สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้เราอายุ 17 แล้ว ความฝันของเราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่าโตขึ้นจะต้องได้รับราชการ เป็นพนักงานของรัฐ และที่สำคัญต้องเป็น "ครู" ค่ะ ซึ่งเราก็เชื่อแบบนั้นมาตลอดว่าเราจะต้องเป็น ครู เวลา รร. หรือมีแบบสอบถามให้กรอกอาชีพที่อยากเป็น ตั้งแต่จำความได้เราก็ใส่อาชีพ ครู มาตลอดค่ะ แต่ประเด็นคือ เราไม่แน่ใจในตัวเองว่าเราเหมาะสมเเล้วกับอาชีพนี้?  เราไม่อยากเรียนจบแล้วเป็นครูที่ กะแต่ว่าสอนๆๆ สั่งงาน ให้คะแนน แล้วตัดเกรดออกข้อสอบ แต่เราอยากเป็นครูที่ให้เด็กจดจำ และสามารถเคารพเราได้ แต่ในทางกลับกันบุคลิกของเราในชีวิตจริงเวลาเรียน หรืออยู่กับเพื่อนนั้นจะค่อนข้างเฮฮาและบ้าบอ จนบางครั้งเพื่อนคิดว่าเราไม่จริงจรังกับงานที่เราได้รับมอบหมาย เรารู้สึกขี้เกียจและท้อ เพราะเราไม่ค่อยได้รับคำชมจากเพื่อน หรือครู เพราะเค้าคิดว่าเราเล่นตลอดก็จะออกแนวประชดหรือพูดเล่น แต่บางครั้งเราก็รู้สึกน้อยใจ แต่เราก็หัวเราะออกมาไม่บอกกับใคร เราชอบทำให้คนรอบข้างสบายใจ ใครมีปัญหาเราช่วยตลอด แต่เวลาเรามีปัญหา อย่าหวังเลยเราคงต้องช่วยตัวเองเรื่อยไป เราถูกพ่อแม่เลี้ยงมาในทางที่ดีมากๆ ให้ช่วยตัวเองทุกอย่าง ทำงานบ้าน ทำอาหาร ตื่นเช้ามาต้องอาบน้ำแปรงฟัน กินข้าวให้ทันเวลา วันไหนไม่ทันก็จะอดกินข้าว โดยตอนเช้าพ่อหรือแม่จะลุกมาทำอาหารเอาไว้ให้ในตู้ เราจะต้องจัดการให้มันเวลสก่อนรถมารับภายใน 1.30 ชม. เรารีดผ้า ซักผ้า ซักถุงเท้าเก็บกวาดบ้าน ห้อง เองทำทุกอย่างเป็นตั้งแต่ ป.3 ทุกคนชมเรา เพื่อนพ่อ เพื่อนแม่ ผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อและแม่ แต่พ่อกับแม่จะไม่ชมเราจนกว่าจะประสบผลสำเร็จที่สำคัญกับชีวิต เช่นจากสอบได้ที่ 5 เราสามารถเลื่อนมาที่ 1 ได้ ในช่วงประถมวัย ด้วยความเพียรของเรา แม่เอ่ยปากชม แต่พ่อไม่ พ่อบอกว่ามันยังวัดอะไรหลายๆอย่างไม่ได้ เราสนใจแต่เรื่องเรียน กิน และเที่ยวตลอดเวลา ประถมไม่เคยคิดเรื่องแฟน หรือ ผช. เพราะเราต้องมุ่งมั่นอยู่ตลอด แต่พอมัธยมเราคิดว่า ความมานะในตอนเด็กเราหายไปไหน? ทำไมเดี๋ยวนี้เรา 1.ไม่กล้าแสดงออกเหมือนแต่ก่อน 2.รู้สึกขี้เกียจมากขึ้นถึงมากที่สุด  3.ชอบเที่ยวและใช้เงินเก่ง 4.สนใจเรื่องผู้ชายและอยากมีแฟนหนือคนรู้ใจ 5.เราขาดแรงบันดาลใจและความมุ่งมั่น  6.สุขภาพเราแย่ลงเพราะเราเป็นโรคเครียดอยู่ระยะนึงเนื่องจากเราเป็นคนแพ้ง่ายมาตั้งแต่เด็กพอมีช่วงนึงที่เราเป็นโรคเครียดแล้วเราไม่ได้กินยา ร่างกายระบบของเรารวนปวดหัว ปวดท้อง เป็นภูมิแพ้ผื่นผิวหนังอักเสบ และตอนนี้มันถึงเวลาที่เราจะต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อครอบครัวและความฝันของเราแล้วก่อนมันจะสายไปกว่านี้ช่วยเรากำจัดความขี้เกียจ ความเฉื่อยในตัวเราที เราควรเริ่มต้นอย่างไร แล้วบุคลิกแบบนี้ เรายังเป็นครูที่ดีได้ใช่ไหม?