สวัสดีครับ ผมมีคนๆนึงติดอยู่ในใจผมมาประมาน 13 ปีแล้วครับ ผมไม่รู้จะทำยังไงผมเห็นใครๆมีปัญหา ตามหาใคร หรืออะไรเค้าก็ตั้งกันแต่กระทู้ใน pantip ผมคิดว่าถึงมันจะแก้ปัญหาให้ผมไม่ได้แต่อย่างน้อยผมก็ได้ระบายหรืออาจจะได้คำแนะนำจากคนอื่นๆว่าควรตัดใจหรือควรทำยังไง หรือบางคนอาจจะคิดว่าเรื่องของผมเป็นเรื่องตลก ไร้สาระ หรือเรื่องเพ้อเจ้ออะไรก็แล้วแต่นะครับ ผมก็มีความหวังเล็กๆว่าผมจะได้เจอเธออีกครั้ง แต่อีกใจนึงผมก็ทำใจให้ลืมให้ตัดใจมาหลายปีแล้ว เข้าเรื่องเลยนะครับ
ผมชื่อเอ็ม ตอนนี้ผมอายุ 27 ปี
ย้อนไปเมื่อตอนผมอยู่ช่วงประมาน ม.1 - ม.2 ตอนนั้นผมได้เล่นเกม ragnarok ผมก็เล่นๆไปกับเด็กรุ่นน้องแถวๆบ้านเล่นไปวันๆ วันนึงผมไปเก็บเลเวลแต่ตัวที่ผมเล่นยังอ่อนอยู่ก็เลยต้องหาตี้ที่จะคอยช่วยผมได้ ผมก็เจอ อโค อยู่ในแม็พเดียวกับผม ผมก็เลยทักไปชวนเค้าตี้ เค้าก็ตกลงและก็ช่วยกันเก็บเลเวล ก็เล่นด้วยกันไปเรื่อยๆก็คุยกันบ่อยๆผมก็เลยขอเบอร์โทรศัพ พอแลกเบอร์กันจากคนที่คุยกันในเกมส์ก็กลายเป็นโทรคุยกันทุกวันตอนเย็นเลิกเรียน จนผมรู้ว่า เธอชื่อกิฟครับ เรียนอยู่ที่ระยองวิทยาคมปากน้ำ เป็นรุ่นพี่ผม 1 ปี (ถ้าจำไม่ผิด) ผมขอจีบกิฟ(จีบคนที่ไม่เคยเจอ ไม่เคยห็นหน้า เจอกันในเกมส์ มันก็ไม่น่าใช่แล้วใช่ไหมครับ) แต่ผมรู้สึกดีจริงๆนะครับตอนนั้นอาจจะเป็นเพราะในชีวิตจริงผมไม่ค่อยได้ยุ่งได้คุยกับผู้หญิง ผมไม่เคยมีแฟนอยู่แต่กับเพื่อนๆผู้ชายเป็นเด็กที่ค่อนข้างเกเรแต่ชอบเล่นเกม ผมกับกิฟก็คุยกันทุกวันตอนเย็นจนเข้านอน จนตอนนั้นผมเลิกเล่นเกมผมกับกิฟก็ยังคุยกันอยู่ จนคุยกันมาได้หลายๆเดือนน่าจะเกือบปี ผมเลยขอให้กิฟส่งจดหมายใส่รูปกิฟมาให้ผมหน่อย ผมอยากเห็นหน้ากิฟ (สมัยนั้นยังไม่มี hi5 ไม่มี Facebook) กิฟก็ส่งจดหมายมาให้ผมฉบับนึงใส่รูปเค้ามาด้วย แล้วก็คุยกันมาต่อทุกๆวัน ตอนนั้นผมไม่รู้นะครับว่าสำหรับกิฟ ในใจเค้าคิดยังไง แต่สำหรับผม ผมคิดว่ากิฟเค้าเป็นแฟนผมจริงๆ ตอนนั้นผมก็เริ่มหัดกินเหล้า ดูดบุหรี่ ไปเดินห้างกับเพื่อนเลิกเรียน เริ่มเกเรมากขึ้นเรื่อยๆ แต่พอถึงตอนเย็นเวลาที่นัดคุยกันผมก็จะรีบกลับบ้านรอโทรคุยกับกิฟทุกวัน ผมรู้สึกว่าผมรู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้มากๆแล้วตอนที่ผมคุยกับกิฟผมก็ไม่ได้ไปยุ่ง ไปคุยกับผู้หญิงคนไหนเลย จนคุยกันได้สักปีนึงแล้วมั้งครับผมไม่แน่ใจ ผมก็ขอเจอกิฟเค้าก็อยากเจอผมแต่ผมไประยองไม่เป็นตอนนั้นไม่รู้ว่าระยองมันไกลแค่ไหนนั่งรถอะไรไป ผมขอให้เธอมาหา เธอบอกจะมาหาผมแต่ก็ไม่ได้มาแล้วก็ทะเลาะกัน (ตอนนั้นผมเด็ก ผมไม่รู้ว่าระยองกับกรุงเทพมันไกลขนาดไหนแล้วเด็ก ม.