อย่างเช่น กรณีจขกท. คิดว่าการทำบุญแม้เล็กน้อย ก็อย่าประมาท สะสมทีเล็กทีละน้อยก็เต็ม
ก็เลยทำและบอกบุญ แต่สหายธรรมจขกท.กลับเห็นว่าการบอกบุญ น่าเบื่อ ซักซาก บอกทำไมบ่อยๆ
จขกท.กลับคิดว่า ถ้าใครไม่เห็นดีเห็นงามกับบุญที่จขกท.บอกก็ไม่สนใจดีกว่า

หรือกรณีที่จขกท. การถวายหนังสือธรรมะไทยแด่พระต่างชาติที่เก่งธรรมะอยู่แล้ว
เพราะจขกท.คิดว่าท่านเก่งและไม่เข้าใจภาษาเรา (เราควรถวายผู้ที่สนใจหนังสือธรรมะนั้นน่าจะดีกว่า : ผมคิดในใจ)
แต่ผู้สนทนากลับคิดว่า จขกท.เป็นคนคิดเยอะ


เลยสงสัยว่าธรรมะไม่มีถูก ไม่มีผิดจริงหรือ เพราะธรรมะเป็นหลักธรรมชาติต้องถูกและต้องผิด
เพื่อว่าจะนำการสนทนาธรรมนี้มาพิจารณาอีกทีครับ ว่าควรจะหลักใดดีครับ

เหมือนมุมมองของผมจะคิดพิจารณา แต่กับผู้ร่วมสนทนายึดหลักทำบุญอย่าคิดมาก

ไม่ทราบพี่ๆน้องๆมีความคิดเห็นกับการสนทนาธรรมนี้ยังไงครับ
ขอบคุณครับ สาธุ สาธุ สาธุครับ