ทำไม โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ และ ราฟาเอล นาดาล....จึงถูกยกให้เป็นสุดยอดคู่แข่งขันแห่งยุค
มันไม่ใช่แค่เพราะว่าพวกเขาเป็นสุดยอดฝีมือที่ประสบความสำเร็จในยุคเดียวกัน...แต่พวกเขามีแทบทุกอย่างที่ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง

ชาติกำเนิด
โรเจอร์เป็นลูกผสมที่มีเชื้อสายจากคนหลากเชื้อชาติ...พ่อเขาเป็นคนสวิสซึ่งอยู่ในพื้นที่ชายแดน ออสเตรีย และ เยอรมัน...บรรพบุรุษมีเลือดผสมอยู่แล้ว....ส่วนแม่เป็นชาวแอฟริกาใต้ซึ่งสืบเชื้อสายจาก ชาวดัตช์ กับ ฝรั่งเศส...เป็น เฟรนช์ ฮิวกุนอต ( French Huguenots )
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้French Huguenots คือ พวกชาวฝรั่งเศสที่นับถือ นิกายโปแตสแตนท์ ซึ่งอพยพออกมาจากประเทศเพื่ออิสระภาพในการนับถือศาสนาในยุคที่การนับถือศาสนาที่แตกต่างเป็นเรื่องต้องห้ามในยุโรป

ส่วนพ่อแม่ของราฟาเป็นชาวสเปนทั้งคู่

ด้านบุคลิกและอารมณ์
โรเจอร์เป็นคนที่มีอารามณ์ร้อนแรง...ทว่ากลับเก็บซ่อนไว้ภายใต้บุคลิกที่สุขุมเยือกเย็น....สิ่งนี้สะท้อนออกมาทางวิธีการเล่นและวิธีการซ้อม
โรเจอร์คนประเภทไม่ชอบเมนูการซ้อมที่จำเจ....สไตล์การเล่นก็เน้นเกมรุก....เป็นคนไม่รอโอกาสโจมตีและไม่อดทนโต้กับใครนาน ๆ ....จึงมักเป็นฝ่ายโจมตีใส่ค่แข่งก่อนตลอดไม่ว่าจะมีโอกาสหรือไม่มี
การ โรเจอร์ เป็นนักเทนนิส ออลคอร์ต ที่มีแม่ไม้เขี้ยวเล็บหลากหลายแพรวพราว...นอกจากจะเพราะพรสววรค์แล้ว...น่าจะมาจากพื้นฐานนิสัยเจ้าตัวที่ไม่ชอบอะไรจำเจ....ก็เลยหัดอะไรใหม่ ๆ บ่อยและมากกว่าคนอื่น...ซึ่งในยามที่เขางัดแม่ไม้ที่มีมาใช้พร้อมกันในแมตช์เดียว...คู่แข่งที่ไหนก็ยากต้านทานได้

ส่วนราฟาเป็นคนที่บุตลิกภายนอกดูร้อนแรง..ทว่ากลับเป็นคนใจเย็นและอดทนอย่างมาก....ซึ่งอุปนิสัยนี้ก็สะท้อนออกมาทางวิธีการฝึกและสไตล์การเล่นเช่นเดียวกับโรเจอร์
โรเจอร์เบื่อง่าย...ไม่ชอบซ้อมอะไรที่มันจำเจ...แต่ราฟากลับเป็นคนที่สามารถซ้อมเมนูฝึกซ้ำ ๆได้นาน ๆ...ซึ่งความอดทนที่สามารถอยู่กับเมนูฝึกซ้ำ ๆ นี้ทำให้ ราฟา สามารถหล่อหลอมร่างกายที่มีความทรหดเหลือเชื่อขึ้นมาได้....มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถเพาะบ่มขึ้นมาได้ในเวลาสั้น ๆ และไม่ใช่สิ่งที่จะรักษาไว้ได้หากไม่ฝึกด้านนี้อย่างสม่ำเสมอ....การฝึกขอ ราฟา ตกผลึกเป็นสไตล์การเล่นของเจ้าตัว...เหนียวแน่นเน้นการตั้งรับและระหว่างนั้นก็ค่อย ๆ ทำลายจังหวะของคู่ต่อสู้ไปเรื่อย ๆ ด้วยท็อปสปิน....ใจเย็นรอโอกาสโจมตี...จะไม่โจมตีถ้าไม่มีโอกาสเหมาะ ๆ ...ซึ่งมันสะท้อนใด้จากเปอร์เซนต์ความผิดพลาดที่มักจะไม่มากของราฟา....หรืออย่างการขึ้นหน้าเน็ตก็ได้แต้มเกือบ 100 เปอร์เซนต์....เพราะราฟาจะไม่ค่อยเสี่นงขึ้นหน้าเน็ต...แต่จะขึ้นหน้าเน็ตก็ต่อเมื่อมีโอกาสได้แต้มค่อนข้างแน่
ในขณะที่ โรเจอร์ เป็น ออลคอร์ต....วิธีการเล่นของราฟาเรียกได้ว่าไม่ซับซ้อนเลย....ใช้ ท็อปสปิน ทำลายจังหวะคู่ต่อสู้....และใช้ฝีเท้ากับพลังกายที่ฝึกมาอย่างหนักตามเก็บลูกที่คู่ต่อสู้เอาข้ามมาทุกลูก...รอจนคู่ต่อสู้จะพังทลายจาก ท็อปสปิน จนพลาด...หรือรอจนตัวเองได้โอกาสโจมตีเอาแต้ม....ไม่ซับซ้อนแต่ฝึกมาหนักและทรงประสิทธิภาพ

