ตัวเราเองก็มีชีวิตครอบครัวเหมือนคนอื่นทั่วไป มีสามี และลูกๆ เราอยู่กับสามีมาได้ 10 ปี จนมาถึงจุดที่แย่ที่สุดในชีวิตคู่ สามีของดิฉันได้สมัครทำงานที่ใหม่ ทุกอย่างดูเป็นปกติดี แรกๆเราก็ไปหาเขาที่ทำงานบ่อยๆ จนอยู่เขาก็บอกว่าไม่ต้องไปหา เรารู้สึกเริ่มมีพิรุธ หลังเลิกงานเคยกลับบ้านด้วยกันเขาก้อให้เรากลับเอง จนวันหนึ่งเราดูที่โทรศัพท์ของเขา มีรูปผู้หญิงอยู่ในโทรศัพท์ เราจำได้ทันทีเพราะเป็นน้องที่ทำงานเขา และฉันยังเคยฟังเขาพูดถึงให้ฟัง ฉันถามทันทีว่าทำไมมีรูป ผญ. คนนี้ในโทรศัพท์รูปคล้ายพากันไปกินข้าวในร้านอาหาร สามีบอกว่าน้องเขายืมโทรศัพท์ไปแต่งรูป เราจึงหาเบอร์น้องคนนั้นในโทรศัพท์เพราะเราจำได้ว่าเคยเห็น แต่ชื่อเปลี่ยนไปเป็นชื่อ moo... ชื่อน่ารักมุ้งมิ้งเปลี่ยนจากเดิม เราโทรทันที ผญ. คนนั้นบอกว่า อ่อ สงสัยเปนรูปถ่ายนานแล้วเคยไปกินข้าวกันแต่ไปหลายคน พร้อมยังตบท้ายด้วยว่า หนูมีแฟนแล้วหนูไม่ยุ่งกับสามีพี่หรอก จากวันนั้นเราไม่เคยไว้วางใจเลย เราขอให้เขาลบไลน์ ลบเบอร์ ผญ. คนนั้น แต่เธอคนนั้นก้อยังแอดเพื่อนมาตลอด เราเห็นพิรุธของทั้งสองคนนี้ตลอด มีทั้งเบอร์แปลกที่สามีชอบโทรหา เบอร์ใหม่ที่เปิดจากชื่อของสามีเรา พอเราโทรไปจะไม่มีคนพูดและติดต่อไปอีกไม่ได้ สามีเราเองเปลี่ยนไปมาก ไม่ค่อยกลับบ้านอ้างว่าไปกินเหล้ากับเพื่อนกลับไม่ไหวเมา นอนบ้านเพื่อน จนมาถึงคืนสำคัญ สามีบอกเราว่าจะออกไปกินเหล้ากับเพื่อนเดี๋ยวกลับ จนเที่ยงคืน ตี1 เราทนไม่ไหวโทรไปก็ไม่รับ ตี2เราจึงตรงดิ่งไปที่ห้องเช่า ผญ. คนนั้น พอไปถึงเราเกือบล้มทั้งยืน เห็นรถสามีเราจอดอยู่ แต่เราไม่รู้ว่าห้องไหน แต่เหมือนความลับไม่มีในโลก มีคนเดินมาพอดีเราเอารูปให้เขาดู เขาชี้ห้องแล้วบอกว่า ผญ. คนนี้อยู่กับแฟน เราเคาะประตูเรียกไม่มีใครเปิด เราส่งไลน์หาสามีบอกว่าถ้าไม่เปิดจะตะโกนให้ทุกคนได้ยิน เขาเปิดประตู ผญ. คนนั้นวิ่งไปแอบในห้องน้ำ เขาบอกว่าไม่มีอะไรกัน เราบอกให้เรียกมาคุย ผญ. คนนั้นไม่ยอมออกมา เราเลยพูดไปว่า ยอมเลิกกับแฟนเพื่อมาคบ ผช. คนนี้ใช่มั้ย เธอเลยยอมออกมา เพราะก่อนหน้านั้นเราได้คุยกับแฟนของเธอคนนั้นและรู้ว่าเขาเพิ่งเลิกกันเพราะ ผช. คนหนึ่ง ซึ่งก็คือสามีเรา ผญ. คนนั้นออกมาจากห้องน้ำแล้วพูดกับเราว่า ลองถามมันดูสิ เราเลยสรุปใจความง่ายๆได้ว่า สามีเราน่าจะหลอกว่าจะเลิกกับเรา เธอคนนั้นเลยยอมเลิกกับแฟน เราถามสามีว่าจะเลือกใคร สามีเราบอกเลือก ผญ. คนนั้น