แค่อยากแบ่งปันประสบการณ์ความรัก...เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
เรื่องมีอยู่ว่า..เรากับแฟนคบกันมา 3 ปี เราทำงานที่ กทม. ส่วนแฟนเราอยู่ ตจว. ตลอดเวลาเราจะโทรหากันทุกวันไม่เคยขาด เราจะเป็นคนนั่งรถกลับไปหาเค้าทุกเดือน เค้าดูแลเราดีมาก เสมอต้นเสมอปลาย แฟนเราเป็นคนไม่หล่อ..แต่อัธยาศัยดี ครอบครัวเรากับครอบครัวเค้ารับรู้ว่าเราสองคนคบกัน..
21/5/58 เพื่อนสาวเราโทรมาแล้วบอกว่าเจอแฟนเราที่ร้านขายเครื่องสำอางชื่อดัง (ขอไม่เอ่ยชื่อร้านนะคะ) แล้วบอกต่อว่าเห็นแฟนเราซื้อกาแฟเข้าไปให้พนักงานสาวในร้าน
เรานิ่งไปสักพัก พอตั้งสติได้ เราก็โทรไปหาแฟนเรา ซึ่งตอนนั้นเค้ากำลังทำงานและยุ่งอยู่..เราเลยบอกเค้าแค่ว่า “ทำงานเสร็จแล้วโทรหาหน่อยนะ มีเรื่องจะคุยด้วย” เราพยายามไม่โวยวาย (ทั้งๆที่ใจอยากโวยวายใส่มันมาก)
พอตกเย็นแฟนเราก็โทรมาพร้อมกับคำถามที่ว่า “รู้เรื่องแล้วล่ะสิ??” เราก็เลยถามว่าจะเอายังไง เลิกมั้ย?? ถ้าจะเป็นแบบนี้.. เค้าก็ยังยืนยันว่าจะไม่เลิกกับเรา และเค้าก็เลือเรา เราก็อ่ะ..ให้โอกาสนะไปจัดการคนของเธอมาให้เรียบร้อยแล้วค่อยมาคุยกัน (นางเอกไปอิ๊กกกก)
หลังจากวันนั้นก็เริ่มวุ่นวายเนื่องจากอิ ผช เกิดอาการอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน พูดกับเราว่าเลิกกับคนนั้นเพื่อจะเลือกเรา..แต่ไปพูดกับ ผญ อีกคนว่า เลิกกับเราแล้วเพราะเลิก ผญ คนนั้น (เอ้า..ไอ้เตี้ยยยยย) เราก็เครียด กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ระยะเวลา 1 อาทิตย์ทำน้ำหนักเราลดไป 5 กิโล
25/5/58 มีสายเข้าจากเบอร์แปลก ผญ คนนั้นโทมาจ้า..โทรมาเพื่อมาเล่าให้ฟังว่าคบกันมาปีกว่า วางแผนชีวิตไว้ บลาๆๆๆๆๆๆ (เหมือนที่วางแผนไว้กับตรูเลย TT) เราเลยถามว่าที่เล่ามาทั้งหมดเนี่ยต้องการอะไร???? อยากได้???? หรือว่าอะไร ยังไง??? นางเงียบไปสักแปบแล้วก็มาพร้อมสตอเบอรี่ญี่ปุ่น “เรารู้ว่าเรามาทีหลัง เราแค่อยากโทรามาปรับความเข้าใจกับเธอ” (หราๆ..ดีออก)
หลังจากวางสายไปความโมโหพุ่งปรี๊ด!!!!!!..รีบโทรหาอิแฟนเจ้าปัญหาอย่างไว “จะเอายังไง..เลิกกันมั้ย????”
จุดพีค....มันถามกลับมาว่า “อยู่ได้มั้ย 3 คนผัวเมีย” (เตี้ยยยยย...คิดได้ไง) “ถึงเค้าจะมีคนอื่น..แต่เค้าก็รักเตงนะ” (นี่เห็นแก่ตัวเนอะ) ข้ออ้างของการมีคนอื่นคือ “เราอยู่ไกลกัน”
ช่วงที่มีปัญหาทุกคนในครอบครัวเค้าพยายามให้กำลังใจเรา..แต่เรายังติดใจที่ว่า ทุกคนในคราบครัวเค้ารับรู้มาตลอดว่าแฟนเราแอบคบกับ ผญ คนนี้ แต่ไม่มีคัยบอกเราเลย ปล่อยให้เราโง่ และดูโง่ในสายตาคนอื่นๆด้วย
คนรอบข้างเราพยายามปลอบใจและบอกให้เราเลิกกับ ผช คนนี้เถอะ..แต่เราก็ไม่เลิก ด้วยเหตุผลที่ว่า “เรารักเค้ามาก”
สุดท้ายก็ต้องจบ..เพราะฝืนต่อไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเค้าเอง กลับมาดูแลตัวเอง ดูแลครอบครัว เอาเวลามาทุ่มกับงาน กับการเรียน  
1/3/60 เค้ากลับมาวนเวียนในชีวิตเราอีกครั้ง..เค้าโทรมาถามว่าสบายดีมั้ย??? กินข้าวรึยัง?? ทำอะไรอยู่??
แล้วเค้าก็เริ่มโทรมาทุกวัน.. “เค้ายังรักเตงอยู่นะ..เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย???” เค้ามันออกมา (ไม่รู้ว่าผ่านสมองรึป่าว)
สุดท้ายนี้อยากบอกว่า อยากให้ทุกคนรักตัวเอง รักพ่อแม่ให้มากๆ .. ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเรา และพ่อแม่เราหรอกค่ะ ทุกวันนี้รู้สึกว่า ชีวิตโสดมันโครตดี มีความสุข มีอิสระ อาจมีเวลาที่เหงา..แต่มันก็ดีกว่าที่จะเอาคนไม่ดีเข้ามาในชีวิตนะคะ