ครูที่คอยรับ-ส่งนักเรียน ให้ถึงฝั่งฝัน ( อย่าโดดลงจากเรือ ส่ะหล่ะ )

มีเรืออยู่ลำนึงผมได้ขึ้นเรือพร้อมกับเพื่อนอีก 15 คน
วันเวลาผ่านไป 3 ปีและเมื่อเรือใกล้ถึงฝั่ง ผมคิดว่าตัวเองเก่ง ผมจึงอวดดี กระโดดลงจากเรือ เพื่อจะว่ายน้ำให้ถึงฝั่ง สุดท้ายผมก็ไปไม่รอด และกำลังจะหมดแรง ได้มีขอนไม้ลอยมา ผมได้เอื้อมมือจับขอนไม้ แล้วลอยๆ ขึ้นฝั่ง เมื่อถึงฝั่งผมได้นั่งแล้วคิด 'ที่เราเกือบจะจมน้ำตาย เพราะความโง่ และ ความอวดดี ทำให้เรา ตกอยู่ในอันตราย หากไม่มีขอนไม้ ผมคงจมน้ำตายแล้วเป็นอาหารให้กับม้าน้ำ'
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่