!SPOILER ALERT!
การ์ตูนสำหรับโอเว่นแล้ว ไม่ได้เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของชีวิตเขาแบบที่สารคดีนำเสนอ การเอาฉากในหนังมาทับซ้อนกับเรื่องราวในทุกขณะของชีวิตโอเว่น มันเป็นภาพที่น่าเหลือเชื่อ ที่จะแทบจะเรียกได้ว่าการ์ตูน อยู่ทุกลมหายใจของโอเวน ฉากที่ชอบมากๆ คือ ลูกกวางร้องหาแม่ เทียบเคียงกับโอเว่นที่เขาคิดถึงแม่ในคืนที่เขาต้องอยู่เพียงลำพังในวัยที่โตขึ้น อนึ่งการ์ตูนยังเป็นเสมือนเพื่อนที่เข้าอกเข้าใจกัน มีคำพูดในหนังที่เล่าถึงการแสดงอารมณ์ของตัวการ์ตูนดิสนี่นี่จะเว่อเกินจริง ซึ่งคล้ายกับการแสดงอารมณ์ของเด็กออทิสติก นั่นจึงไม่แปลกเลยที่โอเว่นจะรักและหลงไหลในการ์ตูนดิสนี่ย์ และส่วนหนึ่งคงปฏิเสธไม่ได้ว่าการ์ตูนดิสนี่ทำให้เขาค่อยๆ กล้าและแสดงความรู้สึกออกภายในออกมาได้ และเป็นจุดเริ่มต้นของการปฏิสัมพันธ์ของคนในครอบครัวโอเว่น พ่อโอเว่นเล่าว่าเขาได้คุยกับลูกชายอีกครั้งโดยการใช้หุ่นเชิดเป็นตัวละครดิสนี่ย์ และหลังจากนั้นคนทั้งครอบครัวต้องมาดูการ์ตูนด้วยกัน เพราะเชื่อว่านั่นเป็นหนทางสุดท้ายที่จะพาลูกชายคนเดิมของครอบครัวซัสไคน์กลับมา

มีสิ่งที่น่าทึ่งเป็นอย่างมากที่หนังนำเสนอให้เราเห็นว่าโอเว่น แท้จริงแล้วความสามารถในการคิดวิเคราะห์อารมณ์ความรู้สึกตัวละครดิสนี่ย์ได้อย่างลึกซึ่ง ที่เราเองก็ยอมรับว่าในวัยเด็ก เราคงไม่อาจจะวิเคราะห์ตัวละครปีเตอร์แพนได้ขนาดนั้น อย่าว่าแต่จะวิเคราะห์เลย เราก็ดูการ์ตูนผ่านไปเฉยเสียด้วยซ้ำ และยิ่งไปกว่านั้นจากเด็กออทิสติกที่หมกมุ่นและดูเหมือนจะไม่สนใจโลกภายนอก เขากลายมาเป็นประธานชมรมดิสนี่ย์คลับของโรงเรียนเด็กพิเศษ ชมรมที่มีการร้องเพลง เล่นดนตรีจากหนัง วิเคราะห์ความรู้สึกตัวละคร ไปจนถึงเชิญนักพากย์เสียงตัวจริงมาพูดคุย และพากย์กันสดๆ การ์ตูนได้พาโอเว่นมาไกลมากจริงๆ และนี่เองที่การ์ตูนเป็นเสมือนนักกิจกรรมบำบัดอีกคน

ประเด็นเรื่อง sidekick และการ bully นี่มันกระทบเราอย่างมาก กระทบเราต่างจากเรื่องอื่นๆ ที่เล่าประเด็นนี้อย่างผิวเผิน และหลายครั้งก็เอาไปใส่ในหนังแบบไร้มิติของมุนษย์ เราก็เป็นอีกคนที่ผ่านการถูกรังแกตอนเด็กมา คือเราตัวสูงกว่าเพื่อนๆ ในวัยเดียวกัน และนั่นเองทำให้เป็นเป้าสายตา เราถูกกระทำในหลายรูปแบบตั้งแต่ด่าว่า เปรต ไปจนถึง ใช้กำลังก็มี ซึ่งโชคดีที่โอเว่นมีครอบครัวที่สนใจในปัญหาที่เขาเจอ และรีบเข้าไปแก้ปัญหา อธิบายให้เขาเข้าใจถึงสังคมที่เขาต้องเผชิญในอนาคตอีกยาวไกลหลังจากนี้ พร้อมๆกัน การ์ตูนดิสนี่ย์ที่ทำให้เขาเป็นคนมีจินตนาการ เขาปลดปล่อยความกังวลทั้งหลายเป็นลายเส้น เป็นเรื่องราวของ sidekick เราเองก็โชคดีที่มีครอบครัวแบบโอเว่น เราเลยร้องไห้และนำ้ตาซึมตลอดเรื่อง

เราเคยนึกด้วยซ้ำว่าจริงๆแล้ว เราอาจจะเป็นออทิซึมอ่อนๆ เพราะเราเป็นพวกที่แสดงความรู้สึกไม่ค่อยเก่ง คือจนกระทั่งมีบางคนบอกเราพูดไม่รู้เรื่อง แถมเรายังเป็นพวกที่หมกมุ่นกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งเป็นอย่างมาก ความสนใจค่อนข้างจำกัดเมื่อจะทำอะไรสักอย่าง แต่ในช่วงปีที่ผ่านมา เราได้ดูหนัง และหนังเองที่เราไปเห็นโลกในแบบที่เราไม่เคยเห็น ถึงแม้ทุกวันนี้ ทุกลมหายใจเราอาจจะไม่ใช่การ์ตูนแบบโอเว่น และก็ยังพูดไม่รู้เรื่องอยู่ แต่หนังทำให้เราได้เจอคนมากมาย ได้ทำกิจกรรมที่เราไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้ทำอย่างฟิล์มคลับในคณะ และได้เขียนระบายความหมกมุ่นของเราที่มีต่อหนังลงในสื่อออนไลน์ หนังสำหรับเราจึงมีบทบาทในชีวิตไม่แพ้กับการ์ตูนดิสนี่ย์สำหรับโอเว่น Life, Animated สำหรับเราจึงไม่ใช่หนังที่พูดถึงเด็กออทิสติกที่ชอบการ์ตูนและมีครอบครัวที่ดี แต่หนังเรื่องนี้ยังสะท้อนไปถึง sidekick และไม่ใช่ sidekick ทุกคนที่เขาหรือเธอมีอะไรที่รักและหลงไหล และส่วนหนึ่งมันเป็นพลังที่ขับเคลื่อนชีวิต

ขอบคุณที่โลกนี้มีหนัง
ขอบคุณโลกนี้ที่มีการ์ตูน
ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนให้เราได้ดูหนังเรื่อง
และขอบคุณที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้

หนังนี้ได้ติด Top 10 หนังของชีวิตเราเป็นที่เรียบร้อย