เรื่องมีอยู่ตัวเราเป็นคนญาติเยอะค่ะ เเล้วคือช่วงนี้ญาติๆก็ดูจะสนใจชีวิตในเป็นพิเศษ(ลูกตัวเองสนใจอย่างนี้ไหม เราอคติค่ะ)
ที่ญาติๆม่สนใจชีวิตเราก็ดีอยู่หรอก เรารู้ว่าเขาหวังดี
แต่บางทีเวลาออกไปกินข้าว เป็นเวลาที่ควรมีความสุขกับการกินควรจะผ่อนคลายบ้าง
เขาก็เอาเรื่องของเราไปคุยกันสนุกปากระหว่างกินข้าวค่ะ
เป็นคำปรึกษาแนว ลุงA ;โอ๊ยยยเรียนนี่ไม่ได้หรอกหางานทำยาก แต่ลุงโชคดีนะที่บลาๆๆๆๆ
ญาติ2;เรียนนี้ไม่เหมาะกับหนูหรอกไม่ได้เลย (ญาติ2บอกว่าตัวเองจบอันนี้มาก็ไม่ชอบ แต่เชื่อแม่ตัวเอง จบมามีผัวรวยแถมแก่กว่าเกิน1รอบปีนับสัตว์  )
พอพูดเสร็จทุกคนก็พากันเออออบอกดูไว้เป็นตัวอย่างเก่งมากเลยดูไว้นะ
สิ่งที่เราคิด นี่คือเรียกว่าประสบความสำเร็จ จริงอยู่ที่ญาติ2ตอนนี้มีรถราคาแพงๆขับแต่ก็ไม่ใช่เงินตัวเองสามีซื้อให้ด้วยซ้ำ นี่คือประสบความสำเร็จหรอ
นี่หรอคนที่เราควรนับถือ มันแปลกตรงที่ทำไมทุกคนพากันชื่นชมทั้งๆที่ไม่ได้รวยด้วยตัวเอง ควรให้เขาเป็นตัวอย่างหรอ พูดอะไรมาทุกคนก็พากันนับถือ

คนที่เรานับถือมีแค่พ่อแม่เรา ที่ทำงานหาเงินเลี้ยงเราเองโดยไม่ได้ขอเงินใคร
ถึงเราอายุยังน้อยแต่เราก็คิดว่ามันไม่ถูก กับการมาเถิดทูนคนอย่านี้ คนที่ควรนับถือคือคนที่ประสบความสำเร็จด้วยตัวเองจะมากจะน้อยไม่สำคัญ
ผู้หญิงทุกคนก็อยากมีสามีรวยค่ะ แต่ถ้าเรามีเราคงไม่เอาเรื่องนี้ไปอวดเพราะเราไม่ได้รวยด้วยตัวเองมันไม่ภูมิใจค่ะ เราคงดิ้นหางานทำคงไม่ยอมให้ใครมองเราเหมือนที่เรามองญาติเราตอนนี้