Chapter 1 : บทนำ
“นี่จะบ้ากันรึไงยะ!!!!”
เสียงของฉันดังกึกก้องไปทั่วอนาบริเวณ จนแม้นกพิราบที่เกาะสายไฟยังตกใจกลัว -_- ฉันยืนเท้าเอวต่อว่าพวกรุ่นน้องกลุ่มหนึ่ง ซึ่งแต่ละคนมีตำแหน่งเป็นถึง ‘สารวัตรนักเรียน’ ของอีสเมทเทอร์ฯ แต่ใครแคร์ล่ะ ฉันเป็นรองประธานนักเรียนซึ่งตำแหน่งใหญ่กว่า แล้วอีกอย่างพวกนี้มันก็บกพร่องต่อหน้าที่ที่ทำอยู่ แบบนี้ทำไมฉันจะต่อว่าไม่ได้ จริงมั้ย ?
“ใจเย็นๆสิไอด้า รุ่นน้องกลัวหมดแล้วนะ” เซต้าที่ยืนมองเหตุการ์ณอยู่ใกล้ๆปราม ฉันปรายตามองนิดนึง (ย้ำว่านิดนึง) แล้วตวัดสายตากลับมามองพวกรุ่นน้องนี่อีก จนแต่ละคนถึงกับหน้าถอดสี
“ประธาน ฉันว่านายเงียบไปเลยน่าจะดีกว่า กลับสภาไปเถอะ เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจัดการเอง -__-+”
“งั้นตามใจ”
เซต้า หรือที่ฉันชอบเรียกติดปากว่า ‘ประธาน’ (มาจากประธานนักเรียน) เดินหายออกไปจากบริเวณนั้น ฉันสังเกตเห็นว่าพวกรุ่นน้องนี่มองตามประธานกันตาละห้อย แหม! คิดว่าประธานจะช่วยอะไรได้ล่ะสิ ไม่มีทางย่ะ (แยกเขี้ยว)
“พวกเธอ!” ฉันเรียกอีกครั้งเพื่อเบนความสนใจของยัยพวกนั้นออกจากประธาน
“คะ TTOTT;;” แต่ละคน สารวัตรนักเรียนอะไรกัน โดนแค่นี้ทำท่าจะร้องไห้ -_-
“พวกเธอเป็นสารวัตรนักเรียนประสาอะไร ถึงปล่อยให้มีคนหนีเรียนน่ะ!”
นึกย้อนไปถึงเมื่อวาน วันเปิดเรียกวันที่สาม ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันออกจากสภาไปเดินเล่นแถวๆอาคารเกษตร โชคดีของฉัน ไม่ก็โชคร้ายของพวกนั้น ฉันเห็นนักเรียนชายสามถึงสี่คนกำลังจะปีนรั้วหนีเรียน จึงได้รีบเรียกสารวัตรนักเรียน (ที่เป็นผู้ชาย) มาจัดการลากตัวลงมา แล้วทำเรื่องส่งตัวไปให้อาจารย์จัดการต่อไป
ไม่อยากจะเมาท์นะ แต่โรงเรียนนี้เป็นอะไรที่วิเศษมากกก อาจารย์จะไม่ลงมาควบคุมหรือดูแลอะไรเลยนอกจากด้านการเรียนการสอนเท่านั้น หากมีกรณีการทำผิดแบบนี้ จะตกเป็นของฝ่ายสภานักเรียน ที่ต้องทำเรื่องส่งตัวขึ้นไป อาจารย์ถึงจะรับเรื่องแล้งลงโทษอีกทีเป็นรายๆไป
ฉันเลยไม่แปลกใจเลยที่เวลาหมดคาบเรียน อาจารย์ทุกคนจะพากันหายตัวไปราวกับนี่เป็นฮอกวอสต์!
โอเค กลับเข้าเรื่องเถอะ! -__- เอาเป็นว่าฉันไปเจอเด็กหนีเรียนมา ซึ่งเวรตรวจตราช่วงเวลานั้น วันนั้น และ บริเวรณนั้นเป็นของยัยพวกนี้ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงได้เรียกตัวมาจัดการอยู่แบบนี้ไง!
