สวัสดีค่ะชาวพันทิปทั้งหลาย วันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์การเล่นและการแข้งขันกีฬาฟุตบอลมาเล่าให้ฟังค่ะ มาเริ่มกันเลยค่ะ......
เราเชื่อว่าทุกคนล้วนมีความฝันที่อยากจะเป็น แน่นอนค่ะความฝันของเราคืออยากเป็นนักฟุตบอลทีมชาติค่ะ บอกเลยเราชอบกีฬาชนิดมากๆ เราเล่นฟุตบอลมาตั้งแต่ประถม ซึ่งตอนประถมทั้งห้องมีนักเรียนประมาณ 10 กว่าคนค่ะ ซึ่งในการเล่นฟุตบอลในตอนนั้นเราแยกทีชายทีมหญิง ซึ่งเราเป็นผู้รักษาประตูนั่นเอง พอมามัธยมทางโรงเรียนมีการจัดการแข่งขันฟุตซอล โดยมีเพื่อนที่จบจาก ร.ร.เดียวกันตอนประถมมาชวนเราร่วมทีมค่ะ(ตอนมัธยมเรียนคนละห้อง)
มันชวนเราซ้อมบอลกับมันในตอนเย็น บอกก่อนคาะในการแข่งขันนี้เราต้องเสียเงินค่าชุดเองนะคะ ประมาณ 300 กว่าบาท ถือว่าเเพงอยู่สำหรับนักเรียน พอถึงวันจริงค่ะ ในทีมเรามีประมาณ 10กว่าคน เราเป็นตัวสำรอง555 โดยตัวจริงมีแต่เพื่อนมันทั้งนั้น โอเคยังรับได้ ในการแข่งครั้งนี้เราได้ลงเพราะตัวจริงคนนั้นมันเหนื่อยมาก พอเราลงเท่านั้นแหละเพื่อนในห้องส่งเสัยงเชียร์ดังมาก เขินเลย แต่ๆ.....เราลงมาวิ่งในสนามประมาณไม่ถึงนาที ถูกเรียกกลับข้างสนาม5555 ตัวจริงมันกลับมาแล้ว แป๊กเลย...555 วิ่งไม่ถึงนาทียังจิ๊บๆยิ่งกว่านั้นคือมันยังยืมรองเท้าเราไปอีก5555 ทำดีๆ การแข่งขันจบลง แน่นอนผลการแข่งในครั้งนั้นแพ้ค่ะ5555 พอกลับบ้านแม่ถามเลยเป็นไงมั่ง ก็บอกแม่ค่ะแพ้ แล้วก็ลงไม่ถึงนาทีด้วย แม่ก็ล่นนิดๆหน่อยๆ แถมหยอกล้อด้วยเนี่ยถ้าเราลงแข่งคงจะชนะไปแล้ว55555 แต่มีสิ่งที่พีคไปกว่านั้นอีกค่ะ งานกีฬาสี แน่นอนค่ะเราลงแข่งฟุตบอลอีก ช่งนั้นอยู่ ม.ปลาย ไม่เจ็บไม่จำ555 ที่เราลงแข่งเพราะว่าในการแข่งกีฬาสีคงไม่เอาพวกตัวเองลงแข่งแน่นอน คงคละๆกันไป คิดในแง่ดี55 ในการแข่งก็เสียค่าชุดอีกตามเคย555 พอมาถึงวันแข่งจริง เอาอีกแล้วประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เขาเอาพวกตัวเองกับคนที่เขารู้จัก ส่วนมากเป็นพี่ๆ ม.6 เราอยู่ ม.5 ค่ะ เราเป็นตัวสำรองเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความเสียใจ และเจ็บใจค่ะ การแข่งจัดขึ้น 2 วัน ในวันแรกนั้นฝนตกค่ะ สไลด์ ลื่นไถล กันมากค่ะ เราก็ได้แต่อยู่ในที่ล่ม วันแรกชนะค่ะเพราะทีมเราเล่นเเรงค่ะ เพื่อนเราที่อยู่อีกสีมันบอกมา สงสารเพื่อนมากจริงๆ555 วันที่สองค่ะ เป็นตัวสำรองเช่นเดิมฝนตกเหมือนเดิม ซึ่งวันนั้นเราก็เตรียมชุดมาเปลี่ยน จุดพีคมันอยู่ตรงนี้แหละ พี่เขาให้เราเอาชุดบอลให้เพื่อนพี่เขาใส่ แน่นอนค่ะฝนตก แฉะ เสื้อเลอะค่ะ เสัยดายนะชุดเลอะอ่ะทั้งที่เราไม่ได้ใส่ เขาก็เอาชุดเราไปซักนะ แต่ซักไม่หลุด บอกเลยโมโหมาก คือถ้าเราทำเลอะคือจะไม่คิดไรมากไง5555 แข่งครั้งที่สองแพ้ค่ะ กลับมาบ้านแม่ก็ถามว่าเป็นไงมั่ง ได้ลงแข่งมั้ย เราบอกแม่ว่าแพ้ และก็บอกว่าได้ลงแข่ง ทั้งๆที่จริงไม่ได้ลง กลับมาเรานอนร้องไห้นะ คือเสียใจจริงๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเราก็ไม่ได้เล่นอีก เพื่อนชวนร่วมทีมก็ไม่ได้ไป555 ......
แต่ตอนนี้เราไม่ได้แอนตี้การเล่นฟุตบอลกับฟุตซอลนะคะ แค่ไม่เล่นแค่นั้นเอง55555. แต่เราชอบดูกีฬาทั้งสองชนิดนี้นะ คือชอบมากด้วย เป็นแฟนคลับนักฟุตบอลทีมชาติไทยด้วยแหละ หวังว่าสักวันคงได้เป็นนักฟุตบอลจริงๆ555 (แค่ฝันก็พอ) และได้เป็นแฟนนักบอลจริงๆด้วย #เดี๋ยวๆไม่ใช่ละ5555
ขอบคุณที่เข้ามาฟังประสบการณ์ของเรานะคะ. ใครมีประสบการณ์ทางด้านนี้ก้เข้ามาแชร์กันได้ค่ะอยากฟัง 555
ประสบการณ์การ(ชอบ)เล่นฟุตบอล&ฟุตซอล ที่เกือบแอนตี้กีฬาเหล่านี้!!!!
เราเชื่อว่าทุกคนล้วนมีความฝันที่อยากจะเป็น แน่นอนค่ะความฝันของเราคืออยากเป็นนักฟุตบอลทีมชาติค่ะ บอกเลยเราชอบกีฬาชนิดมากๆ เราเล่นฟุตบอลมาตั้งแต่ประถม ซึ่งตอนประถมทั้งห้องมีนักเรียนประมาณ 10 กว่าคนค่ะ ซึ่งในการเล่นฟุตบอลในตอนนั้นเราแยกทีชายทีมหญิง ซึ่งเราเป็นผู้รักษาประตูนั่นเอง พอมามัธยมทางโรงเรียนมีการจัดการแข่งขันฟุตซอล โดยมีเพื่อนที่จบจาก ร.ร.เดียวกันตอนประถมมาชวนเราร่วมทีมค่ะ(ตอนมัธยมเรียนคนละห้อง)
มันชวนเราซ้อมบอลกับมันในตอนเย็น บอกก่อนคาะในการแข่งขันนี้เราต้องเสียเงินค่าชุดเองนะคะ ประมาณ 300 กว่าบาท ถือว่าเเพงอยู่สำหรับนักเรียน พอถึงวันจริงค่ะ ในทีมเรามีประมาณ 10กว่าคน เราเป็นตัวสำรอง555 โดยตัวจริงมีแต่เพื่อนมันทั้งนั้น โอเคยังรับได้ ในการแข่งครั้งนี้เราได้ลงเพราะตัวจริงคนนั้นมันเหนื่อยมาก พอเราลงเท่านั้นแหละเพื่อนในห้องส่งเสัยงเชียร์ดังมาก เขินเลย แต่ๆ.....