ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะอยากรู้จริงๆ ว่าที่เราทำมันเยอะไปจริงหรือเปล่า แล้วที่เราทำมันผิดมั้ย?
ลองอ่านแบบไม่เข้าข้างใคร แล้วคิดตามความเป็นจริงนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเพิ่งเข้ามาทำงานอยู่ที่ทำงานร้านหนึ่งนะคะ เป็นร้านขายของที่เปิด 24ชม. แต่ไม่ค่อยมีคนเข้าค่ะ
ทำมาได้เกือบ 1 เดือนแล้ว ยังไม่ค่อยสนิทกับใครมาก สนิทแค่คนที่จะเข้างานกะเดียวกับเราเป็นประจำ
จนทำงานได้ซักพัก เราได้เข้างานกะเดียว กับ คนที่ทำงานคนนึง ชื่อ เอ (นามสมมติ) เราทำงานร่วมกันได้ 2 วัน
เอ เป็นคนขยันค่ะ ตั้งใจทำงาน ทำงานเก่ง นิสัยก็เหมือนไม่ได้เลวร้ายอะไร ทำงานมานาน และอายุมากกว่าเด็กคนอื่นในร้าน
ถ้าไม่รวม ผู้จัดการ กับ ผู้ช่วย ซึ่ง เอ น่าจะอายุใกล้เคียงกับเรา หรือเท่าเราเนี่ยแหละคะ และที่สำคัญ เอเป็นคนหน้าตาดี สวยค่ะ
(จากที่สังเกตจากภายนอกดูนะคะ)
แต่พอเกิดเรื่องขึ้น เรากลับคิดว่า คนหน้าตาดี ก็ไม่ได้หมายความว่านิสัยจะดีตามด้วยเลย
(ประโยคที่จะพิมพ์ เป็นประโยคที่พิมพ์ขึ้นจริง ไม่มีการดัดแปลงอะไรนะคะ)
วันนั้นเป็นวันก่อนเริ่มโปรโมชั่นอะไรซักอย่าง 1 วัน วันนั้นเป็นวันหยุดของเราค่ะ เลยไม่ได้ไปทำงาน
เห็นเขาคุยกันในไลน์กรุ๊ป แล้วก็ส่งรูปที่ถ่ายสินค้า แล้วก็มีกระดาษแปะที่ผนัง เขียนว่า "โปรโมชั่นเริ่มพรุ่งนี้นะค่ะ"
หลายๆคนอาจจะไม่สังเกตอะไร แต่เราสังเกต ไม้เอกค่ะ 555555555555
ตรงคำว่า "นะค่ะ" คะ ต้องไม่มีไม้เอกค่ะ
เราเลยพิมพ์บอกไปในไลน์กรุ๊ปว่า "คะ ไม่มีไม้เอกค่ะ"
เท่านั้นแหละค่ะ กลายเป็นประเด็นเลย เราเลยรู้สึกว่า เราผิดหรอ ที่บอกว่าเขาเขียนผิด
มันอาจจะผิด ตรงที่มันเป็นแค่เรื่อง เล็กๆ อะเนาะ
แต่ที่เราบอก คือไม่ได้คิดอะไรไง แค่เห็นว่ามันเขียนผิด เลยพิมพ์บอกไป
เพราะอย่างน้อย สื่ออะไรก็ตามที่เราเขียนบอกลูกค้า มันจะต้องพิมพ์ให้ถูกต้อง เพราะมันเป็นข้อความที่ใช้สื่อสารกับลูกค้า ไม่ใช่หรอ
อาจจะด้วยเราไม่ได้จริงจังอะไร คิดว่าบอกเฉยๆ คิดว่าเราน่าจะรู้จักกันแล้ว บอกไปเล่นๆ คงไม่เสียหาย แต่กลับไม่ใช่เลย..
