กำลังอยู่ในช่วงสอบวิชาแคลคุลัส ผมทำได้ดีมาก ผ่านเรื่องกฎลูกโซ่และเหนือกว่านั้น ดิฟผลหารเป็นเรื่อกตลก แต่ดิฟผลคูณนั้นเป็นพรสวรรค์เฉพาะด้านของผม


ผมถามท่านอ.ว่าเขาคิดอย่างไรกับกลศาสตร์ควอนตัม และเรื่องอนุพันธ์ย่อย อ.ปลื้มผมมากที่ผมรู้จักเรื่องพวกนี้ หลายครั้งเราแลกเปลี่ยนความเห็นกันระหว่างจบคลาสเรียน แสดงความเห็นเรื่องคณิตศาสตร์ขั้นสูง ผมสามารถเข้าใจสิ่งที่ อ. พูด อ.พูดถึงสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าเรื่องของ อนุกรมและ ลาปาเซียน ผมบอกอ. ว่าผมได้อ่านเรื่องอนุกรมจากบทความในวิกิพีเดียแล้ว เป็นอีกครั้งที่อ.ประทับใจในตัวผม เป็นสุขอะไรเช่นนี้ที่มี อ.มองเห็นถึงความฉลาดเมื่อเขาได้เรียนรู้พรสวรรค์ของผม



และผมนั่งอยู่ตรงนี้ตรึกตรองว่าจะรู้สึกเป็นอย่างไรนะกับการเป็นคนไอคิวไม่สูงมากนัก  ไม่สามารถที่จะคุยกับอ. ได้แบบเป็นเพื่อนปัญญาชนกัน



คำสนทนาที่จะไม่ได้กล่าวเพราะอาจจะไม่สามารถผ่าน ไอคิวระดับปัญญาชนที่เป็นเครื่องกั้นขวางไว้ ที่กันคุณจากความสำเร็จในการศึกษา มันคงน่าเศร้า




อ.กับผมรู้จักกันอย่างดีจนผมสามารถเรียกชื่อเล่นของ อ.



และแน่นอนหลายคนที่นั่งเรียนเลขเชอร์ คงไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับ อ.เพราะกลัวถูกถาม






ผมรู้เพราะผมเกิดมาพิเศษและเป็นคนพิเศษ
ผมช่วยไม่ได้ที่ตัวเองเกิดมาเป็นอัจฉริยะ อ.ก็ไม่สามารถเช่นกัน

-----------------------------------

เล่าเรื่องชีวิตการเรียนวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ของผมที่ประสพความสำเร็จ เห็นด้วยไหม?