หลักธรรมที่สอนกันมา ไม่ว่าจะโดยพระภิกษุหรืออาจารย์หรือในหนังสือตำรา ควรเลือกมาปฏิบัติตามความเหมาะสมของแต่ละคน แตกต่างกันไป อย่างผู้ครองเรือนซึ่งไม่สามารถปฏิบัติให้ถึงขั้นดับทุกข์ ก็ปฏิบัติในหลักธรรมของผู้ครองเรือน ส่วนผู้ที่ปรารถนาจะพ้นทุกข์ ก็ปฏิบัติหลักธรรมที่นำไปสู่ความดับทุกข์ ซึ่งยากลำบากมาก ปัจจุบันชาวพุทธส่วนใหญ่จะไม่เข้าใจถึงสถานะของตน ว่าสามารถปฏิบัติได้หรือไม่ พระสงฆ์บางส่วนแม้แต่หลักธรรมของผู้ครองเรือน ยังปฏิบัติได้ไม่ครบถ้วน

หลักปฏิบัติสำหรับผู้ครองเรือน
๑. อกุศลกรรมบถ 10
- การกระทำดีทางกาย 3 ประการ
1.เจตนาเว้นจากการทำลายชีวิต (ปาณาติปาตา เวรมณี)
2.เจตนาเว้นจากการยึดเอาสิ่งที่เขาไม่ได้ให้ (อทินนาทานา เวรมณี)
3.เจตนาเว้นจากการประพฤติผิดในกาม (กาเมสุมิจฉาจาร เวรมณี)
- การกระทำดีทางวาจา 4 ประการ
1.เจตนาเว้นจากการพูดเท็จ (มุสาวาทา เวรมณี)
2.เจตนาเว้นจากการพูดส่อเสียด (ปิสุณวาจา เวรมณี)
3.เจตนาเว้นจากการพูดคำหยาบ (ผรุสวาจา เวรมณี)
4.เจตนาเว้นจากกาสพูดเพ้อเจ้อ (สัมผัปปลาปะ เวรมณี)
- การกระทำดีทางใจ 3 ประการ
1.เจตนาเว้นจากการคิดเพ่งเล็งอยากได้ของเขา (อนภิชฺฌา)
2.เจตนาเว้นจากการคิดร้ายต่อผู้อื่น (อพฺยาปาท)
3.เจตนาเว้นจากการคิดเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม (สัมมาทิฏฐิ)

๒. บุญกิริยาวัตถุ 10
1.การให้ทาน (ทานมัย)
2.การรักษาศีล (สีลมัย)
3.การภาวนา (ภาวนามัย)
4.การอ่อนน้อมต่อผู้อื่น (อปจายนมัย)
5.การขวนขวายช่วยเหลือผู้อื่นในทางที่ชอบ (เวยยาวัจจมัย)
6.การอุทิศส่วนบุญให้แก่ผู้อื่น (ปัตติทานมัย)
7.การอนุโมทนาบุญที่ผู้อื่นทำ (ปัตตานุโมทนามัย)
8.การฟังธรรม (ธัมมัสสวนมัย)
9.การแสดงธรรม (ธัมมเทสนามัย)
10.การทำความเห็นให้ถูกต้อง (ทิฏฐุชุกัมม์)

หลักธรรมทั้งสองอย่างนี้ เป็นหลักธรรมสำหรับผู้ครองเรือน เป็นสิ่งที่ทำให้มีความสุขระดับหนึ่ง แต่ไม่ใช่หนทางแห่งความดับทุกข์ ยังเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสาร พระบางรูปบางวัดอาจเน้นสอนเฉพาะหลักธรรมลักษณะนี้ก็ได้ การทำบุญตามหลักพุทธศาสนา สำหรับผู้ครองเรือนที่นิยมมาก คือ บุญกิริยาวัตถุ 10 ส่วนใหญ่จะทำในข้อ 1 ทานมัย การให้ทาน เป็นการทำบุญเบื้องต้นในทางพุทธ บางท่านชอบพูดว่า การทำบุญไม่ใช่ต้องให้ทาน ทำวิธีอื่นอาจได้บุญมากกว่า ก็ถูก อีก 9 ข้อ สูงกว่าทั้งนั้น จะทำแบบไหน ก็ตามความสะดวก แต่ส่วนใหญ่จะไม่มีเวลา หรือไม่สะดวก ในการบุญลักษณะอื่นที่สูงกว่า ง่ายๆ เลยทำข้อแรกเป็นหลัก ซึ่งการให้ทาน กุศลสูงสุดของหมวดทาน ที่จะได้รับ คือ กามวจรภูมิชั้นต้น

