ขอท้าวความเลยนะค่ะ คบกับแฟนมา 5 ปี แล้วแต่คือเหมือนเวลายิ่งนานเรารู้สึกว่าไม่ได้รู้จักเค้าเลย เหมือนว่าห่างกันออกไปเรื่อย
ปรกติแฟนเป็นคนติดเพื่อน (มากค้ะ) เราก็ปรับตัวแก้ไขจนเข้าใจเรื่องนี้ จนมันเกินไปตรงที่ว่า
เพื่อนเขามองว่าเรางี่เง่า มาตามเม้นแขวะเราในไอจีค้ะเอาเรื่องเราไปหัวเราะสนุกกันที่ รร. ซึ่งแฟนเราก็นั่งอยู่ตรงนั้นเขาก็หัวเราะชอบใจ
เหมือนกับว่าเค้าไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่เข้าใจในสิ่งที่เราทำ
เหตุผลที่เราขี้ระแวง ชี้แจงเลยว่า เข้านอกใจเราตลอดตั้งแต่คบกันมา เรื่องบางเรื่องความจริงบางอย่าง
เรารู้หมดนะค้ะ จนเขาทำไห้เรารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัว เมื่อเขาพูดว่า "เป็นแบบนี้รับไม่ได้ก็ไป ไม่พอใจก็เลิกไป"
หนักกว่านั้นเค้ามาบอกเราว่าพ่อแม่เขา ไม่ชอบเรา ทั้งๆที่เราก้าวขาเข้าบ้านเขามาเป็นปีๆ ทำทุกอย่างเพื่อไห้ที่บ้านเค้ายอมรับ
เรายอมไห้คนว่า ว่าเราวิ่งตามผู้ชาย เพราะแฟนเราเรียนต่างจังหวัด #เหตุผลที่เขาได้ไปเพราะแม่แฟนเกลียดเราเลยไห้ไปอยู่ที่นั้น
แต่เราหน้าด้านเองมั้งค่ะ ที่ดิ้นรนทำทุกอย่างเพื่อไห้ได้รักเค้ามาถึงทุกวันนี้ เราอยากหายไปจากชีวิตแฟนมากค่ะ
ติดอยู่นิดเดียว เราไม่สามารถนอกใจเค้าได้เลย เราไม่กล้าที่จะรู้สึกกับใคร เราเจ็บเรากลัวมาก
เสียใจมากค่ะทุกวันนี้ พยามจะดึงทำไห้ตัวเองดีขึ้นแต่มันยากมากๆ จนตอนนี้เรากลายเป็นคนจิตอ่อนๆ
นั่งอยู่ดีๆก็ร้องไห้ เราอยากยิ้มแบบเต็มที่เราควรทำยังไงค่ะ