เรามีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟังค่ะ ชีวิตเรายิ่งกว่าละครน้ำเน่าอีก เรามีครอบครัว มีลูก 1 คน ตอนแรกเลยลูกอยู่กับเรา แต่พอลูกเราอายุได้ประมาณ 1 ขวบกว่าก็ต้องเอาไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด เรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีรถคันนึที่ต้องส่ง เงินเดือนแฟนเราประมาณ 16,000 บ. เงินเดือนเราประมาณ 15,000 บ. ถ้าหลายคนอ่านคงคิดว่า 2 คนรวมกันก็ประมาณ 30,000 บ. แต่กลับกันค่ะ เงินแฟนเราใช้ส่งงวดรถเดือนละประมาณ 8,000 บ.ให้แม่แฟนอีก เราให้แม่เรา 7,000 บ. แต่เราต้องซื้อนม แพมเพิส เอง น้ำมันรถเราก็ต้องเติมเอง(แฟนไม่ช่วยนะ) ล่าสุดแฟนเราเงินเดือนไม่พอใช้มาบอกเราว่าให้เราหาเงินจ่ายค่าห้องให้แม่แฟนอีก เรากลุ้มมากเราว่าแฟนเราไม่คิดว่าเราเอาเงินไปใช้อะไรบ้างทั้งให้แม่ ทั้งน้ำมันรถ แต่ค่าห้องที่เราอยู่กับแฟนผลัดกันออกทุกเดือนอยู่แล้วค่ะ เราเหมือนกับว่าแม่เราก็เอากับเราเยอะแล้ว ทั้งนม แพมเพิสลูกอีก เดือนนึงแทบจะไม่พอใช้ แถมบางทีเงินแฟนไม่พอใช้ยังมาขอเราใช้อีก นี่ล่าสุดที่พูดถึงยังจะให้เราออกค่าห้องให้แม่แฟนเราอีก เหมือนเรารับผิดชอบอยู่คนเดียว เรากลุ้ม เครียด ทั้งที่แม่แฟนเราเคยด่าเราสารพัดทั้งสัตว์ ทั้งเ_ี้ย มาเต็ม เราไม่อยากช่วย เรากลุ้มจริงๆ พิมพ์มาก็เหมือนระบายแต่เราไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟังเรื่องอย่างงี้มันน่าอาย
ขอบคุณที่ทนอ่าน เราไม่รู้จะหาทางออกจากไหนจริงๆ