สวัสดีครับ อันนี้เป็นกระทู้เล่าประสบการณ์แบบยาวๆครั้งแรก อาจมีพิมพ์ตกไปบ้างใช้ไม่ถูกหลักภาษาไปบ้าง ต้องขออภัยนะครับผม
ปล.ขออนุญาติ แท๊กห้อง หว้ากอหัวข้ออาวุธยุทโธปกรณ์นะครับ(เห็นเรื่องแนวนี้แท๊กกันเยอะ) แล้วก็ห้องสยาม เพราะวัยรุ่นหลายๆคนน่าจะสนใจและเป็นแนวทางให้น้องๆ ------
กระผม อดีตพลฯ ทร59 วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์การเป็นทหารเกณฑ์ ว่ามันจะมัน มันจะฮา มันจะโหดมันที่เขาว่ากันจริงหรือเปล่า และต้องบอกก่อนเลยว่า กระทู้นี้ยาววววววว ครับ 55555 แต่ผมจะแบ่งออกเป็นช่วงให้ครับ
---- ช่วงก่อนไปทหาร ---
เรื่องราวมันเริ่มจากเมื่อเพื่อนสมัยประถมของผมบอกว่า เห้ย ไปสมัครทหารกันสักครั้งในชีวิต6เดือน (ตอนนั้นเพื่อนกำลังจะจบปวส.ส่วนผมกำลังจะจบ ป.ตรีครับ) จากที่ผมไม่เคยคิดเรื่องทหารเลย ก็เกิดความคิดบ้าๆบอๆ ที่ตอบมันไปว่า เอาดิ 5555 โดยสรุปตอนนั้นตกลงกันว่าจะสมัครลง ทอ. แล้วเลือกดอนเมือง เหมือนกัน แล้วก็ผ่านไปจนไม่ได้ติดต่อกัน แต่ระหว่างนั้นผมเอง ก็ได้วางแผนชีวิต เตรียมตัว บอกเพื่อนบอกที่บ้านบอกแฟนที่บ้านแฟนเรียบร้อย ซึ่งทุกคนต่างเห็นดีเห็นงามและให้กำลังใจกันเต็มที่เลยครับ
และแล้วก็มาถึงวันเรียกรวมพล ผมก็ได้เจอเพื่อนเจ้ากรรมของผม พร้อมกับคำว่า “เออกูไม่สมัครละนะ พ่อกูให้จับวะ !!!” “อ้าว !!!!! ไอ้เพื่อนไมงั้นอะ” “พ่อบอกลูกยังเล็กอยู่ไม่อยากให้ไป” โอ้ยยยย ผมนี้แบบพูดไม่ถูกเลย แล้วเราก็บอกใครต่อใครเตรียมใจไว้แล้วด้วย “จะจับใบกะกูปะ” “ไม่อะเพื่อน กูตัดสินใจไปละ” “โห่ใจไม่โลเลเลยวะ” ”เปล่าผมกลัวหน้าแตก 5555” การที่โดนเพื่อนทิ้งไปก็ว่าใจเปราะไปนึงแล้ว สิ่งที่เปราะกว่าคือ ปีนั้น ทอ.เต็มครับ “ทอ.เต็มน้องทุกผลัดเลย ทร.ด้วยเหลือแต่ผลัด3 4 ทบ.ไหมว่างทุกผลัด“ โอ้แม่เจ้า คือใจผมนี้อยากไป ทอ. หรือ ทร. ก็ได้ แต่นี้ ทอ.เต็ม แถม ทร.ผลัดหนึ่งก็เต็ม เลยจำใจต้องรับ ทบ.ไป เพราะผมจำเป็นต้องไปผลัดหนึ่ง ไม่งั้นผิดแผนที่ผมวางไว้หมดแน่ๆ ในใจคิดเสียใจว่าอะไรๆมันก็ผิดแผนไปหมด
เรื่องต่อไปนี้ต้องใช้วิจารณญาณหน่อยนะครับ คือระหว่างรอตรวจร่างกาย ผมก็คิดว่าอะไรจะช่วยผมได้บ้าง ตอนนั้นอยู่ๆในใจ ก็คิดถึงเสด็จเตี่ย(กรมหลวงชุมพร)ขึ้นมาซะอย่างงั้น แล้วพี่ทหารก็พูดขึ้นมาว่า แถวนี้มีใครสมัครมั้งไหม(แถวนี้นั่งตอนนั้นมีกัน5คน) ผมก็ยกมือเพราะสมัครมาแค่คนเดียว “มี ทร. ผลัด1ว่างอยู่ ไอ้คนที่มันจะเอามันเปลี่ยนไปจับแล้ว เอ็งจะเอาไหม” ตอนนั้นผมคิดว่าเอาวะ ไปทร. อย่างน้อยก็ได้กลับชลบุรีถิ่นเก่า(ผมจบจากมอบู) น่าจะดีกว่าไปอยู่กาญละวะ เลยรับข้อเสนอเขาไป จบวันนั้นเพื่อนผม รอด ได้ใบดำกันหมดทุกคน ส่วนผมเป็นเหมือนฮีโร่ในกลุ่มเพื่อน และได้สิทธิ์พิเศษ ในการกินเหล้าและหมูกระทะฟรีทุกมื้อ(ครึ่งเดือน)จากเพื่อนๆ เป็นการเลี้ยงส่งก่อนที่จะไปทหาร และแล้ววันที่ผมจะไปก็มาถึง ผมได้ว่าคืนนั้นนอนคุยโทรศัพท์กับแม่นานมากกกก (แม่ผมอยู่ ตปท.) ตอนเช้าที่บ้านแฟนมารับเพื่อที่จะไปส่งที่ อำเภอ ระหว่างรอ ก็ฟังเพลงเล่นไป เพราะคงไม่ได้ฟังอีกนาน แล้วอะไรไม่รู้ เพราะ ราตรีสวัสดิ์ ก็ดังขึ้นพร้อมเอ็มวีเลย เห้ยยยยย นั่งดูไปผมแทบร้องไห้เลย “กูต้องไปจริงหรอวะเนี้ย” (เตือนเพื่อนๆที่รู้ตัวว่าจะๆไปทหารเลยนะครับ เพลงกินใจสุด ก็ตอนนี้เลยละครับ 55555 ) ไปทหารสัสดีบอกว่าให้เอาไปแค่ บัตรประชาชนใบเดียวพอ เงินไม่ต้องเอาไป (ผมขอเตือนเลยครับ ทัพอื่นไม่รู้ แต่ ทร.เอาไปเถอะครับ อย่างน้อย5000 ได้ใช่แน่นอน เขาไม่ยึดแค่ระวังหายก็พอ) ก็ไปที่บ้านแฟนก็ให้กำลังใจกันเต็มที่ แฟนผมก็แอบมีตาแดงเล็กๆ 5555 เขาบอกเขาภูมิใจมากกว่า ให้กำลังใจกับเต็มที่แล้ว ก็มีรถคันใหญ่มารับเราจาก อำเภอไปสู่ศาลากลาง และ ก็มุ่งหน้าสู่ ศูนย์ฝึกทหารใหม่ อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี
****สำหรับกระทู้นี้ขอพักไว้ก่อนนะครับ
แชร์ประสบการณ์ โหด มัน ฮา ทหารเกณฑ์ นาวิกโยธิน กองทัพเรือครับ
ปล.ขออนุญาติ แท๊กห้อง หว้ากอหัวข้ออาวุธยุทโธปกรณ์นะครับ(เห็นเรื่องแนวนี้แท๊กกันเยอะ) แล้วก็ห้องสยาม เพราะวัยรุ่นหลายๆคนน่าจะสนใจและเป็นแนวทางให้น้องๆ ------
กระผม อดีตพลฯ ทร59 วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์การเป็นทหารเกณฑ์ ว่ามันจะมัน มันจะฮา มันจะโหดมันที่เขาว่ากันจริงหรือเปล่า และต้องบอกก่อนเลยว่า กระทู้นี้ยาววววววว ครับ 55555 แต่ผมจะแบ่งออกเป็นช่วงให้ครับ
---- ช่วงก่อนไปทหาร ---
เรื่องราวมันเริ่มจากเมื่อเพื่อนสมัยประถมของผมบอกว่า เห้ย ไปสมัครทหารกันสักครั้งในชีวิต6เดือน (ตอนนั้นเพื่อนกำลังจะจบปวส.ส่วนผมกำลังจะจบ ป.ตรีครับ) จากที่ผมไม่เคยคิดเรื่องทหารเลย ก็เกิดความคิดบ้าๆบอๆ ที่ตอบมันไปว่า เอาดิ 5555 โดยสรุปตอนนั้นตกลงกันว่าจะสมัครลง ทอ. แล้วเลือกดอนเมือง เหมือนกัน แล้วก็ผ่านไปจนไม่ได้ติดต่อกัน แต่ระหว่างนั้นผมเอง ก็ได้วางแผนชีวิต เตรียมตัว บอกเพื่อนบอกที่บ้านบอกแฟนที่บ้านแฟนเรียบร้อย ซึ่งทุกคนต่างเห็นดีเห็นงามและให้กำลังใจกันเต็มที่เลยครับ
