เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนคนนี้คบมา 2 ปีแล้วครับ รู้จักกันเพราะเรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่สนิทจริงๆ คือตอนที่อยู่ ปี 2 ครับ ผมโดนแฟนทิ้งแล้วเพื่อนคนนี้ก็คอยอยู่ข้างผมมาตลอดพาผมเข้าสังคมที่แปลกใหม่มากยิ่งขึ้น จนกระทั่งปี 3 ซึ่งตอนั้นผมเพิ่มมีแฟนใหม่ครับ แต่ก็ไม่เคยทิ้งเพื่อนนะ แต่ผมเป็นคนไม่ชอบเที่ยวกลางคืนอ่ะครับแล้วเพื่อนผมชอบเที่ยวกลางคืน เลยชวนไปบางครั้งผมก็ปฎิเสธนะ แต่มีบางครั้งเพื่อนผมก็ไม่พอใจ เลยไปคนเดียว แล้วก็ไม่คุยกับผมเลย ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมากคิดว่าตัวเองติดแฟนจนทิ้งเพื่อนแต่ ผมคิดว่าไม่นะเพราะว่าแฟนผมก็ให้ไปกินได้ ผมกะแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันหลอกนะ คือใจผมไม่ชอบเที่ยวกลางคืนไรงี้มากกว่า เพราะมันเสียตังเยอะมากในขนาดที่ทุกวันนี้ขอเงินพ่อแม่มาใช้ ผมก็บอกกับเพื่อนนะว่า ที่ไม่ไปเพราะไม่มีเงิน เพื่อนผมก็บอกว่า เลี้ยงได้กูออกให้ได้ ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดไปใหญ่จนไม่รู้จะทำยังไงเลยยอมไปไหนไปกัน จนดีกันเหมือนเดิม มาอีกครั้ง ครั้งที่ 2 เรื่องนี้เกิดจากไปเที่ยวกัน คือในกลุ่มผมจะ มี 3 คน ตอนนั้นมันไม่มีแฟนหรอกนะ มันก็เฮฮาปาร์ตี้กัน ไปขึ้นเขากันแต่ประเด็นคือหลังจากนั้นกลับมาถึงห้องเที่ยวเสร็จมันโพสด่าใครคนนึ่งแน่นอนว่าผมสงสัยไว้ก่อนเลยมันด่าใครว่า วันนั้นเป็นช่วงสอบ Final มันไม่คุยกับผมอีกแล้ว คือ งง ว่าผมทำผิดอะไรไปพอสอบวันสุดท้ายเสร็จ มันเดินดิ่ง ๆ ออกไปเฉยไม่ให้ผมพูดอะไรเลย ผมเลยไม่ไหวล่ะ เลยถามเพื่อนอีกคน มันบอกผมว่า ไปเที่ยวอ่ะก็ไม่ใจอะไรมันเลย เหมือนไปเที่ยวแค่ 2 คนเอง  ผมนี่จุกเลย "อ่อโอเคร กูผิดถึงขั้นไม่คุยกะกู" (ในใจผมคิดอย่างนั้น) ผมเลยมืดแปดด้านแล้วถึงขั้นปรึกษาพ่อแม่ พ่อแม่บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าถ้าผมเข้ากันไม่ได้มันก็เข้ากันไม่ได้ ผมเลยตัดสินใจ อยู่คนเดียวเลย แต่มันจะมีปัญหาตรงทำงานกลุ่มแค่นั้น วันนั้นอยู่หอคนเดียวเขาปิดเทอมผมยังไม่อยากกลับเลยไปดูหนังคนเดียว เป็นครั้งแรกที่ใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียว มันก็ดีนะ ถึงจะเหงาบ้างแต่มันก็ไม่ถึงตายอ่ะ เพื่อนในห้องผมที่ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันแต่เห็นผมเช็ดอินมันเลยชวนผมไปนั้งชิวที่ร้านแน่นอนมันรู้ว่าผมมีปัญหากับเพื่อนในกลุ่มมันเลยถามว่าอยากระบายไหม ผมก็อึดอัดเลยระบายมาหมด