ต้นจะมาได้ยังไง) แต่ผมกับกิฟก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆจนผมน่าจะขึ้น ม.3 แล้วละครับ เราก็ยังคุยกันทุกวันแต่ตอนนั้นผมเริ่มเล่าให้เพื่อนฟังว่าผมมีแฟนที่อยู่ระยองที่ไม่เคยเจอหน้ากัน ผมเริ่มได้ฟังความคิดเห็นของคนอื่น ที่ว่าจะเป็นไปได้ไงคบกับคนที่ไม่มีโอกาสเจอกัน ผมได้ฟังคำพูด คำล้อของเพื่อนทุกวันๆๆ หลังๆผมเริ่มกลับบ้านไม่ตรงเวลา ไม่ได้คุยโทรศัพกับกิฟทุกวัน จนวันนึงผมตัดสินใจขอเลิกคุยกับกิฟ ผมก็ไม่รู้นะครับว่าอารมณ์ตอนนั้นมันเป็นยังไง ผมแค่คิดว่าอยากอยู่กับความเป็นจริง อยากคบกับคนที่เราได้เจอ ได้เห็นหน้า แต่คืนนั้นที่ผมคุยกับกิฟว่าจะเลิกคุยผมโครตใจหายเลยนะครับ ผมจำได้แม่นเลยว่าผมร้องไห้แล้วกิฟก็ร้องไห้ มันอาจจะเป็นความรักของเด็กๆที่ยังไม่เข้าใจอะไร หลังจากนั้นผมก็เริ่มติดเพื่อน กินเหล้า กลับบ้านดึก บางวันก็ไม่กลับบ้าน สุดท้าย ม.3 เทอม 2 ผมหนีออกจากบ้าน แต่ก็ยังเรียนหนังสือนะครับ แล้วผมก็ไปใช้ชีวิตข้างนอกมาตลอด
ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลังจากเลิกคุยกับกัฟ ผมก็คบกันผู้หญิงแบบเป็นแฟน อีก 2 คน คนแรกคบได้ 1-2 ปี แล้วอีกคนคบได้ 2-3 ปี จนตอนนี้ผมก็โสดมา 5 ปีแล้ว ผมกลับมาอยู่บ้านกับพ่อ ผมก็ใช้ชีวิตของผมไป เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่คนเดียวผมจะคิดถึงกิฟตลอดเวลา เวลาที่ผมไม่มีแฟนไม่ได้คบใคร ผมก็คิดถึงกิฟตลอด ผมอยากตามหากิฟ ผมหาจดหมายที่กิฟเคยส่งมาให้ผมก็หาไม่เจอ คงจะหายไปตอนที่พ่อย้ายบ้านมาบ้านใหม่ ผมพยายามเอาเหตุผลหลายๆอย่างมาคิด ให้ตัวเองอยู่กับความเป็นจริง ผมพยายามลืม พยายามที่จะไม่คิดถึงกิฟ แต่มันทำไม่ได้จริงๆครับ เมื่อเช้าผมไปที่ไปรษณีย์มาจะให้เค้าดูข้อมูลคนที่เคยส่งจดหมายหาผมได้ไหม เค้าก็บอกว่านานขนาดนั้นไม่มีข้อมูลแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆครับ
ตอนนี้ผมอายุ 27 จะ 28 ผมว่าผมก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ความรู้สึกที่ผมมีตอนนี้ผมมั่นใจว่ามันเป็นความรู้สึกที่คิดถึง อยากเจอ อยากพูดอะไรหลายๆอย่าง อยากขอโทษที่ตอนนั้นทำตัวโง่ๆแบบนั้นไป แต่ผมไม่มีข้อมูลอะไรของกิฟเลย ที่ผมรู้แค่...