พระพุทธองค์ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย ความเป็นมนุษย์นี่แหละ เป็นการไปสู่สุขคติของพวกเทวดา"

ข้อปฏิบัติสำหรับ ผู้ไม่ต้องการเวียนว่ายในสังสารวัฏ คือต้องการดับทุกข์
๑. เจริญสมถกัมมัฏฐาน
กสิณ 10 , อสุภ 10 , อนุสสติ 10 , พรหมวิหาร 4 , อาหาเรปฏิกูลสัญญา 1 , จตุธาตุววัตถาน 1
๒. เจริญวิปัสสนากัมมัฏฐาน การพิจารณาเห็นความจริงของสรรพสิ่งที่เป็น รู้เท่าทันโลกและสรรพสิ่ง ว่าล้วนตกอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์
- กฎไตรลักษณ์
อนิจจัง สรรพสิ่งล้วนไม่เที่ยง เกิดขึ้นเพราะเหตุ ดับไปเพราะเหตุ
ทุกขัง สรรพสิ่งล้วนเป็นทุกข์ ทนอยู่ไม่ได้ ต้องถูกบีบคั้นให้เปลี่ยนแปลงสภาพเดิมไป
อนัตตา ไม่ใช่ตัวตน บังคับให้เป็นไปตามอำนาจไม่ได้
- การเจริญสติปัฏฐาน 4
1.กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน การพิจารณากาย เพื่อให้มีสติรู้เท่าทันกาย
2.เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน การพิจารณาเวทนา เพื่อให้มีสติรู้เท่าทันเวทนา
3.จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน การพิจารณาจิต เพื่อให้มีสติรู้เท่าทันจิต
4.ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน การพิจารณาธรรมะ เพื่อให้มีสติรู้เท่าทันสภาวะธรรม

การเลือกสมถกรรมฐาน วิธีใดก็ได้ใน 40 วิธี ที่เหมาะกับตนเอง ปฏิบัติจนเกิดสมาธิแน่วแน่เป็นอารมณ์เดียว จนบรรลุฌาณสมาบัติ ยกจิตขึ้นสู่วิปัสสนา พิจารณาสรรพสิ่งทั้งหลาย ล้วนตกอยู่ในกฎไตรลักษณ์ จนจิตเกิดปัญญารู้แจ้งในอริยสัจสี่ รู้ทุกข์ ละสมุทัย(เหตุแห่งทุกข์) ทำนิโรธ(ความดับทุกข์)ให้แจ้ง เจริญอริยมรรคมีองค์ 8 มุ่งสู่ทางดับทุกข์ ดับกิเลส ตัดสังสารวัฏ เข้าสู่บรมสุข

ภาวนา(สมถกัมมัฏฐาน,วิปัสสนากัมมัฏฐาน) หลักสูงสุดในการปฏิบัติ เป็นหนทางแห่งความดับทุกข์ เมื่อเข้าถึงก็คือปัญญา เข้าสู่โลกุตรภูมิ คือ ภูมิพ้นวัฏสงสาร จนถึงนิพพาน ความดับทุกข์

ทั้งหมดที่พิมพ์มา เป็นความรู้ที่ศึกษามา อาจไม่ตรงทั้งหมดตามพระไตรปิฎก ทุกท่านก็ใช้หลักกาลามสูตรวิเคราะห์ ว่าจริงหรือไม่ แล้วอาจนำไปปฏิบัติเพื่อความสุข ของตนเองและครอบครัว