เพื่อนคนนั้นก็บอกว่า เอาตรงๆ นะ "ตอนที่กูเห็นตั้งแต่ปี 1 อ่ะเรียนเก่งมากเลยนะ แต่พออยู่กลุ่มนี้การเรียนแย่ลงมากเลยล่ะ" พอผมได้ยินผมก็จุก เพราะผมไม่เคยเห็นมุมมองของคนที่ดูเราอยู่ข้างนอกว่าเขาเห็นเราแล้วรู้สึกยังไง ผมก็ฟังหูไว้หูนะ กินกันไรเสร็จงี้วันต่อมาผมก็กลับบ้านแล้วก็มาเล่าให้พ่อแม่ฟัง พ่อแม่บอกกับผมว่า "คิดว่าพ่อแม่คิดอยู่ฝ่ายเดียวซะอีก" ผมจุกอีกแล้วที่ได้ยินพ่อแม่พูดจึงตั้งเป้าหมายว่าถึงอยู่คนเดียวก็จะตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตจะได้มาดูแลพ่อและแม่ ผ่านไปหลายๆวัน อยู่ดีๆแชทก็เด้งผมตกใจ เพื่อนที่ไม่ยอมคุยกะผมมันคุยกะเพื่อนอีกคนในแชทกลุ่มคือผมอยากชวนคุยเลยชวนมันคุยในแชทกลุ่มนั้นแต่มันกลับไปชวนคุยเพื่อนอีกคน ผมนี่หัวเสียเลยครับ คือผมพูดในบ้านอย่างดังว่า "จะคุยกัน2คนก็ไปคุยแชทส่วนตัวกันสิว่าจะมาคุยกันทำไมในแชทกลุ่ม" ผมเลยไม่เข้าไปดูเลยถึงแชทมันจะเด้งก็ตาม แต่งเหมือนผมรู้จังหวะมั้งหันไปดูพอดีอยู่ดีๆก็ชวนผมคุย จากนั้นก็ดีกันเหมือนเดิมจนมาวันนี้ มันมีแฟนแล้วนะเพิ่งมีสดๆร้อนๆ ทำงานกลุ่มกัน กลุ่ม 3 คน แล้วแน่นอนว่าผมก็อยู่กะมันผมไม่ค่อยชวนงานมันเท่าไหร่เพราะมันไม่ค่อยรับฟังผมเท่าไหร่จนมันให้ผมทำงานนี้ ผมเลยทำอย่างตั้งใจนะ แล้วพอจะไปส่งอาจารย์มันก็ไปปลิ้น งาน แล้วผมก็ไปเอางานอันเก่าด้วยความที่เป็นคนที่ชอบฟังเพลงและทำตัวบ้าๆบอๆ ไปส่งปุ๊บเพือนอีกคนบอกว่าไปก๊อฟในงานแล้วลง ทำงานแบบลวกๆ ผมนี่ หะอะไรว่ะ คือผมเคยทำงานนี้แล้ว และไม่เคยมีปัญหาอะไรแต่ทำไมวันนี้หาว่ากูcopy ว่ะ ยังไม่พอครับ ตอนที่ผมมาส่งผมก็เต้นร้องเพลงอย่างสบายใจ (แต่ตอนที่เต้นและร้องเพลงยังไม่รู้นะ) มันโวยใส่ผมเลยจ้า ผมนี่เอ้าอีกล่ะ ทีนี้ผมรู้ว่าผิดนะเลยไปเม้นขอโทดมันเป็นเพราะกูเอง มันบอกว่า ยังไม่รู้ตัวอีกหรอว่ะ คือตอนนี้กลัวอย่างเดียวกลัวมันเอาชื่อออก คือโดนเทตลอดทำอะไรก็ผิดไปหมดล่ะ

ผมควรทำตัวยังไงดี

ปล1.นี่เป็นกระทู้แรกของผมติได้นะคร้บ ด่าได้เด้อ แต่อย่าแรงมาก 55
ปล2. คำเห็นแต่ล่ะคนเป็นยังไง แชร์ให้ผมอ่านหน่อยนะครับ