เราจึงกลับบ้านขนของเขาออกจากบ้าน เขากลับมาร้องไห้และขอโทด เราจึงขอหย่าแต่พอไปถึงอำเภอเขาไม่ยอมหย่ากับเรา เราจึงไม่ยังไม่ได้หย่ากัน เราไปบ้านพ่อแม่เขาและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่าแบบนี้ไม่ไหว วันนั้นเขาหายไปทั้งวัน จนอีกวันหนึ่งเขากลับมาขอโทษและขอโอกาสอีกครั้ง เขาเล่าให้ฟังทั้งหมดว่าที่ทำลงไปมันแค่อารมณ์ชั่ววูบ เราเองก้อใจอ่อนบอกว่าอย่าทำอีกนะ แต่เรื่องก้อยังไม่จบสามีเราบอกว่าสงสาร ผญ. คนนั้นยังไงขอเป็นพี่เป็นน้องได้มั้ย ส่วน ผญ. คนนั้นก้อทำทีมาขอโทษเราบอกผิดไปแล้ว จะไม่ทำแบบนี้อีก ขอแค่เป็นพี่น้องกันก้อพอ ถ้าทั้งคู่สำนึกเราเองก้อไม่อยากผูกเวรกัน แต่แล้วมันก้อไม่ได้เป็นแบบที่สองคนเคยบอกไว้ ทั้งคู่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอีก เราไลน์ไปต่อว่า ผญ. คนนั้น เทอทำท่าทีคล้ายๆว่า เธอก้อรักของเธอไม่ได้มาวุ่นวายกับเรา แล้วเราจะไปอะไรกับเธอนักหนา เราเลยบอกไปว่าเราไม่อยากใช้สามีร่วมกับเธออยากได้ก้อเอาไป เราขอเลิกกับสามีอีกครั้ง เขาไม่ยอมเลิก
เราเลยถาม ผญ. คนนั้นว่า ทำไมถึงยอมมีอะไรกับสามีเราหล่ะ เธอบอกเพราะรักไง ต่อให้เป็นเมียน้อยก้อยอม เราเลยถามไปว่า ตอนที่พวกเธอมีอะไรกันพวกเธอรู้จักกันยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ (ตามที่สามีบอก) นั่นเรียกว่ารักแล้วหรอ เธอบอกว่าตอนนั้นแค่อารมณ์มันพาไป สามีเราน่ากิน แต่ตอนนี้รักแล้ว เราจึงถามว่าคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นมันถูกหรอ? เธอรู้ว่ามันไม่ถูก แต่เธอก้อยอมให้เป็นเมียน้อยรึอยู่ในสถานะไหนก้อได้แค่มีสามีเรา เธอบอกใครๆก้อรู้ว่าเธอเป็นเมียน้อย ดูแล้วเธอไม่อายเลย แล้วเธอยังบอกเราอีกว่าวันไหนที่เราได้เป็นเมียน้อยบ้างเราจะเข้าใจ เราบอกได้เลยว่าไม่มีวันและไม่มีทาง เราจึงมาคิดว่า ทำไม ผญ. บางคนถึงทำตัวไม่มีคุณค่าเลย ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำมันผิด แต่ก้อยังทำการยอมเป็นเมียน้อยคนอื่น มันเป็นการกระทำที่ไร้ค่ามาก เพราะถ้า ผช. เขารักเราจริงๆ เขาจะต้องยกย่องให้เราออกหน้าออกตา ไม่ใช่หลบๆซ่อนๆ
ปล. ทุกวันนี้เราเองยังอยู่กับสามี เราบอกว่าครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายแล้ว ถ้ายังแอบคบกันอยู่เราก้อจะเลิกกับเขา เพราะหัวใจเราเองก้อมีคุณค่า ถ้าต้องอยู่กับคนที่ไม่รู้จักรักษา เราก้อขอ บ๊าย บาย เป็นโสดดีกว่าค่ะ