเด็กเรียนจัง ถามว่าเกรดเท่าไหร่ อย่างนู่นอย่างงี้ เราก็ตอบไปแหละทุกอย่าง (วันนี้เป็นวันที่คุยกันต่อหน้านานที่สุดเท่าที่เคยมี) แล้วตอนผมเสร็จเข้าทุกบูทเรียบร้อย กำลังจะออกจากห้อง นางก็ทักอีก"ไปแล้วอ่อพี่ เจอกันนะ บาย..." บอกตรงๆว่าวันนี้ฟินที่สุดแล้ว จนกระทั่งกลับมาถึงบ้านผมอยากรู้ว่าน้องเขาเป็นไหม เลยทักไปว่า น้อง "S" ถ้าถามอะไรไปจะยังคุยกันเหมือนเดิมไหม? นางก็ตอบ "เหมือนเดิมมั้ง ก็พี่น้องกันนี่" อ่าเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็ถามตรงๆว่า "ตกลงเราอ่ะเป็นไหม?" (เป็นแบบชอบผช.ด้วยกันรึเปล่า ในความหมายของเรา) นางก็บอกว่า "ไม่ได้เป็น มีคนถามแบบนี้เยอะล้ะ ผมชอบผู้หญิง" เราก็สารภาพไปตรงๆว่า "กูก็นึกว่าเป็นมาตลอด" นางบอกว่า "รู้ล้ะ" แล้วเราก็ถามไปอีกว่า "ได้อ่อยพี่ป่ะ รึว่าพี่คิดไปเอง" นางก็ตอบว่า "นิดหน่อย" เรานี่สวนไปเลยว่า "ล้ะมาอ่อยทำไม ทั้งที่ไม่ได้ชอบ..." ตั้งแต่จบที่คุยกันเรื่องนี้มา นางก็เริ่มที่จะเปลี่ยนไป กลายเป็นตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านข้อความที่ส่งไป จนทำเอาเราเฟลไปเลย แต่ที่โรงเรียน เวลาเห็นหน้ากลับทำตัวปกติ ไม่มีถ้าทีว่าเกลียดเรา หรืออะไรนะครับ ก็ยิ้มให้กันมั้ง เดินผ่านก็ตีกันมั้ง ก็เป็นแบบนี้เรื่อยมาในแชทกลายเป็น เราคุยอยู่ฝ่ายเดียว นางไม่ตอบ ไม่อ่าน จนอยู่ดีๆ ผมก็กลายเป็นคนคิดมาก พอก่อนวันปัจฉิม กินเลี้ยงของม.6 ผมตัดสินใจทักน้องเค้าไปอีกที แต่ครั้งนี้เค้าตอบนะครับ ตอบแบบปกติเหมือนที่คุยกันแต่ก่อนหน้านี้ เนื้อหาหลักๆที่คุย คือ น้อง "S" เดี๋ยวมาเขียนเสื้อให้พี่ด้วยนะ นางก็บอกว่า "ได้คับ" พอถึงวันปัจฉิม เราก็ส่องที่นางจะนั่งประจำ ดูว่าตกลงนางจะมาไหม (ม.ต้นปิดเทอมแล้ว แต่อาจจะมาเพิ่มช่องคะแนนเก็บ) พอเรามองไป เห็นน้อง "S" เราก็จะบอกว่าดีใจนะครับ พอถึงเวลางานกินเลี้ยง ผมนี่ไม่ได้ให้ใครเขียนเสื้อผมเลย ผมเลยบอกกับเพื่อนสนิทผมว่าไปถ่ายรูปให้หน่อย ผมนี่ไปนั่งดักรอนางที่ที่นางชอบอยู่ พอเจอหน้ากันนางถือของมาเหมือนโดนครูใช้ พอนางเห็นเรานางก็บอกว่า"มา...เดี๋ยวเขียนให้" เราก็บอกว่า"ไปเก็บของก่อนเถอะ แล้วค่อยมาเขียน" นางก็บอก"ได้...รอแปบนึงนะ" เราก็นั่งรอสักพัก พอนางเสร็จธุระ นางก็รีบวิ่งมาเขียนเสื้อให้เรา มีการบ่นว่า "ลายมือไม่สวยนะ" จังหวะนั้นไม่สนหรอก ขอให้ได้เขียนก็พอ เราก็บอก"เขียนๆไปเถอะ" พอเขียนเสร็จ เราเลยขอถ่ายรูปด้วย รูปคู่รูปแรกและรูปสุดท้าย T T
............จนงานเลี้ยงจบลง ผมได้ไปร้องเกะกับเพื่อน และก็ไปนั่งกินพิซซ่า(โปร 1 แถม 1) อยู่ดีๆ นางก็ทักมาหาเราว่า "พี่คับ จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วใช่ไหมครับ" (มาแบบดราม่า) เราก็แบบตอบไปแนวร่าเริงๆว่า "ไม่เจอกันแล้วแหละ แต่นัดเจอกันได้นะ" นางตอบกลับมาว่า"อย่าลืมผมนะ จำผมดีๆล่ะ" เราก็เลยตอบกลับไปว่า "ถ้าไม่อยากให้ลืม...ก็คุยกันตลอดดิ" นางบอก "ได้เลย" ช่วงนั้นก็ 2 ทุ่มกว่าๆ ได้แล้ว เราก็ถ่ายรูปพิซซ่าที่กินอยู่ไปให้นางดู 555 แล้วพีคสุด มือไปโดนปุ่มโทรหาน้องเค้าใน Messenger 555 น้องบอก"รับไม่ได้...แม่อยู่" เราก็เลยพูดไปว่า "แม่ไม่อยุ่ โทรได้เหรอ?" นางบอก "ไม่รู้" วันสุดท้ายก็อ่อยกูอีกแล้วนะ แต่ก็ชอบแหละ ทำไงได้ หลังจากวันนั้น เราก็พยายามคุยต่อ แต่น้องเค้าก็มาอีหรอบเดิมออนแต่ไม่อ่าน ถึงพออ่านก็ไม่ตอบ เราก็เลยต้องมานั่งเฟลอยู่แบบเดิม ผมควรทำไงดีควรบอกความในใจไหม รึว่าควรตัดใจไปดี อยากรู้ว่าจริงๆแล้วน้องเค้าต้องการอะไร เหนื่อยใจจัง.......
............พอมาถึงช่วงก่อนสอบ GAT&PAT รอบสอง ไม่เป็นอันอ่านเลย มัวแต่เช็คมือถือ ดูว่านางออนรึยัง ตอบรึยัง อ่านรึยัง แล้วกูจะเอาอะไรไปสอบไอ่ห่า  555 ก็นี่เป็นกระทู้แรกนะครับ ขาดตกบกพร่องอะไรก็ ขอโทษไว้ ณ ที่นี้นะครับ (ช่วงคุยกันนี่ก็อาจจะดูลำบากนิดนึงนะครับ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สำหรับโรงเรียนอยู่ในสมุทรปราการนะครับ ไม่ต้องเดากัน 5555

ถ้าน้อง "S" มาอ่านก็ขอให้รู้ตัวนะครับ ว่าที่พิมพ์มาทั้งหมดเนี่ย "เราคนเดียว" ถ้าเป็นไปได้ก็อยากเจอกันอีกนะครับ คิดถึงเสมอ จะไม่มีทางลืมช่วงเวลาเหล่านี้เลย ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต และก็ขอโทษถ้าทำให้ไม่สบายใจนะ