รบกวนคนที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับหนุ่มญี่ปุ่น ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ตอนนี้สับสนและอึดอัดใจมากค่ะ ขอบคุณค่ะ เนื้อหาอาจจะยาวไปขอโทษด้วยนะค่ะ
เริ่มแรกความสัมพันธ์ของเรา
เรารู้จักกันในระหว่างที่เค้ามาหาพี่ชายที่ไทย และช่วงนั้นเราก็พึ่งอกหักจากผู้ชายญี่ปุ่นอีกคนมาค่ะ เราสองคนรู้จักกันผ่านเว็ปออนไลน์ที่มีคนญี่ปุ่นและคนไทยที่สนใจเกี่ยวกับภาษา และข้อมูลต่างๆในไทยและญี่ปุ่นเค้าเข้ามาทักขอไลน์เราก่อน จากนั้นเราก็คุยกันในช่วงที่เค้าอยู่ไทยเราไม่ได้เจอกันเลยแต่วันที่เค้าจะเดินทางกลับญี่ปุ่นเราตัดใจสินขอไปส่งเค้าที่สนามบิน เราพบกันกินข้าวด้วยกันสักพักนึง ครั้งแรกที่เจอกันเค้าไม่ค่อยพูด เค้าเป็นผู้ชายรูปร่างสูง ขาว ตาโต จมูกโด่ง และสูบบุหรี่ ระหว่างที่เราไม่ได้เจอกัน เราคุยไลน์กันเสมอ ถามทุกข์สุขกัน ให้กำลังใจกัน แบบความรู้สึกมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน เค้ากับเราต่างโสดกันทั้งคู่ แต่เราก็ไม่เคยบอกชอบกันเลย ระยะเวลา 4-5 เดือน และเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเราตัดสินใจเดินทางไปญี่ปุ่น และ แอบหวังว่าเราอาจจะได้เจอกัน
แต่เค้าก็รับรู้นะว่าเราจะไปและเค้าก็บอกว่างานยุ่งไม่รู้จะได้พลกันไหม เราก็แอบนอยนะแต่ก็ต้องไปเพราะจัดการไว้หมดแล้ว เมื่อเราเดินทางไปถึงเราก็ไลน์บอกเค้านะเค้าก็บอกว่าถ้าไปไม่ถูกถามเค้าได้นะแต่วันแรกที่เราไปเราไม่อยากรบกวนเค้าเลยเที่ยวคนเดียวดีกว่า เรามา 1 อาทิตย์
พอวันที่ 2 เรามีปัญหาเรื่องบัตรวีซ่ากดไม่ได้ที่ญี่ปุ่นเราร้อนใจมาก เลยถามเค้าเค้าก็ดีนะเลิกงานยังอาสามาพบเราเพื่อจะช่วยพาเราไปกดเงินที่ตู้ดูแต่ก็ไม่ได้ ไม่เป็นไรเราโอเค เค้าก็ถามเรานะโอเคใช่ไหม เราก็พยายามบอกว่าโอเคเพื่อไม่อยากให้เค้าลำบาก
วันที่ 3 เราต้องเดินทางอีกเมืองนึงคนเดียว ซึ่งเราหลงทางตั้งแต่นั่งรถไฟ เดินหลงหาที่พักไม่เจอ ถามเค้าบ้าง หาทางคนแถวนั้นบ้าง ก็สนุกดี และเราก็หายไปจนดึกเค้าก็ไลน์ถามนะว่าคุณโอเคใช่ไหม? แต่เราก็ผ่านมาได้ด้วยดี
วันที่ 4 คือวันที่เราจะเดินทางกลับมาเมืองที่เค้าอยู่เราคุยกันว่าจะนัดเจอกันหลังเค้าเลิกงานค่ะ เราทั้งคู่ต่างบอกว่าอยากเจอกัน
วันที่ 5 เค้าลางานเพื่อที่จะพาเราไปโทรศัพท์กลับไทยเพราะเรากังวลเรื่อง บัตรวีซ่า เค้าพาเรามาโทรศัพท์แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะค่าโทรศัพท์แพงมากคือแลกเงินมาไม่พอเราเลยตัดสินใจเลิก แล้วทั้งวันนั้นที่เราอยู่ด้วยกันเค้าพาเราเที่ยว ซื้อของ กินข้าว อยากไปไหนพาไป ไม่เคยให้เราออกเงินเองเลย เราเกรงใจเค้ามาก อยู่ด้วยกันจนดึกมาก และก่อนกลับตอนที่เค้ามาส่งเราที่โรงแรม เค้าถามเราว่าจะค้างด้วยได้ไหมถ้าไม่ได้ไม่เป็นไร เราตอบว่าไม่ได้ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสองมันดูไม่ดีนะ เค้าก็ขำแต่ว่ากลับบ้านไป แต่ก่อนกลับเรามันซื้อไม่รู้ว่าเครื่องทำความรัอนที่นี่ใช้ยังไงทนนอนหนาวมาหลายคืน บ้าจริงๆ เค้าจึงขออนุญาตมาดูให้ สุดท่ายก็อยู่ในห้องกันสองคนป่ะว่ะ เพื่ออะไรที่พุดไป 555 เรานั่งเล่นคุยกันสักพักก่อนเค้าจะกลับบ้านไป