เธอชื่อ กิฟ เคยเรียน ระยองวิทยาคมปากน้ำ จ.ระยอง ตอนเจอกับผมในเกมส์ ragnarok เธอเล่น อาชีพ อโค กิฟน่าจะเป็นรุ่นพี่ผมปีนึง
น่าจะเกิดปี 2530 หรือ 2531 หรือ 2532 แต่แก่เดือนกว่าผมไม่แน่ใจ แต่ผมคิดว่าถ้ากิฟ ได้อ่านข้อความพวกนี้ กิฟก็คงจะจำได้
ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆครับ ผมทนคิดถึงเค้าเฉยๆแล้วไม่พยายามทำอะไรเลยไม่ได้จริงๆ มันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระ อะไรสำหรับใคร แต่ผมว่าคนที่ทำให้เราคิดถึงได้เป็น สิบๆปี ผมอยากจะเจอเค้าสักครั้งถึงมันจะมีโอกาสน้อยมากแต่อย่างน้อยผมก็ได้ทำอะไรบ้างไม่ใช่นอนคิดถึงไปวันๆ ถ้าใครจะให้คำแนะนำในการลืม การตัดใจหรืออะไรผมก็ขอบคุณนะครับ หรือถ้าใครเคยเรียน โรงเรียนระยองวิทยาคม ปากน้ำ แล้วรุ่นไล่ๆกับผมแล้วมีเพื่อนชื่อกิฟ จะรบกวนให้เค้าลองอ่านกระทู้นี้ดูก็ขอบคุณมากนะครับ ถึงตอนนี้เค้าอาจจะแต่งงานไปแล้ว มีครอบครัว หรือทำอะไรไปแล้ว ผมก็แค่อยากได้คุยให้มันหายคาใจแบบนี้ ผมไม่รู้จะทำทางไหนแล้วครับ ขอบคุณมากๆครับ
ผมควรจะตามหาเธอต่อหรือควรหยุดดีครับ
ผมชื่อเอ็ม ตอนนี้ผมอายุ 27 ปี
ย้อนไปเมื่อตอนผมอยู่ช่วงประมาน ม.1 - ม.2 ตอนนั้นผมได้เล่นเกม ragnarok ผมก็เล่นๆไปกับเด็กรุ่นน้องแถวๆบ้านเล่นไปวันๆ วันนึงผมไปเก็บเลเวลแต่ตัวที่ผมเล่นยังอ่อนอยู่ก็เลยต้องหาตี้ที่จะคอยช่วยผมได้ ผมก็เจอ อโค อยู่ในแม็พเดียวกับผม ผมก็เลยทักไปชวนเค้าตี้ เค้าก็ตกลงและก็ช่วยกันเก็บเลเวล ก็เล่นด้วยกันไปเรื่อยๆก็คุยกันบ่อยๆผมก็เลยขอเบอร์โทรศัพ พอแลกเบอร์กันจากคนที่คุยกันในเกมส์ก็กลายเป็นโทรคุยกันทุกวันตอนเย็นเลิกเรียน จนผมรู้ว่า เธอชื่อกิฟครับ เรียนอยู่ที่ระยองวิทยาคมปากน้ำ เป็นรุ่นพี่ผม 1 ปี (ถ้าจำไม่ผิด) ผมขอจีบกิฟ(จีบคนที่ไม่เคยเจอ ไม่เคยห็นหน้า เจอกันในเกมส์ มันก็ไม่น่าใช่แล้วใช่ไหมครับ) แต่ผมรู้สึกดีจริงๆนะครับตอนนั้นอาจจะเป็นเพราะในชีวิตจริงผมไม่ค่อยได้ยุ่งได้คุยกับผู้หญิง ผมไม่เคยมีแฟนอยู่แต่กับเพื่อนๆผู้ชายเป็นเด็กที่ค่อนข้างเกเรแต่ชอบเล่นเกม ผมกับกิฟก็คุยกันทุกวันตอนเย็นจนเข้านอน จนตอนนั้นผมเลิกเล่นเกมผมกับกิฟก็ยังคุยกันอยู่ จนคุยกันมาได้หลายๆเดือนน่าจะเกือบปี ผมเลยขอให้กิฟส่งจดหมายใส่รูปกิฟมาให้ผมหน่อย ผมอยากเห็นหน้ากิฟ (สมัยนั้นยังไม่มี hi5 ไม่มี Facebook) กิฟก็ส่งจดหมายมาให้ผมฉบับนึงใส่รูปเค้ามาด้วย แล้วก็คุยกันมาต่อทุกๆวัน ตอนนั้นผมไม่รู้นะครับว่าสำหรับกิฟ ในใจเค้าคิดยังไง แต่สำหรับผม ผมคิดว่ากิฟเค้าเป็นแฟนผมจริงๆ ตอนนั้นผมก็เริ่มหัดกินเหล้า ดูดบุหรี่ ไปเดินห้างกับเพื่อนเลิกเรียน เริ่มเกเรมากขึ้นเรื่อยๆ แต่พอถึงตอนเย็นเวลาที่นัดคุยกันผมก็จะรีบกลับบ้านรอโทรคุยกับกิฟทุกวัน ผมรู้สึกว่าผมรู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้มากๆแล้วตอนที่ผมคุยกับกิฟผมก็ไม่ได้ไปยุ่ง ไปคุยกับผู้หญิงคนไหนเลย จนคุยกันได้สักปีนึงแล้วมั้งครับผมไม่แน่ใจ ผมก็ขอเจอกิฟเค้าก็อยากเจอผมแต่ผมไประยองไม่เป็นตอนนั้นไม่รู้ว่าระยองมันไกลแค่ไหนนั่งรถอะไรไป ผมขอให้เธอมาหา เธอบอกจะมาหาผมแต่ก็ไม่ได้มาแล้วก็ทะเลาะกัน (ตอนนั้นผมเด็ก ผมไม่รู้ว่าระยองกับกรุงเทพมันไกลขนาดไหนแล้วเด็ก ม.ต้นจะมาได้ยังไง) แต่ผมกับกิฟก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆจนผมน่าจะขึ้น ม.3 แล้วละครับ เราก็ยังคุยกันทุกวันแต่ตอนนั้นผมเริ่มเล่าให้เพื่อนฟังว่าผมมีแฟนที่อยู่ระยองที่ไม่เคยเจอหน้ากัน ผมเริ่มได้ฟังความคิดเห็นของคนอื่น ที่ว่าจะเป็นไปได้ไงคบกับคนที่ไม่มีโอกาสเจอกัน ผมได้ฟังคำพูด คำล้อของเพื่อนทุกวันๆๆ หลังๆผมเริ่มกลับบ้านไม่ตรงเวลา ไม่ได้คุยโทรศัพกับกิฟทุกวัน จนวันนึงผมตัดสินใจขอเลิกคุยกับกิฟ ผมก็ไม่รู้นะครับว่าอารมณ์ตอนนั้นมันเป็นยังไง ผมแค่คิดว่าอยากอยู่กับความเป็นจริง อยากคบกับคนที่เราได้เจอ ได้เห็นหน้า แต่คืนนั้นที่ผมคุยกับกิฟว่าจะเลิกคุยผมโครตใจหายเลยนะครับ ผมจำได้แม่นเลยว่าผมร้องไห้แล้วกิฟก็ร้องไห้ มันอาจจะเป็นความรักของเด็กๆที่ยังไม่เข้าใจอะไร หลังจากนั้นผมก็เริ่มติดเพื่อน กินเหล้า กลับบ้านดึก บางวันก็ไม่กลับบ้าน สุดท้าย ม.3 เทอม 2 ผมหนีออกจากบ้าน แต่ก็ยังเรียนหนังสือนะครับ แล้วผมก็ไปใช้ชีวิตข้างนอกมาตลอด
ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลังจากเลิกคุยกับกัฟ ผมก็คบกันผู้หญิงแบบเป็นแฟน อีก 2 คน คนแรกคบได้ 1-2 ปี แล้วอีกคนคบได้ 2-3 ปี จนตอนนี้ผมก็โสดมา 5 ปีแล้ว ผมกลับมาอยู่บ้านกับพ่อ ผมก็ใช้ชีวิตของผมไป เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่คนเดียวผมจะคิดถึงกิฟตลอดเวลา เวลาที่ผมไม่มีแฟนไม่ได้คบใคร ผมก็คิดถึงกิฟตลอด ผมอยากตามหากิฟ ผมหาจดหมายที่กิฟเคยส่งมาให้ผมก็หาไม่เจอ คงจะหายไปตอนที่พ่อย้ายบ้านมาบ้านใหม่ ผมพยายามเอาเหตุผลหลายๆอย่างมาคิด ให้ตัวเองอยู่กับความเป็นจริง ผมพยายามลืม พยายามที่จะไม่คิดถึงกิฟ แต่มันทำไม่ได้จริงๆครับ เมื่อเช้าผมไปที่ไปรษณีย์มาจะให้เค้าดูข้อมูลคนที่เคยส่งจดหมายหาผมได้ไหม เค้าก็บอกว่านานขนาดนั้นไม่มีข้อมูลแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆครับ
ตอนนี้ผมอายุ 27 จะ 28 ผมว่าผมก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ความรู้สึกที่ผมมีตอนนี้ผมมั่นใจว่ามันเป็นความรู้สึกที่คิดถึง อยากเจอ อยากพูดอะไรหลายๆอย่าง อยากขอโทษที่ตอนนั้นทำตัวโง่ๆแบบนั้นไป แต่ผมไม่มีข้อมูลอะไรของกิฟเลย ที่ผมรู้แค่...
เธอชื่อ กิฟ เคยเรียน ระยองวิทยาคมปากน้ำ จ.ระยอง ตอนเจอกับผมในเกมส์ ragnarok เธอเล่น อาชีพ อโค กิฟน่าจะเป็นรุ่นพี่ผมปีนึง
น่าจะเกิดปี 2530 หรือ 2531 หรือ 2532 แต่แก่เดือนกว่าผมไม่แน่ใจ แต่ผมคิดว่าถ้ากิฟ ได้อ่านข้อความพวกนี้ กิฟก็คงจะจำได้
ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆครับ ผมทนคิดถึงเค้าเฉยๆแล้วไม่พยายามทำอะไรเลยไม่ได้จริงๆ มันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระ อะไรสำหรับใคร แต่ผมว่าคนที่ทำให้เราคิดถึงได้เป็น สิบๆปี ผมอยากจะเจอเค้าสักครั้งถึงมันจะมีโอกาสน้อยมากแต่อย่างน้อยผมก็ได้ทำอะไรบ้างไม่ใช่นอนคิดถึงไปวันๆ ถ้าใครจะให้คำแนะนำในการลืม การตัดใจหรืออะไรผมก็ขอบคุณนะครับ หรือถ้าใครเคยเรียน โรงเรียนระยองวิทยาคม ปากน้ำ แล้วรุ่นไล่ๆกับผมแล้วมีเพื่อนชื่อกิฟ จะรบกวนให้เค้าลองอ่านกระทู้นี้ดูก็ขอบคุณมากนะครับ ถึงตอนนี้เค้าอาจจะแต่งงานไปแล้ว มีครอบครัว หรือทำอะไรไปแล้ว ผมก็แค่อยากได้คุยให้มันหายคาใจแบบนี้ ผมไม่รู้จะทำทางไหนแล้วครับ ขอบคุณมากๆครับ