เราตั้งใจที่จะเรียนภาษาเกาหลี(เรียนเองนะ) พยายามทำทุกอย่างให้ตัวเองเข้าใจ เวลาว่างๆเมื่อไหร่เราก็จะพยายามเรียน หาไรสนุกเพื่อที่ตัวเองไม่เบื่อพยายามคิดเกมคิดกฎเพื่อที่เราจะได้สู้ เรายอมรับนะที่ตอนแรกเราพยายามที่จะเรียนเกาหลีเพราะเราเป็นติ่งเราอยากรู้ว่าเค้าพูดอะไรเราเลยอยากที่จะเรียน เราได้รองศึกษาเกี่ยวกับประเทศเกาหลีมันทำให้เราชอบเกาหลีขึ้นอีก จากตอนแรกที่เราชอบเกาหลีเพราะเราเป็นติ่ง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปเราชอบประวัติศาสตร์ สถานที่ท่องเที่ยวและอะไรอีกหลายอย่าง แต่กับคนรอบข้างของเราเค้าไม่ได้คิดในแบบที่เราคิด เค้าหาว่าเราบ้าไร้สาระ ปัญญาอ่อน เค้าไม่เคยสนับสนุนไรเราเลยไม่มีแม้แต่คำชม เราพยายามที่จะบอกคำศัพท์ในแต่ละคำที่เรารู้เค้าก็จะเอาคำศัพท์ไปล้อทั้งที่มันไม่มีเรื่องไรที่สนุกเลย คนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องเรา ก็ดูถูกเราว่าเราไม่มีวันทำได้ พี่หลายคนก็บอกเราว่าถ้าจะพยายามเรียนเกาหลี ไม่เรียนครูอังกฤษดีกว่ามั้ย พ่อของเราเค้าก็อยากที่จะให้เรียนกฎหมาย ส่วนแม่ของเราก็อยากให้เราเป็นครู เราอยากที่จะจะบอกกับทุกคนว่าเราไม่ชอบเราไม่อยากทำเราอยากทำในสิ่งที่เราชอบแต่ก็ไม่มีใครสนับสนุน
เราควรทำยังไงดี