วันที่ 6 เรานัดเจอกันเพื่อที่จะไปปั่นจักรยานที่สวนและเดินเล่นกัน และเราก็คุยกันไว้ว่าเค้าจะพาเราไปกินข้าวที่บ้านพ่อแม่เค้านะ พอตกเย็นเราไปกินข้าวที่บ้านเค้า เค้าพาไปรับแม่เค้าก่อนเพื่อไปซื้อของจะมาทำอาหารกัน แม่ของเค้าและเค้าชอบถามเราว่าเราอยากกินอะไรเค้าก็จะซื้อไปทำให้เรากินในรถเค้ากะแม่คุยกันเยอะมากซึ่งประโยคมีทั้งที่เราเข้าใจและไม่เข้าใจค่ะ พอถึงบ้านเราอยากช่วยแม่เค้าทำอาหารนะ แต่เค้าไล่เราให้ไปนั่งรอในห้องนอนเค้า เราสองคนนั่งเล่นคุยกันเฉยๆเค้าไม่ได้ล่วงเกินอะไรเราเลย เราเผลอหลับไปตื่นมาอีกทีเค้าบอกว่ากินข้าวได้แล้วนะ เราจึงลงไปกินข้าวกัน ช่วงที่อยู่บนโต๊ะอาหารพ่อแม่เค้าถามเราว่า ชื่ออะไร เป็นคนไทยใช่ไหม จะมาเรียนที่ญี่ปุ่นหรอ เค้าไปบอกแม่เค้าว่าเราจะมาเรียนต่อที่นี่ ชอบอาหารไหม อร่อยไหม เราตอบบ้างและเค้าก็จะชอบชิงช่วยเราตอบแทนบ้าง ที่บ้านเค้าและเค้าเป็นกันเองกับเรามากเลยเค้ากลัวเรากินข้าวไม่ถนัดก็เอาช้อนส้อมให้ แบ่งอาหารให้ ตักข้าว รินน้ำให้ หาขนมให้กิน อะไรที่เรากินไม่หมดหรือดูไม่ชอบเค้าก็จะเอาไปกินต่อจากเรา เราหนาวเค้าก็เอาเครื่องทำความร้อนมาให้ หาเสื้อให้และดุเราว่าหนาวทำไมไม่บอกมีอะไรอยากให้บอกมาเลย เรากินเสร็จก็พามานั่งรถบนห้องเค้าต่อสักพัก เราแกล้งถามเค้าว่ามาเที่ยวกับเราแฟนไม่ว่าหรอ เค้าบอกเค้าไม่มีแฟนไม่ได้โกหกเหมือนเรา ยังไง? เราเปล่านะ จากนั้นเค้าก็พาเราไปซื้อของฝากและส่งที่โรงแรม
วันสุดท้าย เค้าอาสามาส่งเราที่สนามบิน เราคุยกันหลายเรื่องมากระหว่างทาง ทั้งเรื่องส่วนตัวว่าใครชอบอะไร ทำงานที่ไหน ทำงานอะไร และสักพักเค้าก็บอกว่าอยากมาไทย แต่เราบอกว่าต้องทำงานไม่ใช่หรอ 555 ถึงสนามบินเช็คอินเสร็จ กินข้าวด้วยกันครั้งสุดท้ายก่อนลาจากกัน เค้าชอบว่าเราว่า "โคะโดโมะ"
คือ เด็ก และยิ้มหัวเราะเรา ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน 1 วิ มันคือความทรงจำที่ดีนะ เค้าแทคแคร์เราดีมาก ดูแล ช่วยเหลือ อาจเพราะเรามาครั้งแรกมั้ง เค้าไม่เค้าบอกชอบเราเลย เราไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไง แต่พอเรากลับมาถึงไทยทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เรารู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม เค้าไม่ค่อยไลน์หาและตอบไลน์เหมือนเดิม มันคือความห่างเหินอย่างมากก็ส่งแค่สติ๊กเกอร์ คืออะไรมันถึงเป๋นแบบนี้ เราคงไม่ใช่สเป็กเค้าสินะ เหมือนเค้ากำลังพยายามออกห่างเรา เราเสียใจ
