[เป็นเพียงการเล่าประสบการณ์นะครับ งดดราม่า ถ้าคิดว่ากระทู้นี้รกห้องให้เลื่อนผ่าน]

การเริ่มต้นถ่ายรูปของเรามันเริ่มจากติดลบ ไม่ได้เริ่มจากศูนย์เหมือนคนอื่น บอกเลยว่าเราเป็นคนที่ไม่มีความรู้เรื่องฟิสิกส์การถ่ายภาพเลย ไม่รู้แม้กระทั่งเรื่ององค์ประกอบภาพ(ซึ่งมันสำคัญมาก)การวัดแสงการจัดแสงก็ไม่รู้ เป็นเด็กที่ไม่มีศิลปะในหัวเลย ก่อนเราจะมาสนใจการถ่ายภาพ เราบอกเลยว่าเป็นคนที่ชอบดูรูปถ่ายของคนอื่นและอยากจะทำให้ได้บ้าง แต่ตอนนั้นเรายังไม่มีกล้อง ไม่มีความรู้เรื่องกล้อง คือความรู้ตอนนั้นไม่ใช่แค่ศูนย์ แต่ติดลบไปเลย แล้วเราเริ่มยังไงน่ะหรอ เราเริ่มจากการศึกษาตามอินเทอร์เน็ต มากที่สุดก็ใน YouTube ศึกษาทุกเรื่องว่าถ่ายภาพยังไงให้สวยจนกระทั่งว่ากล้องมีแบบไหนบ้างการทำงานเป็นยังไง แปลกที่เรานั่งอ่านเรื่องกล้องกับเรื่องการถ่ายภาพได้เป็นวันๆทั้งๆที่เป็นเด็กไม่ชอบอ่านหนังสือ ... #แล้ววันนึงความฝันทีจะได้ฝึกถ่ายรูปจากกล้องตัวใหญ่ๆดำๆหนักๆจริงๆ ก็มาถึง วันนั้นคือวันที่ เพื่อนเราซื้อกล้อง ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมาก เราฝึกถ่ายรูปโดยที่เราเองไม่มีกล้องเป็นของตัวเอง อาศัยยืมกล้องเพื่อนมาฝึก เพราะตอนนั้นเรายังเรียนอยู่ ม.5 ซึ่งเราไม่มีกำลังทรัพที่จะซื้อกล้องตัวเป็นหมื่นมาใช้เอง เลยจำเป็นต้องอาสัยกล้องเพื่อน อยากถ่ายทีก็เนียนๆบอกเพื่อนว่า"เอากล้องมาดิเดี๋ยวกูถ่ายให้" ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ประมาณว่า อ่านข้อมูลการใช้กล้องแล้วมาเนียนฝึกจากกล้องเพื่อน ฝึกไปแบบถ่ายมั่วๆ ได้รูปบ้างไม่ได้บ้างก็ถ่ายไป จนวันนึงเราถ่ายรูปได้ละ แต่อิเจ้าของกล้องยังปรับกล้องไม่เป็นเลย ประหนึ่งว่าเรารู้จักกล้องดีกว่าเจ้าของมันอีก ใช้กล้องเพื่อนจนถึง ม.6 จบม.6ปิดเทอมเราเลยตัดสินใจทำพาร์ทไทม์เก็บตังซื้อกล้องตัวแรก เอาละเว้ยยย มีกล้องเป็นของตัวเองละ เป็นกล้อง canon 700D ซึ่งมันก็ไม่ได้เป็นรุ่นที่แพงมาก เป็นกล้องตัวคูณ ฝึกถ่ายทุกอย่างถ่ายเพื่อนถ่ายน้อง จนกระทั่งวันนึงเก็บตังอีกไม่กี่พันไปซื้อเลนส์fixมาตัวนึงเป็นเลนส์ช่วง 50mm f1.8 stm เป็นเลนส์ที่ละลายหลังดีมาก(ความคิดในตอนนั้น)5555 ซื้อมาก็ถ่ายมั่วเหมือนเดิมอ่ะ จนมาได้รู้จักรุ่นพี่ที่เจาถ่ายรูป ก็อาศัยฝึกกับพี่เค้า พี่เค้ามีงานที่ไหน นี่ขอไปด้วยหมด ไปช่วยถือแฟลชบ้าง ถือไฟงานแต่งบ้าง ช่วยถ่ายบ้าง คือไปนี่ไม่ได้ค่าตัวเลยซักบาท ก็มีช่วงหลังๆที่พี่เค้าให้ค่าขนมบ้าง แล้วหลังจากผ่านการช่วยงานมาอย่างโชคโชน ก็มีนัดเพื่อนไปถ่ายบ้าง อาศัยฝึกไปในตัว เพื่อนก็ได้รูป เราก็ได้ฝึก จนมาถึงวันรับปริญญาที่มหาลัย งานแรกที่รับถ่ายฟรี ก็มีถ่ายหลุดโฟกัส หน้าเบลอหลังชัด มาหมด จนพี่ที่เราเคยไปช่วยงานซึ่งตอนนี้นก็ยังช่วยพี่เค้าอยู่ประจำเค้าก็สอนเทคนิกให้ ว่าถ่ายยังไงได้ยังไงให้แบบโพสท่ายังไง จนมันใจว่ารับงานเป็นของตัวเองได้ละ เราก็เริ่มรับที่500บาทโคตภูมิใจ ถ่ายเสร็จแต่งรูปส่ง ก็อาศัยเทคนิกที่พี่สอนมา แล้วเราก็ฝึกมาเรื่อยๆจนทุกวันนี้ก็รับงานประจำ มีงานเกือบทุกเดือน แต่เราก็ไม่ลืมที่จะพัฒนาฝีมือเราเรื่อยๆนะ เราก็อยากจะเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่พึ่งเริ่มฝึก ท้อได้ แต่ต้องกลับมาสู้ต่อ กว่าเราจะมาถึงจุดนี้ได้เราผ่านอะไรมาเยอะ ขอให้ทุกคนโชคดี สวัสดี