“พวกเราขอโทษค่ะ พวกเรา…คือ พวกเรา..” ทั้งสามคนมีทีท่าอึกอัก ทำหน้าเหมือนอยากจะลงไปตายซะตอนนี้จนฉันเกิดสงสารขึ้นมา คือจริงๆฉันไม่ใช่คนใจร้ายอะไรเลยนะ (เหรอ) =__=; ที่โหดใส่ก็เพราะอยากให้โรงเรียนนี้มีระเบียบเรียบร้อยก็เท่านั้น งั้นคราวนี้ฉันว่าปล่อยไปก่อนน่าจะดีกว่า ยังไงพวกนั้นก็ยังไม่ทันได้หนีไปจริงๆนี่นะ
“งั้นครั้งนี้ช่างมัน แต่ถ้ามีคราวนี้อีก พวกเธอเจอฉันแน่”
ฉันจ้องอย่างคาดโทษ รุ่นน้องสามคนนี้มีทีท่าดีใจ รีบขอบอกขอบใจกันยกใหญ่
“ค่ะ จะไม่มีอีกแล้วค่ะ! ขอบคุณมากค่ะรุ่นพี่”
ฉันพยักหน้าให้แล้วรีบเดินกลับไปสภานักเรียนเพื่อทำงานที่เหลือต่อทันที ช่วงนี้นี่มันเป็นอะไรที่ยุ่งมากเลยจริงๆ เทอมที่สองของปีการศึกษานี้กิจกรรมมันมาก! มาก! มากกกกกกกกกกก!!! มากจนบางทีทำเอาประสาทฉันจะกิน เพราะยิ่งกิจกรรมเยอะ ปัญหายิ่งแยะ มันเป็นสัจธรรมที่ฉันค้นพบเมื่อได้มารับตำแหน่งรองประธานนักเรียนนี้เมื่อต้นปีการศึกษาที่ผ่านมา เทอมแรกยังพอจะอะไรๆได้บ้าง แต่หลังจากที่ฉันกลับมาจากเข้าค่ายช่วงปิดเทอมฤดูฝน ฉันก็ต้องสะสางงานต่างๆ ส่วนจำนวนวันที่เหลือก่อนจะเปิดเทอม ฉันก็ต้องคอยเทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านกับโรงเรียน และสถานที่ที่ฉันมาทุกครั้งที่ก้าวเข้ามาภายในประตูโรงเรียนก็คือ ‘สภานักเรียน’ นี่ไง
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในห้องสภานักเรียน ก็พบ ‘เซต้า’ ประธานนักเรียนกำลังนั่งง่วนอยู่กับกองเอกสาร ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสีหน้าเรียบๆ
“มาพอดีเลย มาช่วยทางนี้หน่อยสิไอด้า”
ฉันเดินเข้าไปหาสายตาไล่มองเอกสานต่างๆที่เกลื่อนกลาดอยู่บนโต๊ะ
“นี่มันเอกสารการสรุปการประชุมเรื่องงานกีฬาภายในนี่”
“ใช่ แล้วก็นี่ด้วย สรุปประชุมงานเชื่อมสัมพันธ์ประจำปี”
เซต้าเลื่อนแฟ้มปกสีน้ำเงินเข้มที่หน้าปกระบุชื่อของมันไว้อย่างชัดเจน ฉันหยิบแฟ้มงานกีฬาภายในขึ้นมาเปิดแล้วกวาดสายตาดูรายละเอียดภายในอย่างคร่าวๆ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อสายตาไปสะดุดอยู่กับ ‘กิจกรรมใหม่’ ที่ไม่เคยปรากฏอยู่ในลิสต์กิจกรรมงานเชื่อมสัมพันธ์มาก่อน
“นี่จะให้จัดแข่งว่ายน้ำหญิงด้วยเหรอ! แถมแข่งพร้อมแทนนิสอีกเนี่ยนะ!! พอดีกัน แบบนี้เทนนิสมันจะไปเหลือใครมาดูล่ะประธาน โดยเฉพาะพวกผู้ชาย!”
ประธานเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาประมาณว่า ‘พวกผู้ชายแล้วยังไง’
“แฮ่ๆ ขอโทษที ฉันลืมไปว่าประธานเองก็เป็นผู้ชายนี่เนอะ -w-;”
ประธานส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะบอกเหตุผลที่มาของกิจกรรมให้ฉันฟังอย่างคร่าวๆ
“กิจกรรมนี้มันมีคนเสนอเข้ามาเยอะ กรรมการของเราเองก็เห็นด้วยแทบจะทุกคน เสียงส่วนใหญ่ออกมาเป็นแบบนี้ เราเองก็คงจะขัดไม่ได้เหมือนกัน”
ก็แหม.. กรรมการนักเรียนส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผลมันจะออกมาเป็นแบบนี้ -_-
“ชิ! ตามนี้ก็ได้” ฉันแอบเบ้ปากแบบไม่ให้ประธานเห็น “งั้นเดี๋ยวฉันจะไปพิมพ์ประกาศเรื่องนี้ให้ก็แล้วกัน”
จากนั้นฉันก็เดินหน้าจัดแจงย้ายแฟ้มไปวางไว้ที่โต๊ะของตัวเอง จริงสิ! ยังมีอีกเรื่องที่ยังไม่เคลียร์นี่นา
“แล้ววีนัสล่ะ ? เราจะปลด แล้วเลื่อนที่สองขึ้นมาเป็นแทนใช่มั้ย” ฉันมองประธานที่ยังมีสีหน้าลังเล
“ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นนะ แต่คนที่โหวตให้ระรินอาจจะโวยวายขึ้นมา”
“พวกนั้นจะไม่ยอมได้ยังไง ยัยนั่นหน้าแหกไปแล้วนะประธาน ถึงเลือกใหม่ ยัยเกลก็ต้องได้อยู่ดี คะแนนทิ้งห่างจากยัยระรินไม่ถึงสามสิบคะแนนแบบนี้”
“โอเค งั้นตามนี้ละกัน”
ประธานเป็นพวกรอบคอบมาก ถึงจะดูเป็นปัญหาน้อยนิดแต่ยังไงก็ต้องคิดแล้วคิดอีกอยู่ดี แต่แหม พอพูดถึงยัยระรินแล้วยังเคืองไม่หาย น้องโอ๋เคยเล่าให้ฟังถึงเหตุการ์ณวันที่ยัยนั่นหน้าแหกเพราะแพ้ภัยตัวเอง ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงจะสงสาร แต่สำหรับคนแบบนี้ ฉันไม่สงสารเลยซักนิด สมควรแล้วที่โดนแบบนั้น
“ไอด้า”
“หา ? ว่าไงประธาน” ฉันสะดุ้งหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
“เทอมนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามากลางเทอมนะ ยังไงก็ฝากเธอดูแลด้วยก็แล้วกัน”
“แน่ะ โยนเลยเหรอประธาน =_=”
“ฉันต้องจัดการเรื่องโครงการแลกเปลี่ยนนักเรียนอีกน่ะ จะเริ่มกันเทอมหน้านี้แล้ว ยังไม่ได้ประชุม วางแผนหรือจัดเตรียมอะไรเลยซักอย่าง”
“อ้อออ งั้นได้ เดี๋ยวฉันดูเรื่องเด็กใหม่นี่ให้ก็แล้วกัน”
“อื้ม ขอบใจนะ”
“ว่าแต่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“รู้สึกจะเป็นผู้ชายนะ”
ผู้ชายงั้นเหรอ นี่ถ้าเป็นพวกดิบเถื่อนถ่อย หรือปากหมาแบบไอ้ติวา กวนบาทาแบบไอ้เวลล์แม่จะกรี๊ดจริงๆด้วยนะเอ้า! -*-
