เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อต้นปีที่แล้ว คือเราได้พบกับคนๆนึงผ่านโลกโซเซียลนี่แหละ!!!(เขาเป็นคนในเครื่องแบบสาวๆเห็นแล้วต้องกรี๊ด) เราคุยกันถูกคอมาก คือต่างคนต่างไม่ได้มีแฟนนะ แล้ววันนึงนัดเจอกัน เราก็ประทับใจในตัวเขานั่นแหละ!!! เขาน่ารัก เจอกันครั้งแรกก็พาเราไปเที่ยว เดินป่าแบบที่เราชอบ เข้าวัด ทำบุญ คือมันโอเครที่สุด หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมาตลอดนะ จนวันนึงเราอยากได้ความชัดเจน เราจึงถามเขาแบบด้านๆว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกันอยู่ เขาก็บอกเต็มปากเต็มคำนะว่าแฟน ใช่เราใช้คำว่าแฟนกันมาได้สักพักใหญ่ๆ จนวันนึงมันมีความรู้สึกแปลกๆอยู่ แล้วก็รู้ว่าก่อนหน้าที่เราสองคนจะตกลงเป็นแฟนกันเขาเพิ่งเลิกกับแฟนได้แค่1เดือน สืบไปสืบมา อึ้มมม!!! เขาคบกันมา5ปี เท่านั้นแหละ เราเริ่มสั่นคลอ เริ่มไม่มั่นใจอะไรอีกแล้ว แต่เราก็ปลอบตัวเองนะ ว่าเขาคงลืมกันได้ ซึ่งป่าวเลย เขาไม่เคยลืมกัน เราก็เจ็บไปดิ เเต่ก็ยังไม่คิดไรมากนะ รักไปแล้วก็ทำให้มันคุ้ม จนกระทั้งวันนั้นเหมือนเป็นวันสุดท้าย มันเหมือนจริงๆวันที่ไปหาเขา ก่อนที่เราจะไปฝึกงานภาค รพ. มันมีไลน์หรือเเชทนี่แหละ!!!เด้งตลอด เเต่เราไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาหรอก!!! จนกระทั้งวันที่เราต้องจากกันจริงๆ วันที่เขามาส่งเราขึ้นรถมันเป็นการเจอกันครั้งสุดท้ายจริงๆ แม้แต่กอดลายังทำไม่ได้ นี่รู้อยู่ตลอดเวลาเลยว่าเขาไม่ลืมผู้หญิงคนนั้น แต่ชอบให้กำลังใจตัวเอง หลอกตัวเองเก่ง ตอนที่เราเตรียมความพร้อมฝึกงาน เขาก็คอลมาตามปกติแบบคนเป็นแฟนกันนั่นแหละ ทุกอย่างทำเหมือนว่ายังรักกันดี จนกระทั้งเราฝึกงานผ่านไปได้3วัน เราก็เหนื่อย ซึ่งเขาอาจจะเหนื่อยเข้าเวรเหมือนกัน เราคุยกันน้อยลง น้อยลงจริงๆ จนเขาหายไปในที่สุด เขาบล๊อกig facebook line เราทุกอย่าง ตอนนั้นเราแทบบ้า ถามตัวเองตลอดว่าเราทำไรผิด เราผิดอะไร ฟูมฟายตลอดเวลา สืบไปสืบมา ก็รู้ อ๋ออออ เขากับไปคืนดีกับแฟนเก่า คำถาม??? แล้วเราละ เอาเราไปไว้ตรงไหน ทำไมรักง่ายหน่ายเร็ว หลังจากวันนั้นเราก็ทำใจมาตลอดแต่ก็ไม่เคยลืม เอาfaceตัวเองอีกเฟชไปส่อง เห็นเขาลงรูปคู่สวีสหวานแหว่ว ยิ่งเจ็บ ยิ่งฟูมฟาย จนกระทั้งวันปีใหม่นี่ส่งข้อความอวยพรปีใหม่ไปให้ (ไม่กล้าโทรกลัวเขาตัดสายทิ้ง) พอตกเย็นวันปีใหม่เขาทักไลน์มาถาม ''สบายดีไหม?''  เราก็ระบายให้เขาฟังหมดเลยว่าตั้งแต่วันที่เขาที่เราไปเราเป็นอยู่อย่างไร เขาได้แต่ตอบกลับมาว่า''ขอโทษ เรามันเลวเอง'' ซึ่งเราไม่เคยโทษเขาเลยนะว่าเขาเลว เราโทษตัวเองต่างหาก ทั้งที่รู้ตั้งแต่เเรกเเล้วว่ามันจะต้องมีเหตุการณ์นี้ แต่ยังเลือกที่จะให้มันเป็นแบบนี้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน ทุกวันจริงๆ บอกรัก บอกคิดถึง เหมือนตอนที่เป็นแฟนกัน ทั้งๆที่เขากลับไปคบกันแฟนเก่านะ ทำไงได้วะเรารักเขา ขอแค่ให้ได้คุยไม่ว่าสถานะอะไร เราก็ยอมหมดเเหละ เเต่เจ็บทุกครั้งเวลาเขาบอกรัก บอกคิดถึงเรา เพราะเขาไม่ได้บอกแค่เราคนเดียวไง เขาเคยพูดกับเรานะว่าให้เรารอเขา อย่าหายไปจากเขา (เราก็อยากจะบอกเขาเหมือนกันเรารอเสมอแหละ) แต่ไม่รู้ว่าจะรอในสถานะอะไร แล้วจะให้เรารอนานแค่ไหน? เคยถามเขานะ ถ้าแฟนเธอรู้ว่ากลับมาคุยกับเราเธอจะทำยังไง เธอจะเลิกคุยกับเราไหม เขาก็ตอบนะว่าไม่ เขาบอกที่ทำอยู่นี่ก็เพราะความรัก  (ซึ่งเราก็รู้ว่ามันไม่ใช่ความรัก เพราะถ้ารักเขาก็ต้องเลือกดิ ไม่ใช่คบซ้อนอยู่แบบนี้) คนที่เจ็บคือเรา ตอนนี้น้องผู้หญิงคนนั้นไม่รู้หรอกว่าเราสองคนกลับมาคุยกัน ก็จะมีเราสองคนนี่แหละที่รู้ ทำไม??? เธอไม่เลือก ทำไมเธอต้องบอกให้เรารอ ทำไมเธอยังบอกรักเราทั้งๆที่เธอก็รักเขา ทุกวันนี้เราไม่รู้สถานะตัวเองด้วยซ้ำ ว่าเป็นอะไร? เราอยู่สถานะไหนหรอ? เราผิดใช่ไหมที่เจอเธอช้ากว่าน้องผู้หญิงคนนั้