เกิดสดๆร้อนๆเมื่อเย็นวันนี้เลยค่ะ ช็อคมากกกกก
จขกทเปิดบ้านสอนพิเศษนะคะ สอนเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 7-8 คนตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัย/วัยทำงานเลย
ทีนี้ก็มีขายขนมด้วย พวกขนมห่อๆทั่วไปนี่ล่ะ
วันนี้สอนกลุ่มสุดท้าย (ป.5-ป.6) เสร็จประมาณ 6 โมงเย็นก็ออกมาคุยกับผู้ปกครองเรื่องพัฒนาการนักเรียน
(วางกระเป๋าถือไว้ที่เก้าอี้ครู ในนั้นมีกระเป๋าสตางค์อยู่)
ระหว่างนั้นเป็นช่วงที่หมดเวลาพอดี นักเรียนทยอยออกมาจากห้องเรียนกันหมด
เราลงไปเก็บข้าวของ หยิบกระเป๋าเตรียมพักผ่อน
พอดีมีนักเรียนขอซื้อขนมเราเลยเปิดกระเป๋าตังค์เพื่อเก็บแบงค์ 20 ลงกระเป๋า
เมื่อเช้าจำได้ว่าเปิดกระเป๋าตังค์ครั้งล่าสุดมีแบงค์ร้อยเป็นปึกหนาๆ (ไม่ได้นับ) อยู่ฝั่งหนึ่ง
แล้วก็มีแบงค์ 500 หรือแบงค์ 1,000 อยู่มากกว่า 1 ใบอีกฝั่ง
แต่พอเปิดดูณ จุดนั้น โอ้แม่เจ้า เหตุไฉนเป๋าตังค์มันฟีบผิดปกติเยี่ยงนี้เล่า
นับดูมีแบงค์ 100 เหลืออยู่ 3 ใบจ้าา (ขอบคุณที่เหลือให้นะ)

สมองสั่งการให้คิดซิว่าใครเอาไป คือแบบนี้มันต้องมีคนขโมยไปแน่ๆ
ในบรรดาลูกศิษย์ทั้งหมด บอกเลยว่ารักและเอ็นดูทุกคนเหมือนลูกเหมือนหลาน
แต่มีนร.หญิงคนนึงที่เซ้นส์มันบอกว่าเค้า (ป.5) มีท่าทีแปลกๆบางอย่างๆตอนก่อนกลับบ้าน

โทรหาแม่นักเรียนเลยจ้า (แอบกลัวว่าแม่เค้าจะว่าเราไปปรักปรำลูกเค้าป่ะ เพราะเราไม่มีหลักฐาน)
เราบอกไปตามตรงเลยว่าครูเงินหาย คุณแม่ช่วยค้นตัวลูกสาวหน่อยนะคะ
ที่หายไปมีแบงค์ 100 เป็นปึกๆแล้วก็แบงค์ใหญ่จำนวนหนึ่ง คุณแม่บอกเดี๋ยวค้นให้

30 นาทีต่อมา พ่อเด็กขับรถเข้ามา
คุณพ่อ: (ตะโกน สีหน้าโกรธจัด) ลงมา ลงมากราบเท้าครูเดี๋ยวนี้!!!
นักเรียน: (เดินลงมาน้ำตาไหลนั่งลงกราบเท้า)
คือเราไม่ได้อยากให้เค้ามากราบนะ แต่ต้องยอมเพราะคุณพ่อจะให้กราบให้ได้
แล้วก็กำเงินปึกหนึ่งมาคืน วินาทีนั้นเราโคตรเสียใจ ไม่ได้เสียดายเงินนะ
แต่เสียใจเพราะเรารักเค้ามาก เสียใจเพราะไม่คิดว่าเค้าจะทำกับเราได้
ที่แย่กว่านั้นคือเราถามว่านี่เป็นครั้งแรกเปล่า เค้าบอกเค้าขโมยเงินเราครั้งนี้ครั้งที่ 3 แล้ว
เราบอกครูผิดหวังในตัวหนูมากแต่ครูให้อภัยนะ ขอให้หนูสัญญากับครูได้ไหมว่าจะไม่ทำอีก
แล้วก็เข้าไปกอดเค้า (น้ำตาเราก็ไหลไปด้วย) เค้าสัญญาว่าจะไม่ทำอีก

บอกตรงๆสงสารพ่อน้องที่มองอยู่มาก เราไม่เคยมีลูกแต่ก็พอจะเข้าใจความรู้สึก
ต้องขอบคุณคุณพ่อด้วยที่ไม่เข้าข้างลูกตัวเอง ผิดก็ว่าไปตามผิด

บทเรียนที่ได้คือ เราเองต้องรอบคอบมากกว่านี้ เหตุการณ์นี้เราก็มีส่วนผิดมากที่วางกระเป๋าทิ้งไว้แบบนั้น
โลกปัจจุบันคือไว้ใจใครไม่ได้จริงๆ ต้องรู้จักระมัดระวังตัวเอง

ขอเล่าในนี้เพราะอัดอั้นอยากระบายค่ะ
ไม่อยากเล่าให้คนรู้จักฟังหรือโพสท์ลงเฟซบุ๊คเพราะมีผู้ปกครองหลายๆคนเป็นเพื่อน
ไม่อยากให้น้องเค้าต้องอาย  ใครมีคำแนะนำอะไรบอกได้เลยนะคะ ยังตกใจอยู่ไม่รู้จะยังไงต่อ


ปล.เมื่อกี๊นักเรียนไลน์มาหาเราว่าครูห้ามบอกเพื่อนในห้องนะ หนูไม่อยากให้ใครรู้