มีวันนึงช่วงประมาณวันเสาร์-อาทิตย์ ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ไม่เกินวันที่ 19 แต่ไม่รู้ว่าวันไหน ผมได้ฝันถึงผู้หญิงคนนึงผมยาวประมาณไหล่ ผมสีดำออกน้ำตาลนิดๆ เธอมัดผมลวกๆ ผมไม่เห็นหน้าเธอเพราะว่าในฝันเรากอดกันอยู่เลยรู้แค่ว่าเธอใส่เสื้อสีขาวแขนกุดแล้วคล้ายกับว่าเธอต้องไปแล้วเธอเลยผละผมออก และวิ่งออกไปแต่ไม่ได้กอดเหมือนจากลานะครับ กอดกันอยู่แต่เธอมีธุระต้องไปทำอะไรทำนองนั้นแต่กอดกันนานมากครับ ผมได้กลิ่นตัวเธอด้วย ไม่ใช่โรคจิตนะแต่ได้กลิ่นน้ำหอมของเธอน่ะครับ แต่ถ้าให้บรรยายว่าหอมแบบไหนไม่ได้ต้องได้กลิ่นอีกทีถึงจะจำว่าเอ้อน้ำหอมกลิ่นนี้ทำนองนี้

ผ่านมาจนถึงตอนนี้วันจันทร์ที่ 6 มีนาคม แต่ผมฝันถึงเธอวันอาทิตย์ที่ 5 เธอใส่เสื้อแขนกุดเหมือนเดิมครับแต่เป็นสีดำ เธอเป็นหญิงที่น่ารักมากๆ เพราะผมเห็นหน้าเธอแล้ว เธอดูตัวเล็กประมาณ 158-160 หุ่นดีมากๆคนนึง เธอสูงแค่นั้นแต่หุ่นดีมากๆ แต่ไม่อวบอึ๋ม แบบหน้าอกไม่ได้ใหญ่เกินไป แต่ก็ไม่ได้แบนเกินไป เหมือนเด็กราวๆ 18-19แต่ดูเหมือนว่าเราทำงานแล้วครับ เธออายุมากกว่าผมประมาณ 1-2 ปี ได้ครับ แต่หน้าเธอเด็กมาก ผมดูสูงประมาณ 175 ไม่สูงมาก แต่ดูเป็นคนอายุ 25 ไหล่กว้างนิดๆ เราอยู่ด้วยกันในห้องตอนพระอาทิตย์ลับแล้วมีแต่แสงพระจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างมามีหน้าต่างสีขาวอยู่ปลายเตียง ด้านซ้ายของเตียงมีรูปภาพติดผนังเป็นภาพวาดกรอบรูปสีครีม เตียงกับผนังสีฟ้าพาสเทล ด้านขวาของเตียงมีชั้นวางหนังสือ ไม่ใหญ่มากครับ วางหนังสือไว้บางส่วน ส่วนช่องที่ว่างจะใส่แจกันดอกไม้ อีกส่วนมีแก้วใส่ดินสอ สีไม้กับพู่กัน ตอนนั้นผมกลับมาจากที่ทำงานมั้งครับผมเดินไปกอดเธอจากด้านหลังเพราะเธอจิ้มโทรศัพท์อยู่ไม่สนใจกันเธอหันมามองผมนิดๆ แล้วจิ้มโทรศัพท์ต่อ เหมือนว่าตอนนั้นความรู้สึกผมคือคิดถึงเธอน่ะครับคิดถึงแบบห่างกันไม่นานแต่คิดถึงน่ะครับ คล้ายๆว่าไปทำงานแล้วรีบกลับมาเพราะคิดถึง
เหมือนเธอเอ่ยบอกกับผมก่อนว่าคิดถึง ผมรู้สึกดีมากเลยครับ ผมอ่านปากเอานะครับเพราะในฝันไม่มีเสียงเลยครับ เราคุยกับอยู่พักนึง ผมก็ขอตัวนอนเลยดึงตัวเธอมานอนด้วย เธอนอนบนตัวผมหน้าแนบอกและผมก็นอนกอดเธอจนหลับไป

ผมชักอยากจะเห็นเธอจริงๆแล้ว ตอนนี้ผมอายุ 17 เลยพิมพ์เก็บไว้กลัวว่าจะลืม เหมือนที่ฝันถึงเธอครั้งแรก ไปละบาย