เราตั้งกระทู้นี้มาเพราะรู้สึกว่าเวลาเดินไปข้างหน้าเร็วขึ้นเท่าไหร่อะไรที่สะดวกสบายก็จะมาแทนที่สิ่งของที่เป็นเอกลักษณ์แล้วมีคุณค่าอย่างเช่นกล้องฟิล์ม
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ วันก่อนเราไปถ่ายรูปที่ร้านถ่ายรูป(ตอนเราไปถ่ายร้านไม่มีคนเลย)เรากับพ่อก็นั่งรอรูปที่ถ่ายอยู่ซักพักก็มีคุณลุงคนนึงเดินเข้ามาพร้อมกับกล้องฟิล์มของคุณลุง คุณลุงถามเจ้าของร้านว่า"มีฟิล์มรุ่นนี้ขายมั้ย" พร้อมกับยื่นกล้องในมือให้ดูเจ้าของร้านตอบกลับอย่างเร็วว่า"ไม่มีคะ จริงๆไม่มีฟิล์มขายมานานแล้วนะคะเดี๋ยวนี้เค้าไม่ถ่ายกล้องฟิล์มกันแล้วเค้าถ่ายแต่แบบดิจิทัลกันแล้วก็ไม่รับล้างรุปแล้วด้วยนะคะ" พอเจ้าของร้านพูดจบคุณลุงก็ล้มมองตู้แบบเศร้าๆแล้วถามว่า"กล้องแบบนั้นมีขายมั้ยเท่าไหร่" เจ้าของร้านก็บอกว่าก็2 3พันอยู่นะคะ"คุณลุงก็เงียบไปซักพักแล้วก็ยังมองๆที่ตู้อยู่เหมือนจะดูว่ามีฟิล์มมั้ย แล้วคุณลุงก็เดินออกจากร้านไป
เรากับพ่อมองหน้ากันแล้วบอกว่า"เสียดายเนอะพ่อฟิล์มไม่มีขายแล้วกล้องฟิล์มที่มีอยู่ก็ดูไร้ค่าไม่มีประโยชน์ดิ" พ่อเราตอบว่า"ทำไงได้ล่ะเวลามันเปลี่ยนไปแล้วอะไรที่ดีกว่ามันก็เข้ามาแล้วเก่าๆก็เสียไป"
เรากับพ่อได้รูปแล้วเดินออกไปจากร้าน    กลับบ้านมาเรากับพ่อก็พูดกันถึงเรื่องกล้องฟิล์มกับคุณลุงคนนั้นอยู่
แล้วทุกคนรู้สึกยังไงถ้าเราจะไม่มีกล้องฟิล์มแล้วจริงๆ????
ในความคิดเราเราว่ามันคงรู้สึกอะไรหายๆไปนะถึงมันจะสามารถทดแทนกล้องฟิล์มได้แต่มันก็ไม่สามารถทดแทนกล้องฟิล์มได้จริงเพราะเอกลักษณ์ของกล้องฟิล์มที่ไม่ทีไรแทนได้
ปล.เราไม่เคยถ่ายกล้องฟิล์มเเต่เราชอบภาพที่ถ่ายจากกลัองฟิล์มทุกรูปมันมีความหมาย
ปล.2แต่เราเชือว่ากล้องฟิล์มและฟิล์มจะไม่หายไปจากโลกใบนี้
ปล.สุดท้ายเราพึ่งเขียนเราเขียนไรผิดอย่าถือสานะ
ปล.สุดท้ายแล้วจริงๆขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