ด้านทักษะการเล่นเทนนิส
โรเจอร์ เล่นแบ๊คแฮนด์มือเดียว....ส่วน ราฟา ใช้สองมือเล่นแบ็คแฮนด์

หนึ่งอาวุธร้ายของ โรเจอร์ คือ อันเดอร์สปิน ( สไลด์ ) ที่แทบจะวิ่งเฉี่ยวเน็ตและกระเด้งเตี้ยปริ่ม ๆ หัวเข่า...ส่วนอาวุธร้ายของ ราฟา คือ ท็อปสปิน ที่ลอยเหนือเน็ตเป็นเมตรกระเด้งข้ามหัว

โรเจอร์ยืนรับลูกเสิร์ฟชิดเส้น....ยามคู่แข่งเสิร์ฟยังก้าวลึกเข้าไปในคอร์ตอีกเป็นเมตรเพื่อรับลูกเสิร์ฟ...บางทีถึงเส้นเสิร์ฟด้วยซ้ำ ( SABR )
ราฟากลับยืนรับลูกเสิร์ฟแบบโคตรมหาห่างจากเส้น...ยืนห่างสุดก็ราว ๆ 4 เมตร

โรเจอร์เสิร์ฟเร็ว....เคาะแป๊ปเดียวเสิร์ฟ....ราฟาเสียเวลาไปกับการ ล้วง คัก ปาด ป้าย & สูดดม ใช้เวลาเสิร์ฟนานเป็นอันดับต้น ๆ ของ นักเทนนิสในทัวร์

โรเจอร์ ตีด้วยมือขวา....ราฟา ตีด้วยมือซ้าย
* เรื่องของมือซ้าย....ก่อนหน้านี้ไม่นานมีเพื่อนสมาชิกเคยตั้งกระทู้ถามถึงเรื่องมือซ้าย....ส่วนตัวผมเองก็เคยพูดถึงเรื่องมือซ้ายนี้ไว้เมื่อนานมาแล้ว...จะขอลงไปที่เรื่องมือซ้ายนี้อีกซักครั้งหลังจากที่ไม่ได้พูดถึงมานาน ( ขอยกไปโพสต์ไว้ที่ความเห็นที่ 1 นะครับ )


นิสัยอย่างนึงของ โรเจอร์ คือกล้าได้กล้าเสีย...พุ่งชนปัญหาถึงขั้นออกจะดันทุรังด้วยซ้ำ...ถ้าเล่นพลาดก็จะยืนกรานเล่นแบบเดิมจนกว่ามันจะเวิร์ค...เสียแต้มเท่าไหร่ช่างหัวมัน.....แต่ดันเป็นคนที่เล่นเซฟร่างกายตัวเองซะนี่
ส่วน ราฟา กลับมีแนวการเล่นที่ยืดหยุ่นโอนอ่อนตามสถานการณ์มากกว่า....แต่ชอบฝืนร่างกาย

