ดิฉันไม่คิดว่าตัวเอง ต้องมาตั้งกระทู้พันทิป นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ
ดิฉันและสามีแต่งงานกันและได้ย้ายมาอยู่ที่บ้านสามี  ก่อนแต่งงานดิฉันมีร้านและรายได้เปนของตัวเอง ตอนเข้ามาอยู่ด้วยกันทุกอย่างโอเครลงตัวไม่มีปัญหาอะไร แม่สามีก็เป็นคนใจดีดูแลดีทุกอย่าง  สามีก็เอาอกเอาใจ สามีกับดิฉันห่างกัน 10กว่าปี อย่างที่เค้าว่าข้าวใหม่ปลามัน เค้าเป็นคนชอบอยู่บ้านเพราะทำธุรกิจส่วนตัวไม่ค่อยได้เจอเพื่อน เค้าอายุเยอะกว่าเรามีความรับผิดชอบ เรียบร้อยไม่ค่อยสุงสิงกับใคร นานๆครั้งจะเข้าในเมือง  เดือนละ 1-2 ครั้ง  ก็นัดทานข้าวตามปกติไปไหนเค้าจะชวนไปด้วยตลอด
หลังจากนั้นสามีได้ไปเรียนหลักสูตรระยะสั้นเริ่มมีกลุ่มเพื่อน
ใหม่ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยน เค้าเริ่มติดเพื่อนเริ่มโมโหเริ่มไม่ใส่ใจเราเค้าเริ่มมีสังคมใหม่ มีท่าทีที่เปลี่ยนไปแล้ว จากปกติช่วงแรกๆเค้าให้เราไปรับไปส่งเวลาที่เค้าไปกินเลี้ยงเพราะเค้าไม่อยากเมาแล้วขับ หลังจากนั้นเค้าก็ได้สนิทกับเพื่อนคนนึงที่คอยมารับมาส่งแทน  เราดันท้องช่วงนี้พอดี ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเราเองที่คิดว่ามีตอนนี้แต่งงานกันมา 1 ปีแล้ว ใครๆก็บอกว่าทำไมยังไม่มีลูกก็เลยเริ่มกดดันและ มีตอนอายุน้อยๆก็โอเครอยู่นะ จะได้เป็นทั้งแม่และเพื่อนของลูกไปด้วย อันนี้ดิฉันคิดผิดเองสามีดูไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ที่เราท้อง เค้าก็ยังสังสรรค์ทุกครั้งที่เข้าไปในตัวจังหวัด ไปทั้งวันบ้าง ช่วงกลางคืนบ้าง ตีกลอฟ์บ้าง เราเริ่มทะเลาะกันมากขึ้นดิฉันท้องบางครั้งไม่อยากให้ลูกในท้องเครียดไปด้วย เราเริ่มคิดว่าไม่อยากคิดมากแล้วถ้ามีอะไรความจริงต้องเปิดเผยความลับไม่มีในโลก ตอนท้องเครียดจนเจ็บท้องเครียดร้องไห้ คือเป็นสัญญานเริ่มละว่าต่อไปว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ชีวิตคู่ไม่โอเครแน่   พอดิฉันคลอดลูกเค้าช่วยเลี้ยงลูกช่วยทุกอย่างตอน 3 เดือนแรก มีทะเลาะกันบ้าง เพราะอดนอน เค้าห่วงลูกไม่ค่อยได้ไปไหน หลังจากมีคนมาช่วยเลี้ยงลูกเค้าก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมเริ่มไปกับเพื่อนคนเดิม เวลาเข้าในตัวเมืองก็นัดไปกินเหล้าทุกครั้งมารับมาส่งที่พักตลอด เพื่อนคนนี้มีครอบครัวแต่ก็ยังทำตัวเหมือนคนโสด
เวลาผ่านไปลูกได้ 1 ขวบ พอดี ดิฉันได้เจอเปิดเจอไลน์เค้าที่คุยกับ ผญ คนนึง ซึ่งเปนผญ ทำงานร้านเหล้า เค้ายังมาด่าและโมโหใส่เราว่าเราไปค้นดูโทรศัพท์เค้าซึ่งคุยในทำนองจีบ คิดถึง เค้าไม่ยอมรับผิดหรือคิดที่จะเปลี่ยนตัวเอง เพื่อนเค้าที่ไปด้วยกันก็เข้าข้างกันบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา หมาหยอกไก่ไม่มีไรอย่าคิดมาก  จากปกติเค้าไม่เคยห่วงโทรศัพท์มือถือ บอกรหัสผ่านเราทุกอย่าง หลังจากเกิดเรื่องเค้าหวงโทรศัพท์มากเปลี่ยนรหัสทุกอย่าง ทำตัวลับๆล่อ หาว่าเราหาเรื่อง สารพัด เราอยากออกมาจากชีวิตเค้าแต่ช่วงที่เราคลอดลูกเลี้ยงลูกเราไม่มีรายได้ ต้องพึ่งพาอาศัยเงินจากเค้า เค้าดุด่าเราคิดว่าความคิดตัวเองถูกทุกอย่างเพราะเค้าเป็นคนหาเงิน ดิฉันต้องฝืนทนตายทั้งเป็นทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับคนแบบนี้ ดิฉันคิดถึงลูกเป็นอันดับแรก ถ้าดิฉันไปตอนนี้ลูกต้องลำบากแน่เพราะเรายังไม่มีรายได้ ต้องหางานทำอีกไหนต้องจ้างคนมาเลี้ยง บ้านที่จะไปอยู่กับลูกก็ไม่มี แม่ดิฉันก็ต้องทำงาน ไม่มีใครช่วยดูให้ ไม่มีทั้งที่พักพิงและคนที่ให้พักพิง ดิฉันคิดผิดเองที่เลือกเค้าตอนนี้เราไม่พร้อมจะดูแลตัวเองและลูกได้ในตอนนี้ เค้าเห็นเราไม่มีที่ไปเลยทำกับเราแบบนี้ได้ บางทีก็คิดอยากไปจากเค้าให้พ้นๆ ทิ้งลูกไว้ก็ไม่ได้ เราคิดอย่างเดียวทนเพื่อลูก ลูกก็ยังเล็กเราอยากเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอยากเข็มแข็ง เดินหน้าเลี้ยงลูก แต่บางทีคนเราไม่สามารถพร้อมที่จะทำแบบนั้นได้    เค้าน่าจะเลิกกับเราให้จบๆดีกว่ามาทรมาณกันแบบนี้ เท่าที่เรารู้สึกเค้ารักลูก แต่ไม่ได้รักและแคร์ความรู้สึกเราเลย เราอยู่เหมือนตายทั้งเป็น ทุกวันนี้เค้ายังคุยไลน์กับ ผญ หลายคนโดยไม่รู้สึกผิด และยังนัดกันไปร้านเหล้าที่ ผญ ทำงาน