ประโยคทีเขาตอบกลับมา กลายเป็นนิสัย คนละมุมจากที่เรารู้จักเขาครั้งแรกเลยค่ะ
เอ ตอบกลับมาว่า "จบกราฟิคค่ะ ไม่ค่อยแข็งแรงภาษาไทย แล้วค่ะตัวหลังพิมไม้เอกมาทำไหมค่ะ"
เราก็ตกใจ นี่แขวะเราอยู่ใช่มั้ย แค่เรื่องไม้เอก เองไม่ใช่หรอ ทำไมต้องโกรธอะไรขนาดนั้น
ก็เลย พิมพ์ไป ให้ดูซอฟๆ ลง ว่า "ค่ะ คะ ใช้ไม่เหมือนกันค่ะ 5555555"
แล้ว เอ ก็ตอบว่า "ไม่ขำค่ะเป็นคนจิงจัง ซีเรียสมากก้อเข้ามาร้านมาปริ้นเองที่ร้านนะค่ะ"
เรา ก็ตอบไปว่า "อ่าว ผิดก็แค่บอกข้อผิดพลาดเฉยๆ แค่นี้ต้องซีเรียส ถ้าจริงจังขนาดนั้น ก็ขอโทษด้วยนะคะ
จากนั้น คนที่ในร้านเรียกว่า ซุป ก็ตอบมาว่า "คุยไรกันทำงานคับ"
เอ ก็เลยตอบมาว่า "พี่ถ้าเขาเงียบไปก้อจบป่าว หนู่ทำงานรึเรียนภาษาไทย"
ผู้จัดการ ก็ตอบมาว่า "เออ คุยเรื่องไรกัน มีปัญหาไรกันมากค่ะ เด็กๆๆๆ"
เรา เลยตอบไปว่า "คือมันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ เองนะ แค่บอกว่ามันผิดเฉยๆ นี่ผิดหรอ"
เอ ก็ตอบกลับมาว่า "ก่อเรื่องเล็กๆไง แล้วพูดเพื่อ"
ซุป ก็ตอบมาว่า "อย่าคุยกันทางไลน์คับ พอ"
เรา ก็เลยตอบว่า "ค่ะ ขอโทษค่ะ" เอ ก็ตอบว่า "ค่ะ"
ผู้จัดการเลยบอกว่า "คุยกันแล้วอยู่ที่ร้านด้วยกันกันมั้ย ถ้าอยู่ด้วยกันก็คุยกันต่อหน้าเลย งานทำกันยัง"
แล้วก็สั่งงาน บลาๆ แล้วก็พูดว่า "ว่างมาคุยไลนกันเพื่อ ไปๆๆทำงานๆๆๆ"
แล้วนี่ก็อีกหนึ่งอย่างที่สังเกตได้ คือ ผู้บริหารทั้งหลายๆๆๆๆ แหล่เนี่ย
ไม่มีความสามารถในการจัดการกับปัญหาของลูกน้องได้เลย คนที่เป็นผู้บริหารเนี่ย เขาต้องบริหารงานได้ แล้วก็ต้องบริหารคนได้ด้วย
ไม่ใช่แก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย เพราะว่าเคยทำงานกับองค์กรใหญ่กว่านี้ เขายังจัดการได้เลย
เด็กในร้านมีปัญหากัน ก็จับพามานั่งเคลียร์กันไปเลย แต่นี่อะไร แก้ปัญหาไม่ได้ ยังจะปัดๆ ให้ผ่านไปอีก
แต่นี่ก็ไม่ได้ชมว่าบริหารงานดีด้วยนะ ขนาดเด็กในร้าน เป็นเด็กใหม่ ยังจับมาอยู่กะดึก ด้วยกัน
แล้วทีนี้จะทำเอกสารกันยังไงอะ จัดงานยังจัดไม่เป็นเลย ผู้จัดการผู้ช่วยอยู่กะเช้ากันหมด
ต้องโทรไปตามพนง.ที่เขาเลิกงานแล้วไปช่วยทำเอกสาร มันใช่หรอ?
หลังจากนั้น เอ ก็ทักมาในไลน์ส่วนตัวเลยจ้าาา
เอ : ว่ามา เปนรัยมากป่าว (หูยยย โคตรเก๋าเลยอ้าาาา)
เรา : แก เราแค่บอกเฉยๆ ว่ามันผิด ไม่ได้ว่าไรแกเลยนะ
เอ : เรื่องเล็กๆใช่ป่าว ถ้าเรื่องเล็กๆบางทีก้อเงียบก้อได้ป่าว คนอื่นเขาไม่เหนอะไรเลย มีแกนี่และอะไ
เรา : ก็เรื่องเล็กไง แกก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ป่าว ถ้าเกิดแกไม่เอาอารมณ์มาพูด ก็ไม่มีปัญหาแล้วมั้ย
เอ : ถ้าเงียบไปก้อจบป่าว ถ้าไม่เริ่ม มันจะเปนแบบนี้ป่าว เลือกที่จะพิมเพื่อไร
เรา : แต่ที่เริ่ม ไม่ได้ด่าว่าไรแกนะ
เอ : ไม่ได้ด่าแต่จ้องจับผิดอ่ะหรอ ว่างมากมั้ง จ้องจับผิดคนอื่น
เรา : อ่าว นี่เรียกจ้องจับผิดหรอ มันคืองานที่ทำร่วมกันป่าว เห็นอันไหนผิด ก็บอกให้แก้ไข
เอ : คนอื่นเขาไม่เหนว่าไรเลย ถ้าพี่**ไม่บอกก้อไม่รู้หรอก มันผิดพลาดมากเลยว่างั้น แค่ไม้เอก ปันยาอ่อน (หูยยยยย)
เรา : ก็ไม่ได้ผิดมากไง แกอะจริงจัง ถ้าเรื่องแค่นี้ทำให้มีปัญหา ก็ขอโทษแกด้วยแล้วกัน
เรื่องเล็กๆ เราจะเงียบ โอเคนะ ทำงานไม่อยากมีปัญหากับใคร
เอ : เชินค่ะ
เห้ยยยย ขนาดขอโทษแล้ว ยังเหมือนไม่อยากจบเลยอะ คืออะไร? ต้องการอะไรอะ?
