The moment :รักของเรา
ชอบเรื่อง London และ Soul มากที่สุด
และเฉยๆ ถึงไม่ค่อยชอบคือ New York
การดำเนินเรื่องคือตัดสลับเรื่องราวของตัวละครที่เกี่ยวข้องกันอยู่ต่างที่กัน
ลอนดอน
โทนี่ รากแก่น และ เต้ย จรินทร์พร ทำให้เรารู้สึกว่าเค้ารักกันจริงๆ
พล๊อตไม่ต้องมีอะไรมากมาย แต่การแสดงของพวกเขามันเข้าถึง พาหนังไปได้จนจบ คือไม่อยากละสายตาเลย
มันอิน มันจุก คือดี อ่ะ ชอบ
โซล
วัฒนธรรมที่สตรองของเกาหลี กับชายคนไทยที่ไปทำงานที่นั่น
บทเรื่องนี้ดีมากเลย
พูดถึงเรื่อง การทำงาน ที่เคร่งครัด จนสงสัยว่าวันหนึ่ง ถ้าเกิดมีอะไรที่แหวกขนบ ออก มา แล้วจะมันยังไง ?
นักแสดงก็ดี จิ้น ฟิน กรีดร้อง
นิวยอร์ก
สาเหตุที่ไม่ชอบตอนนี้
บทและการดำเนินเรื่องส่วนนี้
ดูขัดแย้งกับเมืองที่เป็น Background
เรารู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่บุคลิกของนิวยอร์กเลย
หากเทียบกับ ลอนดอน และ โซล ทีบท กลมกลืนไปกับโลเคชั่นนั้นๆ ได้อย่างไม่ขัดตา
นิวยอร์กเป็นเมืองที่มีแคแรกเตอร์ เร่งรีบ ฉับไว มีอะไรเกิดขึ้นหลาย ๆ อย่างในหนึ่งนาที
แต่เรื่องตอนนี้คือ เอื่อยมาก และ เรียกได้ว่า ไม่มีอะไรให้จดจำเลย
มันทำให้รู้สึก และสงสัย ว่าไม่จำเป็นต้องเป็นนิวยอร์กก็ได้มั้ง ..ถ้าเรื่องจะประมาณนี้
คือ จะเชียงใหม่ หรือเปลี่ยนเป็น ทะเลมัลดีฟ ก็น่าจะดีกว่า เพราะพวกนางดูสโลว์ไลฟ์กันมาก
แต่อีกสองเรื่อง มันใช่อ่ะ
มันต้องประมาณนี้ มีความลอนดอน มีการใช้ชีวิต ละมุนนี เห็นการทำงานที่โซล วัฒนธรรมการดื่มหนักของคนเกาหลี สังคมที่ผู้ชายทำงานหนัก
พูดง่ายๆว่าหนังตอนนี้New York ไม่ทำให้เราเก็ทว่า
ทำไมมันต้องนิวยอร์ก ?? นิวยอร์กนี่จำเป็นอยู่ไหม
หรือจะใส่มาให้ครบเมืองใหญ่ๆที่เป็น ธีมของหนัง ถ้างั้นอยากเห็นโฮจิมินทร์ซีตี้ หรือ หลวงพระบาง ..ไรงี้
หรือจะเอามาถ่วงสมดุล เพราะ
สำหรับเราถ้ามีแค่ London กะ Soul มันจะกลายเป็นอีกเรื่องนึงเลยนะ. ก็สมบูรณ์ไปอีกแบบและคงใส่อะไรขึ้นมาได้อีกเยอะเลย
ส่วนการแสดง พีช ก็แสดงเป็นพีช เก้า ก็แสดงเป็นเก้า ..นึกถึงฮอร์โมนอีกละ
เก้าสุภัสรา เหมาะแสดงซีรี่ย์มากกว่า ด้วยประการทั้งปวง
เหมือน พอเห็นหน้านาง จะรู้สึกว่า ตัวเองกำลังดูซี่รี่ย์อยู่ตลอด
ส่วนข้อเสียของหนังที่เห็นชัด ๆ คือเรื่อง
และก็ความสัมพันธ์ระหว่าง กานต์ กับ แพรว ที่ดูหลวมๆ
และ Timeline ระหว่างตัวละครที่ไม่สอดคล้องกัน
โดยสรุป หนังดีงามอยู่
เหมาะกะคู่รัก หรือ คู่ร้าง ถ้าเลิกกะเเฟนไปดูนี่มีน้ำตาปริ่มอ่ะ...
