ทุกครั้งที่ผลสอบออก...มันเปนอะไรที่เครียดมากกลัวแม่ กลัวตก กลัวติด0 กลัวเรียนซ้ำชั้น แต่สิ่งที่กลัวที่สุดคือ "แม่"
แม่กดดันมาก ทั้งๆที่เราก้พยายามสุดความสารมารถ ของเราเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ก้โดนบ่นทุกครั้ง เครียดทุกครั้ง ถึงเราจะไม่ได้ตั้งใจเรียนมากนักแต่ทำได้เท่านี้เราก้โอเค แต่แม่ก้จะบอกว่า " น่านนเห้นไหม เกรดต่ำลงนะ มั่วแต่เล่นโทรศัพท์อยุ่นั้นแหละ" เอ้าา เราเล่นโทรศัพท์ก้จริง แต่ทำได้ขนาดนี้ก้สุดยอดแล้วว คหสต. 555 คือ เราสนใจเรื่องเรียนมากกว่าอยุ่แล้ว เอิ่มม เพราะเพื่อนกลุ่มเราก้เคร่งเรื่องนี้อยุ่5555 ...
เราพยายามส่งงานให้ครบแล้วเราไม่ค่อยเน้นคะแนนสอบเน้นคะแนนงานที่ส่ง เพราะมันได้เยอะกว่าคะแนนสอบ100% และมันก้มีผลกับเกรดสำหรับเรา งานที่ส่ง 60% คะแนนสอบ 40% เกรดออกมาก้พอสมควร มั้ง5555
เราคิดว่า แม่ไม่น่าเคร่งเรามากไปอ่าา รุ้นะค่ะว่าอยากให้ลูกคนนี้ได้คะแนนดีๆ แต่ไม่คิดถึงความสามารถของหนูบ้างหรือ..? ว่าหนูทำได้เท่าไหน ..? แค่นี้ก้จะปวดสมองตายอยุ่แล้วว แอกก --' หนูทำได้เท่านี้จริงๆ
ใช่ไง หนูเคยทำคะแนนได้สูงกว่านี้นิ(เฉียบที่1) แม่เลยเลยต้องการอยากให้หนูได้ที่ 1 ใช่ไหม..? แต่มันจะยากขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับในเรื่องที่เรียน งานก้จะเยอะขึ้นเรื่อยๆ หัวสมองอันน้อยนิดของลูกคนนี้ ท่านแม่คิดว่าลูกจะรับไหวไหมค่ะ แค่นี้สมองก้จะระเบิดแล้วว ยิ่งเคมีก้
โอ้ยยย(เดี๋ยวๆยังไม่ถึง) เหอะะ 😎
เราได้ที่ 5 ทั้งห้องมี 48 (แม่ยังไม่ภูมิใจพยายามต่อให้ตายกันไปข้างสมองเอ้ยย)
เกรด 3.30. (สำหรับเราก้ถือว่า โอเคนะ แต่แม่ยังไม่ภูมิใจสู้ต่อ)
ปล.ที่เฉียบที่ 1 คือได้ที่3(บ้าบอเนอะฟุกชัดๆ555)
ครั้งนึงเคยได้ที่ 7 ก่อนหน้านั้นได้ที่ 4(แมร่งตกฮวบเลย555) เรานี้เครียดแทบเปนแทบตายเพื่อนบอก "เมิงจะเครียดทำไม ตรูได้ที่20 ยังไม่บ่นเลย เมิงดูไอ้นี้แมร่งบ้าได้ที่ 7 แล้วยังมาบ่น _ว_ เหอะ" เอ้าา เมิงไม่เข้าใจ ชีวิตตรูหรอกค่ะ 😭😒