คือเราทำงานร่วมกันหรือเปล่า ก็ต้องยอมรับข้อดี ข้อเสียของกันและกัน อะไรคือข้อผิดพลาด ก็แค่รับฟังความคิดเห็นของคนอื่น
แล้วก็เอามาปรับแค่นี้เอง แต่ทำไมนี่ดูเหมือนไม่ยอมรับข้อผิดพลาดของตัวเองอะ
คือเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเล็กไง คือถ้าเขาตอบแบบดีๆ ไม่ใช่แขวะ แบบอาจจะตอบว่า อ่าวพิมพ์ผิดหรอ หรืออะไรก็ว่าไป
ไม่ใช้อารมณ์ เรื่องบานปลายแบบนี้ก็ไม่เกิดแล้วมั้ยอะ
ถ้ารู้ว่าเขานิสัยแบบนี้ นี่ก็คงไม่พิมพ์บอกตั้งแต่แรกอะ คงผิดที่เราไปพิมพ์บอกด้วยมั้ง งงกับตัวเอง
**สรุปแล้ว นี่เราเยอะไปหรือเปล่า เราผิดที่บอกว่าเขาพิมพ์ผิดมั้ย? ออกความคิดเห็นกันได้นะคะ**
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ทะเลาะกับเพื่อนที่ทำงานเรื่อง "ไม้เอก" ใครผิด??
ลองอ่านแบบไม่เข้าข้างใคร แล้วคิดตามความเป็นจริงนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเพิ่งเข้ามาทำงานอยู่ที่ทำงานร้านหนึ่งนะคะ เป็นร้านขายของที่เปิด 24ชม. แต่ไม่ค่อยมีคนเข้าค่ะ
ทำมาได้เกือบ 1 เดือนแล้ว ยังไม่ค่อยสนิทกับใครมาก สนิทแค่คนที่จะเข้างานกะเดียวกับเราเป็นประจำ
จนทำงานได้ซักพัก เราได้เข้างานกะเดียว กับ คนที่ทำงานคนนึง ชื่อ เอ (นามสมมติ) เราทำงานร่วมกันได้ 2 วัน
เอ เป็นคนขยันค่ะ ตั้งใจทำงาน ทำงานเก่ง นิสัยก็เหมือนไม่ได้เลวร้ายอะไร ทำงานมานาน และอายุมากกว่าเด็กคนอื่นในร้าน
ถ้าไม่รวม ผู้จัดการ กับ ผู้ช่วย ซึ่ง เอ น่าจะอายุใกล้เคียงกับเรา หรือเท่าเราเนี่ยแหละคะ และที่สำคัญ เอเป็นคนหน้าตาดี สวยค่ะ
(จากที่สังเกตจากภายนอกดูนะคะ)
แต่พอเกิดเรื่องขึ้น เรากลับคิดว่า คนหน้าตาดี ก็ไม่ได้หมายความว่านิสัยจะดีตามด้วยเลย
(ประโยคที่จะพิมพ์ เป็นประโยคที่พิมพ์ขึ้นจริง ไม่มีการดัดแปลงอะไรนะคะ)
วันนั้นเป็นวันก่อนเริ่มโปรโมชั่นอะไรซักอย่าง 1 วัน วันนั้นเป็นวันหยุดของเราค่ะ เลยไม่ได้ไปทำงาน
เห็นเขาคุยกันในไลน์กรุ๊ป แล้วก็ส่งรูปที่ถ่ายสินค้า แล้วก็มีกระดาษแปะที่ผนัง เขียนว่า "โปรโมชั่นเริ่มพรุ่งนี้นะค่ะ"
หลายๆคนอาจจะไม่สังเกตอะไร แต่เราสังเกต ไม้เอกค่ะ 555555555555
ตรงคำว่า "นะค่ะ" คะ ต้องไม่มีไม้เอกค่ะ
เราเลยพิมพ์บอกไปในไลน์กรุ๊ปว่า "คะ ไม่มีไม้เอกค่ะ"
เท่านั้นแหละค่ะ กลายเป็นประเด็นเลย เราเลยรู้สึกว่า เราผิดหรอ ที่บอกว่าเขาเขียนผิด
มันอาจจะผิด ตรงที่มันเป็นแค่เรื่อง เล็กๆ อะเนาะ
แต่ที่เราบอก คือไม่ได้คิดอะไรไง แค่เห็นว่ามันเขียนผิด เลยพิมพ์บอกไป
