แฟนเราชอบผู้หญิงคนนึงมา 5-6 ปีกว่าๆได้ เค้าคบกับเรา 3-4 ปีได้ แต่เค้าก็ยังชอบคนนั้นอยู่ เรารู้เคยคุยกับผญคนนั้นเค้าไม่ได้คิดอะไรเค้ารำคานเค้าก็พูดให้เราฟัง ตอนที่รู้ก็สะอึกแล้วก็อดทน เราคิดว่าถ้าเราทำดีกับเค้า ถ้าเราให้เค้า ถ้าเรารักเค้า ถ้าเราดูแลเอาใจใส่ อดทน คอยอยู่ข้างๆและให้อภัยเค้า เราคิดว่าเค้าคงคิดได้แล้วมองมาที่เราบ้าง แต่มันไม่ใช่ตอนที่เค้าลบเพื่อนคนนั้น ตัดขาดจากคนนั้นให้เราสบายใจประมาณกลางเดือนพฤศจิกาปืที่แล้ว เราคิดเสมอว่าถ้าเราให้รักกับเค้า ทำดีกับเค้าเนี่ยมันจะรักษาเค้าได้ เราไม่เคยงี่เง่า งอแง ไม่เคยให้เค้าเลี้ยง ไม่เคยให้เค้ารำบาก ของเราเราถือเอง เงินเราเราก็ออกเอง โกรธเราก็หายเองไม่ได้งอแงอะไรวุ่นวาย เล่นเกม ติดเพื่อนเราก็อดทนเราคิดว่าที่เราทำเนี่ยมันมากมากจนเราเหนื่อย แต่เค้าก็ยังคิด คิดถึงคนๆนั้น เราก็บอกเค้าว่าถ้าขนาดแว๊บเดียวแล้วมันทนไม่ได้ มันคงไม่ใช่เค้าแล้วล่ะ  เค้าก็ตอบเรามาว่าคงงั้น
แต่เราไม่เข้าใจ ทำไมถึงไม่ใช่เราซักที ทั้งๆที่เราทำ เราพยายามอยู่ตลอด เราเหนื่อย เราอดทนมาตลอด ทำไมเค้าถึงได้รักคนที่ไม่เคยทำอะไรให้เค้าเลย ผญคนนั้นไม่ชอบเค้า ดูถูกเค้าให้เราฟังว่าทำไมไม่ชอบ ไม่หล่อ จน นิสัยไม่ดี ไม่ตรงสเป็ค เธอพูดให้เราฟังจนเรารู้สึกว่า เนี่ยเหรอคนที่เธอรัก เค้าไม่ได้พยายามอะไรเลยซักนิด แฟนเราทักไปเค้าก็บอกตรงๆว่ารำคานนะ ตอบปฎิเสธการสนทนา เช่น ไม่อ่ะ ไม่ดีกว่า ไม่เป็นไร ไม่ต้องอ่ะ ขอบคุณ
ทำไมแฟนเราถึงยังพยายาม ทำไมถึงชอบเค้าขนาดนั้น แล้วเราที่พยายามเพื่อเค้า อยู่ข้างเค้า ทำไมเราดูไม่มีค่าอะไรเลย