แมตช์เมื่อคืน
โรเจอร์ ได้ 3 แมตช์พอยต์ในไทร์เบรคเซ็ต 2 และจำนวน 2 ใน 3 ลูกนั้นเป็นการได้สิทธิ์เสิร์ฟของ โรเจอร์ ด้วย...ทว่ากลับปล่อยให้ ดอนสคอย เซฟได้หมดแล้วคว้าเซ็ต 2 ไป
ในเซ็ต 3...โรเจอร์เบรคเกมเสิร์ฟ ดอนสคอยได้และขึ้นนำ 5 - 2 ได้เสิร์ฟปิดแมตช์....แต่นอกจาก โรเจอร์ จะทำไม่ได้ยังปล่อยให้ ดอนสคอย ทำ 4 เกมรวด...พลิกขึ้นมาเป็นฝ่ายเสิร์ฟปิดแมตช์แทน
โรเจอร์เบรคเกมเสิร์ฟของ ดอนสคอย คืนในเกมสุดท้ายจนต้องไปเล่นไทร์เบรค
ในไทร์เบรคเซ็ตที่ 3...โรเจอร์ได้ถึง 2 มินิเบรค....ขึ้นนำ 5 - 2 และได้ถือบอลในมือเพื่อเสิร์ฟ 2 ลูกต่อไป...แต่สุดท้าย ดอนสคอยทำ 5 แต้มรวดปาดหน้าชนะ โรเจอร์ ไปได้

ทำไมถึงแพ้ ?....เพราะคู่แข่งเล่นดี
ทำไมคู่แข่งถึงเล่นดี ?........มันเกี่ยวกับนิสัยดันทุรังของ โรเจอร์ นี่ล่ะครับ
นิสัยดันทุรัง...เผชิญหน้ากับปัญหาและเอาชนะให้ได้...ไม่ใช่นิสัยไม่ดีนะครับ
การที่ โรเจอร์ คว้าสแลมที่ 18 ได้ ก็เพราะมีนิสัยแบบนี้....ไม่อย่างนั้นอาจเลิกเล่นไปตั้งแต่ตอนได้ 16 สแลม ไปแล้ว
แต่มันจะดีกว่า...ถ้ามันหยุดอยู่ที่ระดับปรัชญาการดำเนินชีวิต....ไม่ใช่แสดงออกจากการกระทำ

ในช่วงเซ็ตแรก....ทุกอย่างเข้าจังหวะ โรเจอร์ ไปหมด ดูเหมือนจะชนะง่าย ๆ 2 เซ็ตรวด...จบก่อน 50 นาทีด้วยซ้ำ

ทว่าพอเข้าเซ็ต 2 จังหวะของ โรเจอร์ มีสะดุดไป....เริ่มมีพลาดเยอะขึ้น...ในขณะที่คู่แข่งเริ่มจะเข้าจังหวะและใช้ลูกหนักตอบโต้ โรจเอร์ ได้
สิ่งที่ โรเจอร์ พยายามทำไม่ใช่การเปลี่ยนเกมเพื่อรับมือคู่แข่ง....เขายังใช้วิธีเข้าบอลเร็วเหมือนเดิม....แถมดูเหมือนพยายามจะเร่งจังหวะตีขึ้นไปอีกด้วยซ้ำ
ผลก็คือ...นอกจากจะทำให้ตัวเองกลับมาเข้าจังหวะไม่สำเร็จ...โรเจอร์ยังส่งเสริมให้ ดอนสคอย ปิดเกมเสิร์ฟตัวเองอย่างง่ายดายตลอดเซต 2
นั่นเป็นการส่งเสิรมคู่แข่งให้เล่นอย่างมั่นใจมากขึ้น....มั่นใจจนสามารถตอบโต้กระทั่งแต้มที่ โรเจอร์ ทำทางไปดี ๆ
ในขณะที่ตัว โรเจอร์ เองถึงจะบอกว่ากล้าได้กล้าเสียแค่ไหน....แต่เร่งจังหวะแล้วทำอะไร ดอนสคอยไม่ได้ไปนาน ๆ ...ซ้ำร้ายเวลาตัวเองโดนรีเทิร์นลูกเสิร์ฟกลับมาได้ทีไรก็เสียแต้มแทบจะตลอด....กลายเป็นว่านอกจากเพิ่มความมั่นใจให้คู่แข่งด้วยการแจกแต้มให้แล้ว...โรเจอร์ยังทำลายความมั่นใจของตัวเอง...ทำให้ตัวเองต้องรู้สึกกดดันทุกครั้งที่ลุกเสิร์ฟถูกรีเทิร์นกลับมา
แต้มที่ โรเจอร์ ได้ ในเซ็ตที่ 2 ส่วนใหญ่ มาจากการเสิร์ฟกินเปล่าแทบทั้งสิ้น...ถ้าถูกรีเทิร์นเมื่อไหร่แทบจะเสียแต้มตลอด

