พลิ้วลู่ซู่ซ่าตกเป็นสาย
ขาวประกายพรายน้ำกระทบหิน
เสนาะเสียงสำเนียงเพรียกเพลงพิณ
สลายสิ้นโศกโทมนัสใจ

หลากชั้นกั้นตระการม่านน้ำตก
กลอุทกร้อยรินขับขานไข
จัดจังหวะช่วงภูผากลางป่าไพร
ทั้งใกล้ไกลนิรมิตสรวงบนแดนดิน

กระเซ็นพราวหยดน้ำสุขฉ่ำนัก
พึงประจักษ์สำราญนี้ที่ถวิล
เขียวละมุนแมกไม้ไล้ธรณิน
ทรัพย์บนดินสารพันรื่นฤทัย

มโหรีธรรมชาติหยาดหยดคลอ
พะเน้าพะนอชีวาเพลินสดใส
เอิบอาบอิ่มเพลงธาราชื่นชมใน
ดุริยะไพรเสนาะเพราะเพรงกาล

ละอองเย็นส่องสะท้อนสร้างสายรุ้ง
เกิดผดุงจรุงจิตริ้ววาดหวาน
เริงลีลาศนาฏลีลาอย่างสราญ
จดจำจารภาพหยาดงามติดตราจินต์

สุขไหนเทียมเท่าสุขดวงแด
ดับกระแสเร่าร้อนด้วยภาพศิลป์
ยิ่งพินิศยิ่งละเมียดดุจยลยิน
เสียงเพลงรินกระทบหินบัลลังก์ไพร

ติดปีกฝันบินสัมผัสร่อนเริงร่า
ซาบคุณค่าธรรมชาติพิสมัย
ร่ายอักษรกลอนกานท์ระบัดไป
ดุจเทิดไท้เทพเทวัญขวัญอิ่มเอม

ค่าแผ่นดินสินทรัพย์ซึ้งประจักษ์์
อนุรักษ์พิทักษ์ไว้จะเกษม
ให้ลูกหลานข้ามกาลผ่านปรีดิ์เปรม
ไม่ตามเกมส์ทุนนิยมล่าทำลาย(ขาย...ล้างผลาญ)