แล้วก้โดยพื้นฐานเราโดยแม่ตีกรอบเรียบร้อย ปัจจุบันยันมหาลัยหรือจนเราตาย ก้เวลาที่คุยเรื่องอนาคตแม่ก้วางว่า "เออนะ ตอนกลับบ้านเดี๋ยวให้พ่อไปรับ อีกอย่างมหาลัยนี้ก้อยุ่ใกล้บ้าน" โดยไม่ถามสักคำว่า อยากเรียนที่นั้นไหม เหอะ เราเลยคิดว่า การที่แม่ทำแบบนี่โตไปเราอาจจะเปนคนที่เข้าสังคมไม่ค่อยเปน หรือ ใช้ชีวิตไม่เปน ก้เปนได้ โดยที่เราทำการวิจัยแล้ว เพื่อนเรา พ่อแม่เขาปล่อยวันนั้นเราไปบ้านเพื่อน เพื่อนคนนั้นพาเราไปนู้นไปนี้มันทำให้เรารุ้สึกว่า เออว่ะ มันได้ประสบการณ์ มันรุ้สึกว่า เรากล้ามากขึ้น สนุกและที่สำคัญมีอิสระ แต่พอเราเอามาคิดเวลาอยุ่กับพ่อแม่ พ่อแม่ก้จะจัดการอะไรให้หมด ซึ่งมันน่าเบื่อมากกกกก และที่สำคัญคือ มันทำให้เราค้นพบว่าตั้งแต่เกิดมาเหมือนไม่เคยรุ้จักคำว่า "อิสระ'' เลยแม้แต่นิดเดียว แล้วมันทำให้เราคิดได้อีกว่า ทำไมเด้กสมัยถึงเปนแบบนี้ ทำไมเด้กสมัยถึงติดโทรศัพท์ ทำไมถึงหนีออกจากบ้าน บลาๆๆ มันก้อาจจะเปนเพราะ พ่อแม่ ที่ไม่เคยให้ความอิสระกับลูกบ้างเลย #แต่ให้มากไปก้ไม่ดี เดินทางสายกลาง# แต่สำหรับเราพ่อแม่ไม่เคยมีช่องว่างให้เราได้มีอิสระเลย อยุ่แต่ในกรอบ เราอึดอัดมากกกก
สำหรับหนูการที่วางกรอบให้หนูก้เหมือนโดนขังคุกทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
##สำหรับความคิดนี้ก้แค่ความคิดของเด้กคนหนึ่งที่อยุ่ในคุกของพ่อแม่ รอการปลดปล่อย##
ขอโทษนะค่ะที่ทำให้แม่ภูมิใจไม่ได้
ผลสอบออกมาทีไรเหมือนแม่จะไม่เคยภูมิใจเลย
แม่กดดันมาก ทั้งๆที่เราก้พยายามสุดความสารมารถ ของเราเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ก้โดนบ่นทุกครั้ง เครียดทุกครั้ง ถึงเราจะไม่ได้ตั้งใจเรียนมากนักแต่ทำได้เท่านี้เราก้โอเค แต่แม่ก้จะบอกว่า " น่านนเห้นไหม เกรดต่ำลงนะ มั่วแต่เล่นโทรศัพท์อยุ่นั้นแหละ" เอ้าา เราเล่นโทรศัพท์ก้จริง แต่ทำได้ขนาดนี้ก้สุดยอดแล้วว คหสต. 555 คือ เราสนใจเรื่องเรียนมากกว่าอยุ่แล้ว เอิ่มม เพราะเพื่อนกลุ่มเราก้เคร่งเรื่องนี้อยุ่5555 ...