พอมาเซ็ต 3 เจ้าตัวเริ่มจะเปลี่ยนเกมบ้าง....แต่มันไม่ทันแล้ว.....เพราะคู่แข่งมีความมั่นใจเต็มที่แล้ว
มือรองบ่อนที่ดวลกับมือเทพมาจนถึงจุดนี้ไม่มีคำว่ากลัวหรือกดดันอีกแล้ว...ไม่ว่าเจอแต้มสำคัญแค่ไหนหรือหลังพิงฝายังไงเขาก็ไม่มีหงอ...เพราะเขาเล่นเหมือนวันนี้เป็นรอบชิงอยู่แล้ว...ในขณะที่ โรเจอร์ ยังหวังจะไปต่อ...มันมีอะไรจะเสียมากกว่า
ซึ่งความมั่นใจตรงนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นที่หยิบยื่นให้...แต่เป็น โรเจอร์ นี่เองที่เป็นฝ่ายมอบให้คู่แข่งของตัวเอง....จากการพยายามดันทุรังเร่งจังหวะทั้ง ๆ ที่จังหวะมันเสียไปแล้วก็ยังเร่งจังหวะมากขึ้นจนเสียแต้มง่าย ๆ และทำให้คู่แข่งรักษาเกมเสิร์ฟอย่างง่ายดายจนมีความมั่นใจ
นักเทนนิส ออลคอร์ต อย่าง โรเจอร์....ความจริงสามารถปรับกลยุทธ์ได้เพื่อรับมือคู่แข่ง....แต่เฉพาะเวลาที่ โรเจอร์ อยู่ในสภาพแบบนี้...เขาเหมือนกับว่าจะลืมไปหมดว่าตัวเองมีอาวุธอะไรในคลังบ้าง
แมตช์ที่แพ้มือวางอันดับต่ำกว่าซึ่งเกิดขึ้นในอดีตก็มักจะออกมาแนวนี้เหมือนกัน

ถ้าเปลี่ยนเป็น ราฟา เจอสถานการณ์เมื่อวาน...เขาจะรับมือกับสถานการณ์นี้ได้ดีกว่าครับ
ไม่ได้หมายความว่า ราฟา เก่งกว่า โรเจอร์...แต่ ราฟา จะรับมือกับสถานการณ์ตรงนี้ได้ยืดหยุ่นกว่า
เช่นถ้าเป็น ราฟา เขาอาจใช้วิธีตียื้อโดยเน้น เปอร์เซนเทจ...ใช้การโต้ กราวด์สโตรค ค่อย ๆ ดึงจังหวะของตัวเองให้กลับมา....ยังไงฝีมือที่แท้จริงของตนเองก็เหนือกว่าคู่แข่งมือ 116 อยู่แล้ว....ถ้าดึงยื้อซักหน่อยให้จังหวะตัวเองคืนมาในจังหวะที่คู่ต่อสู้เริ่มเสียจังหวะ...ก็ใช้กระแสเกมที่เทกลับมานี้ถล่มคู่ต่อสู้ได้ในตอนจบ

ความเป็นตัวตนของ โรเจอร์ อย่างความดึงดันคือสิ่งที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จมาถึงขนาดนี้...มันทำให้เขายืนกรานที่จะทำและไม่เชื่อเสียงจากคนรอบข้างว่าเขาไม่ไหวแล้วหรือหมดสภาพแล้ว..มันจึงถือว่าป็นข้อดี
ทว่าในบางสถานการณ์มันก็เป็นข้อเสียเช่นกัน..อย่างที่เกิดเมื่อคืนนี้ครับ

เช่นเดียวกับความเป็นตัวตนของ ราฟา เองก็มีทั้งข้อดีข้อเสียเช่นกัน
อย่างในด้านความมะนะพยายามมันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จ....ทว่าในขณะเดียวกันความมุ่งมั่นที่มีมากก็ทำให้ ราฟา ฝืนจนร่างกายบาดเจ็บอยู่บ่อยครั้ง

* ผมทราบว่าอาจมีคนไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมเขียน...แต่พูดดี ๆ เขียนดี ๆ นะครับ...