เพราะอย่างน้อย สื่ออะไรก็ตามที่เราเขียนบอกลูกค้า มันจะต้องพิมพ์ให้ถูกต้อง เพราะมันเป็นข้อความที่ใช้สื่อสารกับลูกค้า ไม่ใช่หรอ
อาจจะด้วยเราไม่ได้จริงจังอะไร คิดว่าบอกเฉยๆ คิดว่าเราน่าจะรู้จักกันแล้ว บอกไปเล่นๆ คงไม่เสียหาย แต่กลับไม่ใช่เลย..
ประโยคทีเขาตอบกลับมา กลายเป็นนิสัย คนละมุมจากที่เรารู้จักเขาครั้งแรกเลยค่ะ
เอ ตอบกลับมาว่า "จบกราฟิคค่ะ ไม่ค่อยแข็งแรงภาษาไทย แล้วค่ะตัวหลังพิมไม้เอกมาทำไหมค่ะ"
เราก็ตกใจ นี่แขวะเราอยู่ใช่มั้ย แค่เรื่องไม้เอก เองไม่ใช่หรอ ทำไมต้องโกรธอะไรขนาดนั้น
ก็เลย พิมพ์ไป ให้ดูซอฟๆ ลง ว่า "ค่ะ คะ ใช้ไม่เหมือนกันค่ะ 5555555"
แล้ว เอ ก็ตอบว่า "ไม่ขำค่ะเป็นคนจิงจัง ซีเรียสมากก้อเข้ามาร้านมาปริ้นเองที่ร้านนะค่ะ"
เรา ก็ตอบไปว่า "อ่าว ผิดก็แค่บอกข้อผิดพลาดเฉยๆ แค่นี้ต้องซีเรียส ถ้าจริงจังขนาดนั้น ก็ขอโทษด้วยนะคะ
จากนั้น คนที่ในร้านเรียกว่า ซุป ก็ตอบมาว่า "คุยไรกันทำงานคับ"
เอ ก็เลยตอบมาว่า "พี่ถ้าเขาเงียบไปก้อจบป่าว หนู่ทำงานรึเรียนภาษาไทย"
ผู้จัดการ ก็ตอบมาว่า "เออ คุยเรื่องไรกัน มีปัญหาไรกันมากค่ะ เด็กๆๆๆ"
เรา เลยตอบไปว่า "คือมันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ เองนะ แค่บอกว่ามันผิดเฉยๆ นี่ผิดหรอ"
เอ ก็ตอบกลับมาว่า "ก่อเรื่องเล็กๆไง แล้วพูดเพื่อ"
ซุป ก็ตอบมาว่า "อย่าคุยกันทางไลน์คับ พอ"
เรา ก็เลยตอบว่า "ค่ะ ขอโทษค่ะ" เอ ก็ตอบว่า "ค่ะ"
ผู้จัดการเลยบอกว่า "คุยกันแล้วอยู่ที่ร้านด้วยกันกันมั้ย ถ้าอยู่ด้วยกันก็คุยกันต่อหน้าเลย งานทำกันยัง"
แล้วก็สั่งงาน บลาๆ แล้วก็พูดว่า "ว่างมาคุยไลนกันเพื่อ ไปๆๆทำงานๆๆๆ"
แล้วนี่ก็อีกหนึ่งอย่างที่สังเกตได้ คือ ผู้บริหารทั้งหลายๆๆๆๆ แหล่เนี่ย
ไม่มีความสามารถในการจัดการกับปัญหาของลูกน้องได้เลย คนที่เป็นผู้บริหารเนี่ย เขาต้องบริหารงานได้ แล้วก็ต้องบริหารคนได้ด้วย
ไม่ใช่แก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย เพราะว่าเคยทำงานกับองค์กรใหญ่กว่านี้ เขายังจัดการได้เลย
เด็กในร้านมีปัญหากัน ก็จับพามานั่งเคลียร์กันไปเลย แต่นี่อะไร แก้ปัญหาไม่ได้ ยังจะปัดๆ ให้ผ่านไปอีก
แต่นี่ก็ไม่ได้ชมว่าบริหารงานดีด้วยนะ ขนาดเด็กในร้าน เป็นเด็กใหม่ ยังจับมาอยู่กะดึก ด้วยกัน
แล้วทีนี้จะทำเอกสารกันยังไงอะ จัดงานยังจัดไม่เป็นเลย ผู้จัดการผู้ช่วยอยู่กะเช้ากันหมด
ต้องโทรไปตามพนง.ที่เขาเลิกงานแล้วไปช่วยทำเอกสาร มันใช่หรอ?