เราลงมาวิ่งในสนามประมาณไม่ถึงนาที ถูกเรียกกลับข้างสนาม5555 ตัวจริงมันกลับมาแล้ว แป๊กเลย...555 วิ่งไม่ถึงนาทียังจิ๊บๆยิ่งกว่านั้นคือมันยังยืมรองเท้าเราไปอีก5555 ทำดีๆ การแข่งขันจบลง แน่นอนผลการแข่งในครั้งนั้นแพ้ค่ะ5555 พอกลับบ้านแม่ถามเลยเป็นไงมั่ง ก็บอกแม่ค่ะแพ้ แล้วก็ลงไม่ถึงนาทีด้วย แม่ก็ล่นนิดๆหน่อยๆ แถมหยอกล้อด้วยเนี่ยถ้าเราลงแข่งคงจะชนะไปแล้ว55555 แต่มีสิ่งที่พีคไปกว่านั้นอีกค่ะ งานกีฬาสี แน่นอนค่ะเราลงแข่งฟุตบอลอีก ช่งนั้นอยู่ ม.ปลาย ไม่เจ็บไม่จำ555 ที่เราลงแข่งเพราะว่าในการแข่งกีฬาสีคงไม่เอาพวกตัวเองลงแข่งแน่นอน คงคละๆกันไป คิดในแง่ดี55 ในการแข่งก็เสียค่าชุดอีกตามเคย555 พอมาถึงวันแข่งจริง เอาอีกแล้วประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เขาเอาพวกตัวเองกับคนที่เขารู้จัก ส่วนมากเป็นพี่ๆ ม.6 เราอยู่ ม.5 ค่ะ เราเป็นตัวสำรองเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความเสียใจ และเจ็บใจค่ะ การแข่งจัดขึ้น 2 วัน ในวันแรกนั้นฝนตกค่ะ สไลด์ ลื่นไถล กันมากค่ะ เราก็ได้แต่อยู่ในที่ล่ม วันแรกชนะค่ะเพราะทีมเราเล่นเเรงค่ะ เพื่อนเราที่อยู่อีกสีมันบอกมา สงสารเพื่อนมากจริงๆ555 วันที่สองค่ะ เป็นตัวสำรองเช่นเดิมฝนตกเหมือนเดิม ซึ่งวันนั้นเราก็เตรียมชุดมาเปลี่ยน จุดพีคมันอยู่ตรงนี้แหละ พี่เขาให้เราเอาชุดบอลให้เพื่อนพี่เขาใส่ แน่นอนค่ะฝนตก แฉะ เสื้อเลอะค่ะ เสัยดายนะชุดเลอะอ่ะทั้งที่เราไม่ได้ใส่ เขาก็เอาชุดเราไปซักนะ แต่ซักไม่หลุด บอกเลยโมโหมาก คือถ้าเราทำเลอะคือจะไม่คิดไรมากไง5555 แข่งครั้งที่สองแพ้ค่ะ กลับมาบ้านแม่ก็ถามว่าเป็นไงมั่ง ได้ลงแข่งมั้ย เราบอกแม่ว่าแพ้ และก็บอกว่าได้ลงแข่ง ทั้งๆที่จริงไม่ได้ลง กลับมาเรานอนร้องไห้นะ คือเสียใจจริงๆ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเราก็ไม่ได้เล่นอีก เพื่อนชวนร่วมทีมก็ไม่ได้ไป555 ......
แต่ตอนนี้เราไม่ได้แอนตี้การเล่นฟุตบอลกับฟุตซอลนะคะ แค่ไม่เล่นแค่นั้นเอง55555. แต่เราชอบดูกีฬาทั้งสองชนิดนี้นะ คือชอบมากด้วย เป็นแฟนคลับนักฟุตบอลทีมชาติไทยด้วยแหละ หวังว่าสักวันคงได้เป็นนักฟุตบอลจริงๆ555 (แค่ฝันก็พอ) และได้เป็นแฟนนักบอลจริงๆด้วย #เดี๋ยวๆไม่ใช่ละ5555
ขอบคุณที่เข้ามาฟังประสบการณ์ของเรานะคะ. ใครมีประสบการณ์ทางด้านนี้ก้เข้ามาแชร์กันได้ค่ะอยากฟัง 555