และแล้วก็มาถึงวันเรียกรวมพล ผมก็ได้เจอเพื่อนเจ้ากรรมของผม พร้อมกับคำว่า “เออกูไม่สมัครละนะ พ่อกูให้จับวะ !!!” “อ้าว !!!!! ไอ้เพื่อนไมงั้นอะ” “พ่อบอกลูกยังเล็กอยู่ไม่อยากให้ไป” โอ้ยยยย ผมนี้แบบพูดไม่ถูกเลย แล้วเราก็บอกใครต่อใครเตรียมใจไว้แล้วด้วย “จะจับใบกะกูปะ” “ไม่อะเพื่อน กูตัดสินใจไปละ” “โห่ใจไม่โลเลเลยวะ” ”เปล่าผมกลัวหน้าแตก 5555” การที่โดนเพื่อนทิ้งไปก็ว่าใจเปราะไปนึงแล้ว สิ่งที่เปราะกว่าคือ ปีนั้น ทอ.เต็มครับ “ทอ.เต็มน้องทุกผลัดเลย ทร.ด้วยเหลือแต่ผลัด3 4 ทบ.ไหมว่างทุกผลัด“ โอ้แม่เจ้า คือใจผมนี้อยากไป ทอ. หรือ ทร. ก็ได้ แต่นี้ ทอ.เต็ม แถม ทร.ผลัดหนึ่งก็เต็ม เลยจำใจต้องรับ ทบ.ไป เพราะผมจำเป็นต้องไปผลัดหนึ่ง ไม่งั้นผิดแผนที่ผมวางไว้หมดแน่ๆ ในใจคิดเสียใจว่าอะไรๆมันก็ผิดแผนไปหมด
เรื่องต่อไปนี้ต้องใช้วิจารณญาณหน่อยนะครับ คือระหว่างรอตรวจร่างกาย ผมก็คิดว่าอะไรจะช่วยผมได้บ้าง ตอนนั้นอยู่ๆในใจ ก็คิดถึงเสด็จเตี่ย(กรมหลวงชุมพร)ขึ้นมาซะอย่างงั้น แล้วพี่ทหารก็พูดขึ้นมาว่า แถวนี้มีใครสมัครมั้งไหม(แถวนี้นั่งตอนนั้นมีกัน5คน) ผมก็ยกมือเพราะสมัครมาแค่คนเดียว “มี ทร. ผลัด1ว่างอยู่ ไอ้คนที่มันจะเอามันเปลี่ยนไปจับแล้ว เอ็งจะเอาไหม” ตอนนั้นผมคิดว่าเอาวะ ไปทร. อย่างน้อยก็ได้กลับชลบุรีถิ่นเก่า(ผมจบจากมอบู) น่าจะดีกว่าไปอยู่กาญละวะ เลยรับข้อเสนอเขาไป จบวันนั้นเพื่อนผม รอด ได้ใบดำกันหมดทุกคน ส่วนผมเป็นเหมือนฮีโร่ในกลุ่มเพื่อน และได้สิทธิ์พิเศษ ในการกินเหล้าและหมูกระทะฟรีทุกมื้อ(ครึ่งเดือน)จากเพื่อนๆ เป็นการเลี้ยงส่งก่อนที่จะไปทหาร และแล้ววันที่ผมจะไปก็มาถึง ผมได้ว่าคืนนั้นนอนคุยโทรศัพท์กับแม่นานมากกกก (แม่ผมอยู่ ตปท.) ตอนเช้าที่บ้านแฟนมารับเพื่อที่จะไปส่งที่ อำเภอ ระหว่างรอ ก็ฟังเพลงเล่นไป เพราะคงไม่ได้ฟังอีกนาน แล้วอะไรไม่รู้ เพราะ ราตรีสวัสดิ์ ก็ดังขึ้นพร้อมเอ็มวีเลย เห้ยยยยย นั่งดูไปผมแทบร้องไห้เลย “กูต้องไปจริงหรอวะเนี้ย” (เตือนเพื่อนๆที่รู้ตัวว่าจะๆไปทหารเลยนะครับ เพลงกินใจสุด ก็ตอนนี้เลยละครับ 55555 ) ไปทหารสัสดีบอกว่าให้เอาไปแค่ บัตรประชาชนใบเดียวพอ เงินไม่ต้องเอาไป (ผมขอเตือนเลยครับ ทัพอื่นไม่รู้ แต่ ทร.เอาไปเถอะครับ อย่างน้อย5000 ได้ใช่แน่นอน เขาไม่ยึดแค่ระวังหายก็พอ) ก็ไปที่บ้านแฟนก็ให้กำลังใจกันเต็มที่ แฟนผมก็แอบมีตาแดงเล็กๆ 5555 เขาบอกเขาภูมิใจมากกว่า ให้กำลังใจกับเต็มที่แล้ว ก็มีรถคันใหญ่มารับเราจาก อำเภอไปสู่ศาลากลาง และ ก็มุ่งหน้าสู่ ศูนย์ฝึกทหารใหม่ อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี
****สำหรับกระทู้นี้ขอพักไว้ก่อนนะครับ