หลังจากนั้น เอ ก็ทักมาในไลน์ส่วนตัวเลยจ้าาา
เอ : ว่ามา เปนรัยมากป่าว (หูยยย โคตรเก๋าเลยอ้าาาา)
เรา : แก เราแค่บอกเฉยๆ ว่ามันผิด ไม่ได้ว่าไรแกเลยนะ
เอ : เรื่องเล็กๆใช่ป่าว ถ้าเรื่องเล็กๆบางทีก้อเงียบก้อได้ป่าว คนอื่นเขาไม่เหนอะไรเลย มีแกนี่และอะไ
เรา : ก็เรื่องเล็กไง แกก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ป่าว ถ้าเกิดแกไม่เอาอารมณ์มาพูด ก็ไม่มีปัญหาแล้วมั้ย
เอ : ถ้าเงียบไปก้อจบป่าว ถ้าไม่เริ่ม มันจะเปนแบบนี้ป่าว เลือกที่จะพิมเพื่อไร
เรา : แต่ที่เริ่ม ไม่ได้ด่าว่าไรแกนะ
เอ : ไม่ได้ด่าแต่จ้องจับผิดอ่ะหรอ ว่างมากมั้ง จ้องจับผิดคนอื่น
เรา : อ่าว นี่เรียกจ้องจับผิดหรอ มันคืองานที่ทำร่วมกันป่าว เห็นอันไหนผิด ก็บอกให้แก้ไข
เอ : คนอื่นเขาไม่เหนว่าไรเลย ถ้าพี่**ไม่บอกก้อไม่รู้หรอก มันผิดพลาดมากเลยว่างั้น แค่ไม้เอก ปันยาอ่อน (หูยยยยย)
เรา : ก็ไม่ได้ผิดมากไง แกอะจริงจัง ถ้าเรื่องแค่นี้ทำให้มีปัญหา ก็ขอโทษแกด้วยแล้วกัน
เรื่องเล็กๆ เราจะเงียบ โอเคนะ ทำงานไม่อยากมีปัญหากับใคร
เอ : เชินค่ะ
เห้ยยยย ขนาดขอโทษแล้ว ยังเหมือนไม่อยากจบเลยอะ คืออะไร? ต้องการอะไรอะ?
คือเราทำงานร่วมกันหรือเปล่า ก็ต้องยอมรับข้อดี ข้อเสียของกันและกัน อะไรคือข้อผิดพลาด ก็แค่รับฟังความคิดเห็นของคนอื่น
แล้วก็เอามาปรับแค่นี้เอง แต่ทำไมนี่ดูเหมือนไม่ยอมรับข้อผิดพลาดของตัวเองอะ
คือเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเล็กไง คือถ้าเขาตอบแบบดีๆ ไม่ใช่แขวะ แบบอาจจะตอบว่า อ่าวพิมพ์ผิดหรอ หรืออะไรก็ว่าไป
ไม่ใช้อารมณ์ เรื่องบานปลายแบบนี้ก็ไม่เกิดแล้วมั้ยอะ
ถ้ารู้ว่าเขานิสัยแบบนี้ นี่ก็คงไม่พิมพ์บอกตั้งแต่แรกอะ คงผิดที่เราไปพิมพ์บอกด้วยมั้ง งงกับตัวเอง
**สรุปแล้ว นี่เราเยอะไปหรือเปล่า เราผิดที่บอกว่าเขาพิมพ์ผิดมั้ย? ออกความคิดเห็นกันได้นะคะ**
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