The Moment สั้นๆ ดีอ่ะ
ชอบเรื่อง London และ Soul มากที่สุด
และเฉยๆ ถึงไม่ค่อยชอบคือ New York
การดำเนินเรื่องคือตัดสลับเรื่องราวของตัวละครที่เกี่ยวข้องกันอยู่ต่างที่กัน
ลอนดอน
โทนี่ รากแก่น และ เต้ย จรินทร์พร ทำให้เรารู้สึกว่าเค้ารักกันจริงๆ
พล๊อตไม่ต้องมีอะไรมากมาย แต่การแสดงของพวกเขามันเข้าถึง พาหนังไปได้จนจบ คือไม่อยากละสายตาเลย
มันอิน มันจุก คือดี อ่ะ ชอบ
โซล
วัฒนธรรมที่สตรองของเกาหลี กับชายคนไทยที่ไปทำงานที่นั่น
บทเรื่องนี้ดีมากเลย
พูดถึงเรื่อง การทำงาน ที่เคร่งครัด จนสงสัยว่าวันหนึ่ง ถ้าเกิดมีอะไรที่แหวกขนบ ออก มา แล้วจะมันยังไง ?
นักแสดงก็ดี จิ้น ฟิน กรีดร้อง
นิวยอร์ก
สาเหตุที่ไม่ชอบตอนนี้
บทและการดำเนินเรื่องส่วนนี้
ดูขัดแย้งกับเมืองที่เป็น Background
เรารู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่บุคลิกของนิวยอร์กเลย
หากเทียบกับ ลอนดอน และ โซล ทีบท กลมกลืนไปกับโลเคชั่นนั้นๆ ได้อย่างไม่ขัดตา
นิวยอร์กเป็นเมืองที่มีแคแรกเตอร์ เร่งรีบ ฉับไว มีอะไรเกิดขึ้นหลาย ๆ อย่างในหนึ่งนาที
แต่เรื่องตอนนี้คือ เอื่อยมาก และ เรียกได้ว่า ไม่มีอะไรให้จดจำเลย
มันทำให้รู้สึก และสงสัย ว่าไม่จำเป็นต้องเป็นนิวยอร์กก็ได้มั้ง ..ถ้าเรื่องจะประมาณนี้
คือ จะเชียงใหม่ หรือเปลี่ยนเป็น ทะเลมัลดีฟ ก็น่าจะดีกว่า เพราะพวกนางดูสโลว์ไลฟ์กันมาก
แต่อีกสองเรื่อง มันใช่อ่ะ
มันต้องประมาณนี้ มีความลอนดอน มีการใช้ชีวิต ละมุนนี เห็นการทำงานที่โซล วัฒนธรรมการดื่มหนักของคนเกาหลี สังคมที่ผู้ชายทำงานหนัก
พูดง่ายๆว่าหนังตอนนี้New York ไม่ทำให้เราเก็ทว่า
ทำไมมันต้องนิวยอร์ก ?? นิวยอร์กนี่จำเป็นอยู่ไหม
หรือจะใส่มาให้ครบเมืองใหญ่ๆที่เป็น ธีมของหนัง ถ้างั้นอยากเห็นโฮจิมินทร์ซีตี้ หรือ หลวงพระบาง ..ไรงี้
หรือจะเอามาถ่วงสมดุล เพราะ
สำหรับเราถ้ามีแค่ London กะ Soul มันจะกลายเป็นอีกเรื่องนึงเลยนะ. ก็สมบูรณ์ไปอีกแบบและคงใส่อะไรขึ้นมาได้อีกเยอะเลย
ส่วนการแสดง พีช ก็แสดงเป็นพีช เก้า ก็แสดงเป็นเก้า ..นึกถึงฮอร์โมนอีกละ
เก้าสุภัสรา เหมาะแสดงซีรี่ย์มากกว่า ด้วยประการทั้งปวง
เหมือน พอเห็นหน้านาง จะรู้สึกว่า ตัวเองกำลังดูซี่รี่ย์อยู่ตลอด
ส่วนข้อเสียของหนังที่เห็นชัด ๆ คือเรื่อง
และก็ความสัมพันธ์ระหว่าง กานต์ กับ แพรว ที่ดูหลวมๆ
และ Timeline ระหว่างตัวละครที่ไม่สอดคล้องกัน
โดยสรุป หนังดีงามอยู่
เหมาะกะคู่รัก หรือ คู่ร้าง ถ้าเลิกกะเเฟนไปดูนี่มีน้ำตาปริ่มอ่ะ...