“นี่ถ้าประธานไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของสุดที่รักของเพื่อนสนิทฉันนี่ฉันไม่ช่วยหรอกนะ จะบอกให้”
“จริงเหรอ”
“เหอะ ไม่จริง -___-;” ต่อให้ไม่ใช่ยังไงฉันก็ช่วย เห็นคนเดือนร้อนได้ที่ไหน ฉันต้องช่วยทั้งนั้นนั่นล่ะ
“รู้อยู่แล้วน่า เพราะเธอใจดีแบบนี้ไง ฉันเลยให้เธอไปช่วยดูแลเด็กใหม่”
“ต๊าย! ประธานชมฉันเหรอเนี่ย ปลื้มจัง ฮ่าๆๆ”
“ปลื้มแล้วอย่าลืมแบ่งความใจดีไปให้พวกสารวัตรนักเรียนบ้างล่ะ”
“ไม่มีทางซะล่ะ”
ประธานได้แต่หัวเราะหึๆในลำคอ ฉันใจดีนะอันนี้ยอมรับ แต่ถ้าพวกที่ทำผิดพลาดต่อหน้าที่ล่ะก็ ขอโหดซะหน่อยเหอะ แม้ว่าฉันจะต๊องบ๊องยังไง แต่ก็แค่บางเรื่องกับบางคนเท่านั้นแหละ พวกนักเรียนทำผิดกฎทั้งหลาย อย่าหวังเลยนะว่าจะรอดเงื้อมือฉันไปได้น่ะ ฮึ!
______________________________________________________________________________________________
นักเขียนหน้าใหม่ ขอฝากตัวด้วยนะคะ ด่าได้แต่อย่าแรง เพราะแต่งไปแล้ว ( ฮาาาาาา )
แนววัยรุ่นสุดใจ ใครชอบติดตามกันได้ที่นี่เลยนะ
จิ้มมมม
ขอบคุณทุกๆยอดวิวและคอมเมนต์มากๆค่ะ ^^
[ ฝากนิยายรักใสๆวัยรุ่น ] 2'nd Metter High สยบร้ายให้นายน่ารัก - บทนำ
“นี่จะบ้ากันรึไงยะ!!!!”
เสียงของฉันดังกึกก้องไปทั่วอนาบริเวณ จนแม้นกพิราบที่เกาะสายไฟยังตกใจกลัว -_- ฉันยืนเท้าเอวต่อว่าพวกรุ่นน้องกลุ่มหนึ่ง ซึ่งแต่ละคนมีตำแหน่งเป็นถึง ‘สารวัตรนักเรียน’ ของอีสเมทเทอร์ฯ แต่ใครแคร์ล่ะ ฉันเป็นรองประธานนักเรียนซึ่งตำแหน่งใหญ่กว่า แล้วอีกอย่างพวกนี้มันก็บกพร่องต่อหน้าที่ที่ทำอยู่ แบบนี้ทำไมฉันจะต่อว่าไม่ได้ จริงมั้ย ?
“ใจเย็นๆสิไอด้า รุ่นน้องกลัวหมดแล้วนะ” เซต้าที่ยืนมองเหตุการ์ณอยู่ใกล้ๆปราม ฉันปรายตามองนิดนึง (ย้ำว่านิดนึง) แล้วตวัดสายตากลับมามองพวกรุ่นน้องนี่อีก จนแต่ละคนถึงกับหน้าถอดสี
“ประธาน ฉันว่านายเงียบไปเลยน่าจะดีกว่า กลับสภาไปเถอะ เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจัดการเอง -__-+”
“งั้นตามใจ”
เซต้า หรือที่ฉันชอบเรียกติดปากว่า ‘ประธาน’ (มาจากประธานนักเรียน) เดินหายออกไปจากบริเวณนั้น ฉันสังเกตเห็นว่าพวกรุ่นน้องนี่มองตามประธานกันตาละห้อย แหม! คิดว่าประธานจะช่วยอะไรได้ล่ะสิ ไม่มีทางย่ะ (แยกเขี้ยว)
“พวกเธอ!” ฉันเรียกอีกครั้งเพื่อเบนความสนใจของยัยพวกนั้นออกจากประธาน
“คะ TTOTT;;” แต่ละคน สารวัตรนักเรียนอะไรกัน โดนแค่นี้ทำท่าจะร้องไห้ -_-
“พวกเธอเป็นสารวัตรนักเรียนประสาอะไร ถึงปล่อยให้มีคนหนีเรียนน่ะ!”
