ตามหัวเลยค่ะ คือตัวเรารู้มาตลอดว่าเราชอบอะไรที่เราเป็นคนทำ สร้าง หรือแก้ไขอะไรแล้วออกมาสำเร็จสมบูรณ์ บวกกับที่ชอบพวกงานวาด งานออกแบบอยู่แล้ว ซึ่งสถาปัตย์ก็น่าจะตอบโจทย์ได้มากที่สุดสำหรับเรา แต่พอเราลองเริ่มศึกษาแบบจริงๆจังก็รู้อีกทีว่า ไม่มีพรสวรรค์ด้านนี้เลย เราไม่สามารถ'ออกแบบ'หรือ'สร้างสรรค์'สิ่งใหม่ๆได้เลย แล้วก็ไม่ถนัดงานฝีมือทุกชนิดอีกด้วย หนักที่สุดคือ เราไม่มีพื้นฐานอะไรเลย ไม่เคยไปเรียนวาดรูป ไม่เคยไปเรียนเพิ่มสถาปัตย์เลย

เพราะเข้าใจว่าไม่น่าจะไปสายนี้ได้ เลยเบนเข็มมาที่วิศวะ เพราะเราค่อนข้างถนัดเลข กับฟิสิกส์ แต่ไม่ได้เทพอะไรนะ เพราะเราไปเรียนเพิ่มมา(เราเรียนสายวิทย์-คณิต) ก็คิดว่าวิศวะน่าจะเหมาะกับเรา ประกอบกับหลายๆคนก็คิดว่าเราเหมาะทางนี้ เราคิดมาตลอดว่าเรา'อยากติดวิศวะ' จนมาถึงม.5 แต่เรากลับรู้สึกว่ามันลำบากที่จะก้าวให้ทันเพื่อนที่'อยากติดวิศวะจริงๆ' เราเจ็บใจทุกครั้งที่ต้องคอยให้เพื่อนสอนแก้โจทย์ ท้อบ้างบางครั้งที่เราตามเพื่อนไม่ทันทั้งที่ก็เริ่มเรียนพร้อมกัน

วันนี้เราไปลองทำ"แบบวัดบุคลิกภาพเพื่อการศึกษาต่อ" ผลออกมาว่าเราเหมาะ กับพวกงานศิลปะ สถาปัตย์ กราฟฟิกดีไซน์ ฯลฯ ฟีลตอนนั้นมันเหมือนเห็นอะไรที่มันย้ำอยู่ในใจเรามานานแล้ว แต่เรากลับทิ้งทางเลือกนี้ไป แล้วเหลืออีกแค่ 1 ปีในการสอบเข้ามหาลัย ดูยังไงก็ไม่น่าทันในการเปลี่ยนเส้นทาง
อีกใจก็เสียดายเวลาที่เราอุตส่าห์เตรียมตัวที่จะสอบเข้าวิศวะ และก็มีเรื่องทางบ้านเข้ามาเกี่ยวด้วย

สุดท้ายเราเลือกวิศวะ ไม่รู้เหตุผลหรอก เราแค่คิดว่าเรียนวิศวะ มันน่าจะทางที่คุ้มค่าที่สุดแล้ว  บางที่ในข้างนี้อาจจะเปลี่ยนใจไปเรียนอย่างอื่นก็ได้
#ถ้าเลือกเรียนในทางที่ควรจะเรียน แต่ไม่ได้เรียนในทางที่เราชอบ จะรู้สึกยังไงกันบ้างคะ