เราพยายามส่งงานให้ครบแล้วเราไม่ค่อยเน้นคะแนนสอบเน้นคะแนนงานที่ส่ง เพราะมันได้เยอะกว่าคะแนนสอบ100% และมันก้มีผลกับเกรดสำหรับเรา งานที่ส่ง 60% คะแนนสอบ 40% เกรดออกมาก้พอสมควร มั้ง5555
เราคิดว่า แม่ไม่น่าเคร่งเรามากไปอ่าา รุ้นะค่ะว่าอยากให้ลูกคนนี้ได้คะแนนดีๆ แต่ไม่คิดถึงความสามารถของหนูบ้างหรือ..? ว่าหนูทำได้เท่าไหน ..? แค่นี้ก้จะปวดสมองตายอยุ่แล้วว แอกก --' หนูทำได้เท่านี้จริงๆ
ใช่ไง หนูเคยทำคะแนนได้สูงกว่านี้นิ(เฉียบที่1) แม่เลยเลยต้องการอยากให้หนูได้ที่ 1 ใช่ไหม..? แต่มันจะยากขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับในเรื่องที่เรียน งานก้จะเยอะขึ้นเรื่อยๆ หัวสมองอันน้อยนิดของลูกคนนี้ ท่านแม่คิดว่าลูกจะรับไหวไหมค่ะ แค่นี้สมองก้จะระเบิดแล้วว ยิ่งเคมีก้
โอ้ยยย(เดี๋ยวๆยังไม่ถึง) เหอะะ 😎
เราได้ที่ 5 ทั้งห้องมี 48 (แม่ยังไม่ภูมิใจพยายามต่อให้ตายกันไปข้างสมองเอ้ยย)
เกรด 3.30. (สำหรับเราก้ถือว่า โอเคนะ แต่แม่ยังไม่ภูมิใจสู้ต่อ)
ปล.ที่เฉียบที่ 1 คือได้ที่3(บ้าบอเนอะฟุกชัดๆ555)
ครั้งนึงเคยได้ที่ 7 ก่อนหน้านั้นได้ที่ 4(แมร่งตกฮวบเลย555) เรานี้เครียดแทบเปนแทบตายเพื่อนบอก "เมิงจะเครียดทำไม ตรูได้ที่20 ยังไม่บ่นเลย เมิงดูไอ้นี้แมร่งบ้าได้ที่ 7 แล้วยังมาบ่น _ว_ เหอะ" เอ้าา เมิงไม่เข้าใจ ชีวิตตรูหรอกค่ะ 😭😒
แล้วก้โดยพื้นฐานเราโดยแม่ตีกรอบเรียบร้อย ปัจจุบันยันมหาลัยหรือจนเราตาย ก้เวลาที่คุยเรื่องอนาคตแม่ก้วางว่า "เออนะ ตอนกลับบ้านเดี๋ยวให้พ่อไปรับ อีกอย่างมหาลัยนี้ก้อยุ่ใกล้บ้าน" โดยไม่ถามสักคำว่า อยากเรียนที่นั้นไหม เหอะ เราเลยคิดว่า การที่แม่ทำแบบนี่โตไปเราอาจจะเปนคนที่เข้าสังคมไม่ค่อยเปน หรือ ใช้ชีวิตไม่เปน ก้เปนได้ โดยที่เราทำการวิจัยแล้ว เพื่อนเรา พ่อแม่เขาปล่อยวันนั้นเราไปบ้านเพื่อน เพื่อนคนนั้นพาเราไปนู้นไปนี้มันทำให้เรารุ้สึกว่า เออว่ะ มันได้ประสบการณ์ มันรุ้สึกว่า เรากล้ามากขึ้น สนุกและที่สำคัญมีอิสระ แต่พอเราเอามาคิดเวลาอยุ่กับพ่อแม่ พ่อแม่ก้จะจัดการอะไรให้หมด ซึ่งมันน่าเบื่อมากกกกก และที่สำคัญคือ มันทำให้เราค้นพบว่าตั้งแต่เกิดมาเหมือนไม่เคยรุ้จักคำว่า "อิสระ'' เลยแม้แต่นิดเดียว แล้วมันทำให้เราคิดได้อีกว่า ทำไมเด้กสมัยถึงเปนแบบนี้ ทำไมเด้กสมัยถึงติดโทรศัพท์ ทำไมถึงหนีออกจากบ้าน บลาๆๆ มันก้อาจจะเปนเพราะ พ่อแม่ ที่ไม่เคยให้ความอิสระกับลูกบ้างเลย #แต่ให้มากไปก้ไม่ดี เดินทางสายกลาง# แต่สำหรับเราพ่อแม่ไม่เคยมีช่องว่างให้เราได้มีอิสระเลย อยุ่แต่ในกรอบ เราอึดอัดมากกกก
สำหรับหนูการที่วางกรอบให้หนูก้เหมือนโดนขังคุกทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
##สำหรับความคิดนี้ก้แค่ความคิดของเด้กคนหนึ่งที่อยุ่ในคุกของพ่อแม่ รอการปลดปล่อย##
ขอโทษนะค่ะที่ทำให้แม่ภูมิใจไม่ได้