กาอาระ...สถิตย์ร่าง...สัตว์หนึ่งหาง...
เป็นมือวาง...ความเก่งกาจ...ลำดับต้น...
ใช้มวลทราย...สู้ศัตรู...รู้ทุกคน...
ถึงทางจน...จึงจะคลาย...ภูตทรายมา...
แม้อายุ...จะยังน้อย...แต่เก่งนัก...
ใครก็รัก...จึงได้เป็น...รุ่นที่ห้า...
เป็นผู้นำ...หมู่บ้านลูก...หลานนินจา...
ที่ชื่อว่า...ซึนะงาคุเระ...แต่ยังเยาว์...
อันหน้าตา...จัดว่าหล่อ...เลยสาวเอ๋ย...
ผมไม่เชย...เป็นสีแดง...แรงไม่เฉา...
มีรอยสัก...ที่หน้าผาก...จ๊าบไม่เบา...
ความหมายเขา...แปลว่ารัก...มักตัวเอง...
ในครั้งนี้...ศัตรูกลุ่ม...แสงอุษา...
ส่งเดอิดาระมา...ประมือสู้...หมายข่มเหง...
แต่มาเจอ...กาอาระ...ผู้ไม่เกรง...
ไล่นักเลง...สุดกำลัง...ด้วยมวลทราย...
อนิจจา...เจอกับเหลี่ยม...เปี่ยมด้วยเล่ห์...
กาอาระเซ...จนถลา...เพราะใจหาย...
ก็หมู่บ้าน...ถูกจับประกัน...ด้วยความตาย...
ศัตรูหมาย...ระเบิดทิ้ง...ด้วยบอมโต...
กาอาระ...จำต้องหยุด...ระเบิดไว้...
หากปล่อยไป...คนต้องตาย...หลายร้อยโหล...
จึงปล่อยทราย...เกือบหมดโอบ...เป็นโล่โต...
จนกายโซ...โดนบอมเอง...น่าเจ็บใจ...
ผู้มาเยือน...แสยะยิ้ม...ที่มุมปาก...
ตอนได้พราก...ร่างบาดเจ็บ...มาเก็บไว้...
กาอาระ...ถูกจับตัว...พัวพันไป...
สู้สุดใจ...แต่ต้องแพ้...เพราะห่วงคน...
สวัสดียามบ่ายนะครับผม เนื่องจากตอนนี้เครียดกับการเขียนเรื่องสั้นเรื่องใหม่อยู่(เขียนไม่ได้ดั่งใจตัวเองสักที) จึงหาอะไรดูแก้เซ็งในยูทูปก็ไปสะดุดกับการต่อสู้ของกาอาระเข้า ก็เลยเอามาเขียนเป็นกลอนให้ได้อ่านกันนะครับผม...ขอให้สนุกกับการอ่านทุกท่านครับ...^^
กาอาระ...สถิตย์ร่างหนึ่งหาง...นินจาทรายแห่งหมู่บ้านซึนะงาคุเระผู้ทรนง...
เป็นมือวาง...ความเก่งกาจ...ลำดับต้น...
ใช้มวลทราย...สู้ศัตรู...รู้ทุกคน...
ถึงทางจน...จึงจะคลาย...ภูตทรายมา...
แม้อายุ...จะยังน้อย...แต่เก่งนัก...
ใครก็รัก...จึงได้เป็น...รุ่นที่ห้า...
เป็นผู้นำ...หมู่บ้านลูก...หลานนินจา...
ที่ชื่อว่า...ซึนะงาคุเระ...แต่ยังเยาว์...
อันหน้าตา...จัดว่าหล่อ...เลยสาวเอ๋ย...
ผมไม่เชย...เป็นสีแดง...แรงไม่เฉา...
มีรอยสัก...ที่หน้าผาก...จ๊าบไม่เบา...
ความหมายเขา...แปลว่ารัก...มักตัวเอง...
ในครั้งนี้...ศัตรูกลุ่ม...แสงอุษา...
ส่งเดอิดาระมา...ประมือสู้...หมายข่มเหง...
แต่มาเจอ...กาอาระ...ผู้ไม่เกรง...
ไล่นักเลง...สุดกำลัง...ด้วยมวลทราย...
อนิจจา...เจอกับเหลี่ยม...เปี่ยมด้วยเล่ห์...
กาอาระเซ...จนถลา...เพราะใจหาย...
ก็หมู่บ้าน...ถูกจับประกัน...ด้วยความตาย...
ศัตรูหมาย...ระเบิดทิ้ง...ด้วยบอมโต...
กาอาระ...จำต้องหยุด...ระเบิดไว้...
หากปล่อยไป...คนต้องตาย...หลายร้อยโหล...
จึงปล่อยทราย...เกือบหมดโอบ...เป็นโล่โต...
จนกายโซ...โดนบอมเอง...น่าเจ็บใจ...
ผู้มาเยือน...แสยะยิ้ม...ที่มุมปาก...
ตอนได้พราก...ร่างบาดเจ็บ...มาเก็บไว้...
กาอาระ...ถูกจับตัว...พัวพันไป...
สู้สุดใจ...แต่ต้องแพ้...เพราะห่วงคน...
สวัสดียามบ่ายนะครับผม เนื่องจากตอนนี้เครียดกับการเขียนเรื่องสั้นเรื่องใหม่อยู่(เขียนไม่ได้ดั่งใจตัวเองสักที) จึงหาอะไรดูแก้เซ็งในยูทูปก็ไปสะดุดกับการต่อสู้ของกาอาระเข้า ก็เลยเอามาเขียนเป็นกลอนให้ได้อ่านกันนะครับผม...ขอให้สนุกกับการอ่านทุกท่านครับ...^^