นึกย้อนไปถึงเมื่อวาน วันเปิดเรียกวันที่สาม ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันออกจากสภาไปเดินเล่นแถวๆอาคารเกษตร โชคดีของฉัน ไม่ก็โชคร้ายของพวกนั้น ฉันเห็นนักเรียนชายสามถึงสี่คนกำลังจะปีนรั้วหนีเรียน จึงได้รีบเรียกสารวัตรนักเรียน (ที่เป็นผู้ชาย) มาจัดการลากตัวลงมา แล้วทำเรื่องส่งตัวไปให้อาจารย์จัดการต่อไป
ไม่อยากจะเมาท์นะ แต่โรงเรียนนี้เป็นอะไรที่วิเศษมากกก อาจารย์จะไม่ลงมาควบคุมหรือดูแลอะไรเลยนอกจากด้านการเรียนการสอนเท่านั้น หากมีกรณีการทำผิดแบบนี้ จะตกเป็นของฝ่ายสภานักเรียน ที่ต้องทำเรื่องส่งตัวขึ้นไป อาจารย์ถึงจะรับเรื่องแล้งลงโทษอีกทีเป็นรายๆไป
ฉันเลยไม่แปลกใจเลยที่เวลาหมดคาบเรียน อาจารย์ทุกคนจะพากันหายตัวไปราวกับนี่เป็นฮอกวอสต์!
โอเค กลับเข้าเรื่องเถอะ! -__- เอาเป็นว่าฉันไปเจอเด็กหนีเรียนมา ซึ่งเวรตรวจตราช่วงเวลานั้น วันนั้น และ บริเวรณนั้นเป็นของยัยพวกนี้ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงได้เรียกตัวมาจัดการอยู่แบบนี้ไง!
“พวกเราขอโทษค่ะ พวกเรา…คือ พวกเรา..” ทั้งสามคนมีทีท่าอึกอัก ทำหน้าเหมือนอยากจะลงไปตายซะตอนนี้จนฉันเกิดสงสารขึ้นมา คือจริงๆฉันไม่ใช่คนใจร้ายอะไรเลยนะ (เหรอ) =__=; ที่โหดใส่ก็เพราะอยากให้โรงเรียนนี้มีระเบียบเรียบร้อยก็เท่านั้น งั้นคราวนี้ฉันว่าปล่อยไปก่อนน่าจะดีกว่า ยังไงพวกนั้นก็ยังไม่ทันได้หนีไปจริงๆนี่นะ
“งั้นครั้งนี้ช่างมัน แต่ถ้ามีคราวนี้อีก พวกเธอเจอฉันแน่”
ฉันจ้องอย่างคาดโทษ รุ่นน้องสามคนนี้มีทีท่าดีใจ รีบขอบอกขอบใจกันยกใหญ่
“ค่ะ จะไม่มีอีกแล้วค่ะ! ขอบคุณมากค่ะรุ่นพี่”
ฉันพยักหน้าให้แล้วรีบเดินกลับไปสภานักเรียนเพื่อทำงานที่เหลือต่อทันที ช่วงนี้นี่มันเป็นอะไรที่ยุ่งมากเลยจริงๆ เทอมที่สองของปีการศึกษานี้กิจกรรมมันมาก! มาก! มากกกกกกกกกกก!!! มากจนบางทีทำเอาประสาทฉันจะกิน เพราะยิ่งกิจกรรมเยอะ ปัญหายิ่งแยะ มันเป็นสัจธรรมที่ฉันค้นพบเมื่อได้มารับตำแหน่งรองประธานนักเรียนนี้เมื่อต้นปีการศึกษาที่ผ่านมา เทอมแรกยังพอจะอะไรๆได้บ้าง แต่หลังจากที่ฉันกลับมาจากเข้าค่ายช่วงปิดเทอมฤดูฝน ฉันก็ต้องสะสางงานต่างๆ ส่วนจำนวนวันที่เหลือก่อนจะเปิดเทอม ฉันก็ต้องคอยเทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านกับโรงเรียน และสถานที่ที่ฉันมาทุกครั้งที่ก้าวเข้ามาภายในประตูโรงเรียนก็คือ ‘สภานักเรียน’ นี่ไง