เราคิดว่าควรจะทำยังไงต่อไปดีค่ะ ควรจะหยุด หรือคุยกันตรงๆไปเลยว่าเราคิดเหมือนกันไหม
ควรหยุดหรือไปต่อ (หนุ่มญี่ปุ่น)
เริ่มแรกความสัมพันธ์ของเรา
เรารู้จักกันในระหว่างที่เค้ามาหาพี่ชายที่ไทย และช่วงนั้นเราก็พึ่งอกหักจากผู้ชายญี่ปุ่นอีกคนมาค่ะ เราสองคนรู้จักกันผ่านเว็ปออนไลน์ที่มีคนญี่ปุ่นและคนไทยที่สนใจเกี่ยวกับภาษา และข้อมูลต่างๆในไทยและญี่ปุ่นเค้าเข้ามาทักขอไลน์เราก่อน จากนั้นเราก็คุยกันในช่วงที่เค้าอยู่ไทยเราไม่ได้เจอกันเลยแต่วันที่เค้าจะเดินทางกลับญี่ปุ่นเราตัดใจสินขอไปส่งเค้าที่สนามบิน เราพบกันกินข้าวด้วยกันสักพักนึง ครั้งแรกที่เจอกันเค้าไม่ค่อยพูด เค้าเป็นผู้ชายรูปร่างสูง ขาว ตาโต จมูกโด่ง และสูบบุหรี่ ระหว่างที่เราไม่ได้เจอกัน เราคุยไลน์กันเสมอ ถามทุกข์สุขกัน ให้กำลังใจกัน แบบความรู้สึกมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน เค้ากับเราต่างโสดกันทั้งคู่ แต่เราก็ไม่เคยบอกชอบกันเลย ระยะเวลา 4-5 เดือน และเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเราตัดสินใจเดินทางไปญี่ปุ่น และ แอบหวังว่าเราอาจจะได้เจอกัน
แต่เค้าก็รับรู้นะว่าเราจะไปและเค้าก็บอกว่างานยุ่งไม่รู้จะได้พลกันไหม เราก็แอบนอยนะแต่ก็ต้องไปเพราะจัดการไว้หมดแล้ว เมื่อเราเดินทางไปถึงเราก็ไลน์บอกเค้านะเค้าก็บอกว่าถ้าไปไม่ถูกถามเค้าได้นะแต่วันแรกที่เราไปเราไม่อยากรบกวนเค้าเลยเที่ยวคนเดียวดีกว่า เรามา 1 อาทิตย์
พอวันที่ 2 เรามีปัญหาเรื่องบัตรวีซ่ากดไม่ได้ที่ญี่ปุ่นเราร้อนใจมาก เลยถามเค้าเค้าก็ดีนะเลิกงานยังอาสามาพบเราเพื่อจะช่วยพาเราไปกดเงินที่ตู้ดูแต่ก็ไม่ได้ ไม่เป็นไรเราโอเค เค้าก็ถามเรานะโอเคใช่ไหม เราก็พยายามบอกว่าโอเคเพื่อไม่อยากให้เค้าลำบาก
วันที่ 3 เราต้องเดินทางอีกเมืองนึงคนเดียว ซึ่งเราหลงทางตั้งแต่นั่งรถไฟ เดินหลงหาที่พักไม่เจอ ถามเค้าบ้าง หาทางคนแถวนั้นบ้าง ก็สนุกดี และเราก็หายไปจนดึกเค้าก็ไลน์ถามนะว่าคุณโอเคใช่ไหม? แต่เราก็ผ่านมาได้ด้วยดี
วันที่ 4 คือวันที่เราจะเดินทางกลับมาเมืองที่เค้าอยู่เราคุยกันว่าจะนัดเจอกันหลังเค้าเลิกงานค่ะ เราทั้งคู่ต่างบอกว่าอยากเจอกัน
วันที่ 5 เค้าลางานเพื่อที่จะพาเราไปโทรศัพท์กลับไทยเพราะเรากังวลเรื่อง บัตรวีซ่า เค้าพาเรามาโทรศัพท์แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะค่าโทรศัพท์แพงมากคือแลกเงินมาไม่พอเราเลยตัดสินใจเลิก แล้วทั้งวันนั้นที่เราอยู่ด้วยกันเค้าพาเราเที่ยว ซื้อของ กินข้าว อยากไปไหนพาไป ไม่เคยให้เราออกเงินเองเลย เราเกรงใจเค้ามาก อยู่ด้วยกันจนดึกมาก และก่อนกลับตอนที่เค้ามาส่งเราที่โรงแรม เค้าถามเราว่าจะค้างด้วยได้ไหมถ้าไม่ได้ไม่เป็นไร เราตอบว่าไม่ได้ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสองมันดูไม่ดีนะ เค้าก็ขำแต่ว่ากลับบ้านไป แต่ก่อนกลับเรามันซื้อไม่รู้ว่าเครื่องทำความรัอนที่นี่ใช้ยังไงทนนอนหนาวมาหลายคืน บ้าจริงๆ เค้าจึงขออนุญาตมาดูให้ สุดท่ายก็อยู่ในห้องกันสองคนป่ะว่ะ เพื่ออะไรที่พุดไป 555 เรานั่งเล่นคุยกันสักพักก่อนเค้าจะกลับบ้านไป