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในห้องสภานักเรียน ก็พบ ‘เซต้า’ ประธานนักเรียนกำลังนั่งง่วนอยู่กับกองเอกสาร ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสีหน้าเรียบๆ
“มาพอดีเลย มาช่วยทางนี้หน่อยสิไอด้า”
ฉันเดินเข้าไปหาสายตาไล่มองเอกสานต่างๆที่เกลื่อนกลาดอยู่บนโต๊ะ
“นี่มันเอกสารการสรุปการประชุมเรื่องงานกีฬาภายในนี่”
“ใช่ แล้วก็นี่ด้วย สรุปประชุมงานเชื่อมสัมพันธ์ประจำปี”
เซต้าเลื่อนแฟ้มปกสีน้ำเงินเข้มที่หน้าปกระบุชื่อของมันไว้อย่างชัดเจน ฉันหยิบแฟ้มงานกีฬาภายในขึ้นมาเปิดแล้วกวาดสายตาดูรายละเอียดภายในอย่างคร่าวๆ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อสายตาไปสะดุดอยู่กับ ‘กิจกรรมใหม่’ ที่ไม่เคยปรากฏอยู่ในลิสต์กิจกรรมงานเชื่อมสัมพันธ์มาก่อน
“นี่จะให้จัดแข่งว่ายน้ำหญิงด้วยเหรอ! แถมแข่งพร้อมแทนนิสอีกเนี่ยนะ!! พอดีกัน แบบนี้เทนนิสมันจะไปเหลือใครมาดูล่ะประธาน โดยเฉพาะพวกผู้ชาย!”
ประธานเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาประมาณว่า ‘พวกผู้ชายแล้วยังไง’
“แฮ่ๆ ขอโทษที ฉันลืมไปว่าประธานเองก็เป็นผู้ชายนี่เนอะ -w-;”
ประธานส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะบอกเหตุผลที่มาของกิจกรรมให้ฉันฟังอย่างคร่าวๆ
“กิจกรรมนี้มันมีคนเสนอเข้ามาเยอะ กรรมการของเราเองก็เห็นด้วยแทบจะทุกคน เสียงส่วนใหญ่ออกมาเป็นแบบนี้ เราเองก็คงจะขัดไม่ได้เหมือนกัน”
ก็แหม.. กรรมการนักเรียนส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผลมันจะออกมาเป็นแบบนี้ -_-
“ชิ! ตามนี้ก็ได้” ฉันแอบเบ้ปากแบบไม่ให้ประธานเห็น “งั้นเดี๋ยวฉันจะไปพิมพ์ประกาศเรื่องนี้ให้ก็แล้วกัน”
จากนั้นฉันก็เดินหน้าจัดแจงย้ายแฟ้มไปวางไว้ที่โต๊ะของตัวเอง จริงสิ! ยังมีอีกเรื่องที่ยังไม่เคลียร์นี่นา
“แล้ววีนัสล่ะ ? เราจะปลด แล้วเลื่อนที่สองขึ้นมาเป็นแทนใช่มั้ย” ฉันมองประธานที่ยังมีสีหน้าลังเล
“ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นนะ แต่คนที่โหวตให้ระรินอาจจะโวยวายขึ้นมา”
“พวกนั้นจะไม่ยอมได้ยังไง ยัยนั่นหน้าแหกไปแล้วนะประธาน ถึงเลือกใหม่ ยัยเกลก็ต้องได้อยู่ดี คะแนนทิ้งห่างจากยัยระรินไม่ถึงสามสิบคะแนนแบบนี้”
“โอเค งั้นตามนี้ละกัน”
ประธานเป็นพวกรอบคอบมาก ถึงจะดูเป็นปัญหาน้อยนิดแต่ยังไงก็ต้องคิดแล้วคิดอีกอยู่ดี แต่แหม พอพูดถึงยัยระรินแล้วยังเคืองไม่หาย น้องโอ๋เคยเล่าให้ฟังถึงเหตุการ์ณวันที่ยัยนั่นหน้าแหกเพราะแพ้ภัยตัวเอง ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงจะสงสาร แต่สำหรับคนแบบนี้ ฉันไม่สงสารเลยซักนิด สมควรแล้วที่โดนแบบนั้น
“ไอด้า”
“หา ? ว่าไงประธาน” ฉันสะดุ้งหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
“เทอมนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามากลางเทอมนะ ยังไงก็ฝากเธอดูแลด้วยก็แล้วกัน”
“แน่ะ โยนเลยเหรอประธาน =_=”
“ฉันต้องจัดการเรื่องโครงการแลกเปลี่ยนนักเรียนอีกน่ะ จะเริ่มกันเทอมหน้านี้แล้ว ยังไม่ได้ประชุม วางแผนหรือจัดเตรียมอะไรเลยซักอย่าง”
“อ้อออ งั้นได้ เดี๋ยวฉันดูเรื่องเด็กใหม่นี่ให้ก็แล้วกัน”
“อื้ม ขอบใจนะ”
“ว่าแต่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“รู้สึกจะเป็นผู้ชายนะ”
ผู้ชายงั้นเหรอ นี่ถ้าเป็นพวกดิบเถื่อนถ่อย หรือปากหมาแบบไอ้ติวา กวนบาทาแบบไอ้เวลล์แม่จะกรี๊ดจริงๆด้วยนะเอ้า! -*-
“นี่ถ้าประธานไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของสุดที่รักของเพื่อนสนิทฉันนี่ฉันไม่ช่วยหรอกนะ จะบอกให้”
“จริงเหรอ”
“เหอะ ไม่จริง -___-;” ต่อให้ไม่ใช่ยังไงฉันก็ช่วย เห็นคนเดือนร้อนได้ที่ไหน ฉันต้องช่วยทั้งนั้นนั่นล่ะ
“รู้อยู่แล้วน่า เพราะเธอใจดีแบบนี้ไง ฉันเลยให้เธอไปช่วยดูแลเด็กใหม่”
“ต๊าย! ประธานชมฉันเหรอเนี่ย ปลื้มจัง ฮ่าๆๆ”
“ปลื้มแล้วอย่าลืมแบ่งความใจดีไปให้พวกสารวัตรนักเรียนบ้างล่ะ”
“ไม่มีทางซะล่ะ”
ประธานได้แต่หัวเราะหึๆในลำคอ ฉันใจดีนะอันนี้ยอมรับ แต่ถ้าพวกที่ทำผิดพลาดต่อหน้าที่ล่ะก็ ขอโหดซะหน่อยเหอะ แม้ว่าฉันจะต๊องบ๊องยังไง แต่ก็แค่บางเรื่องกับบางคนเท่านั้นแหละ พวกนักเรียนทำผิดกฎทั้งหลาย อย่าหวังเลยนะว่าจะรอดเงื้อมือฉันไปได้น่ะ ฮึ!
นักเขียนหน้าใหม่ ขอฝากตัวด้วยนะคะ ด่าได้แต่อย่าแรง เพราะแต่งไปแล้ว ( ฮาาาาาา )
แนววัยรุ่นสุดใจ ใครชอบติดตามกันได้ที่นี่เลยนะ จิ้มมมม
ขอบคุณทุกๆยอดวิวและคอมเมนต์มากๆค่ะ ^^