วันที่ 6 เรานัดเจอกันเพื่อที่จะไปปั่นจักรยานที่สวนและเดินเล่นกัน และเราก็คุยกันไว้ว่าเค้าจะพาเราไปกินข้าวที่บ้านพ่อแม่เค้านะ พอตกเย็นเราไปกินข้าวที่บ้านเค้า เค้าพาไปรับแม่เค้าก่อนเพื่อไปซื้อของจะมาทำอาหารกัน แม่ของเค้าและเค้าชอบถามเราว่าเราอยากกินอะไรเค้าก็จะซื้อไปทำให้เรากินในรถเค้ากะแม่คุยกันเยอะมากซึ่งประโยคมีทั้งที่เราเข้าใจและไม่เข้าใจค่ะ พอถึงบ้านเราอยากช่วยแม่เค้าทำอาหารนะ แต่เค้าไล่เราให้ไปนั่งรอในห้องนอนเค้า เราสองคนนั่งเล่นคุยกันเฉยๆเค้าไม่ได้ล่วงเกินอะไรเราเลย เราเผลอหลับไปตื่นมาอีกทีเค้าบอกว่ากินข้าวได้แล้วนะ เราจึงลงไปกินข้าวกัน ช่วงที่อยู่บนโต๊ะอาหารพ่อแม่เค้าถามเราว่า ชื่ออะไร เป็นคนไทยใช่ไหม จะมาเรียนที่ญี่ปุ่นหรอ เค้าไปบอกแม่เค้าว่าเราจะมาเรียนต่อที่นี่ ชอบอาหารไหม อร่อยไหม เราตอบบ้างและเค้าก็จะชอบชิงช่วยเราตอบแทนบ้าง ที่บ้านเค้าและเค้าเป็นกันเองกับเรามากเลยเค้ากลัวเรากินข้าวไม่ถนัดก็เอาช้อนส้อมให้ แบ่งอาหารให้ ตักข้าว รินน้ำให้ หาขนมให้กิน อะไรที่เรากินไม่หมดหรือดูไม่ชอบเค้าก็จะเอาไปกินต่อจากเรา เราหนาวเค้าก็เอาเครื่องทำความร้อนมาให้ หาเสื้อให้และดุเราว่าหนาวทำไมไม่บอกมีอะไรอยากให้บอกมาเลย เรากินเสร็จก็พามานั่งรถบนห้องเค้าต่อสักพัก เราแกล้งถามเค้าว่ามาเที่ยวกับเราแฟนไม่ว่าหรอ เค้าบอกเค้าไม่มีแฟนไม่ได้โกหกเหมือนเรา ยังไง? เราเปล่านะ จากนั้นเค้าก็พาเราไปซื้อของฝากและส่งที่โรงแรม
วันสุดท้าย เค้าอาสามาส่งเราที่สนามบิน เราคุยกันหลายเรื่องมากระหว่างทาง ทั้งเรื่องส่วนตัวว่าใครชอบอะไร ทำงานที่ไหน ทำงานอะไร และสักพักเค้าก็บอกว่าอยากมาไทย แต่เราบอกว่าต้องทำงานไม่ใช่หรอ 555 ถึงสนามบินเช็คอินเสร็จ กินข้าวด้วยกันครั้งสุดท้ายก่อนลาจากกัน เค้าชอบว่าเราว่า "โคะโดโมะ"
คือ เด็ก และยิ้มหัวเราะเรา ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน 1 วิ มันคือความทรงจำที่ดีนะ เค้าแทคแคร์เราดีมาก ดูแล ช่วยเหลือ อาจเพราะเรามาครั้งแรกมั้ง เค้าไม่เค้าบอกชอบเราเลย เราไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไง แต่พอเรากลับมาถึงไทยทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เรารู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม เค้าไม่ค่อยไลน์หาและตอบไลน์เหมือนเดิม มันคือความห่างเหินอย่างมากก็ส่งแค่สติ๊กเกอร์ คืออะไรมันถึงเป๋นแบบนี้ เราคงไม่ใช่สเป็กเค้าสินะ เหมือนเค้ากำลังพยายามออกห่างเรา เราเสียใจ
เราคิดว่าควรจะทำยังไงต่อไปดีค่ะ ควรจะหยุด หรือคุยกันตรงๆไปเลยว่าเราคิดเหมือนกันไหม