หึๆ ไม่คิดไม่ฝันจะต้องมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้
เดินห้างมาสิบปีไม่เคยจะแล ตู้เกม ตู้หนีบตุ๊กตาอะไรพวกนี้เล้ย อบายมุขชัดๆ
แถมยังชายตามองแบบเหยียดๆ ชิ! ก็แค่ของหลอกเด็ก หลอกแก่และมีสมองอย่างฉันไม่ได้หรอก ปร่ะ!

แต่ทว่า วันนั้น วันนั้น วันที่ฉันพลาดพลั้ง!
คุณสาธิต คุณต้องรับผิดชอบ! เพราะถ้าคุณสาธิตไม่สาธิตการคีบตุ๊กตา จี(สตริง)คงไม่ติดหนึบหนับแบบนี้ << ตามกระแสนิดส์

บังเอิญไปยืนรอเพื่อนหน้าห้องน้ำ ประจวบเหมาะมีตู้คีบตุ๊กตาอยู่ตรงนั้น พอดี ประหนึ่ง ผีจัดให้
เลยหยอดไปอย่างเสียมิได้ 20 บาท หล่นมาสองเหรียญ
จัดแจงเลือก ตุ๊กตาที่พึงประสงค์ หยอดเหรียญปุ๊บ โยกคันโยก เลื่อนตัวคีบ หย่อนปั๊บ!

หลังจากนั้น ล่ะคุณเอ้ยยยยย ชีวิตดิฉันเปลี่ยนไปจากหน้ามือ เป็นหน้า ด้าน เอ้ย หลังเท้า!
สองนัยน์ตาเนี่ยก็เห็นจะๆ ว่ามันคีบขึ้นมาเต็มๆ ป๊าด
มันง่ายดายอะไรขนาดนี้วะ
แต่ทว่า ภายในพริบตานั้นเอง!
ไอ้ตุ๊กตาตัวนั้นก็หล่น "ตุ๊บ" ก่อนจะถึงปากทางสวรรค์
ณ วินาทีนั้น ดิฉันก็เข้าใจถึงคำว่า "ล่มปากอ่าว" ได้อย่างถ่องแท้!!!

เฮ้ย มันคือไร อีกนิดนึงจะได้แล้วนี่หว่า
ทำไม ทำไมโลกต้องมีแรงโน้มถ่วง
ทำไม ทำไม ตัวคีบมันต้องมีแรงเหวี่ยง
ทำไม ทำไม อีกนิดเดียวแค่นั้น!
ทำไม ทำไม ต้องมีพลังงานศัก พลังงานจล พลังงานกล พลังงานไฟฟ้า!
คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัว โรคซึมเศร้า+ไบโพล่าร์+anxiety+mania กำเริบถึงระดับสามริกเตอร์
(ไม่ต้องอ่อนไหว ไม่ต้องดราม่า ปัจจุบัน จขกท.ก็เป็นโรคนี้อยู่ เคยไปเชคอิน ที่ รพ.จิตเวชมาแล้ว เครนะ!)

อย่ากระนั้นเลย เราต้องทดลองทางวิทยาศาสตร์อีกครั้ง พร้อมหลอกตัวเองว่ามันไม่ใช่อบายมุข
คราวนี้แบงค์แดงแมร่งงงงงง เล้ยยยยยย ดูดิ มันจะพลาดอีกไหม!
หยอด คีบ
หยอด คีบ
เส้นเลือดที่ขมับทั้งสองข้างปูดโปน นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงฉาน คิ้วขมวดยุ่งยิ่งกว่าปมเอดิปุส(?)
ริมฝีปากเม้มด้วยความมุ่งมั่น ยิ่งกว่า ตอนจะสอบเอนทรานซ์ซะอีก อุ้ย เอนทรานส์ ดักแก่!

อ๊าซ์.....มันไม่ใช่แค่การคีบตุ๊กตาหลอกเด็ก อีกต่อไปแล้วสินะ ซาสึเกะ
มันคือการต่อสู้เพื่อชัยชนะ
มันคือความท้ายอันเร่าร้อนที่มิอาจต้านทาน
มันคือขีดจำกัดที่เราต้องข้ามไปให้ได้!

หันไปมองตู้ข้างๆ มีการเป่าด้วย คุณพรี่ มันช่วยอะไรได้คะ!
ตู้ถัดไปมีการประนมมือท่วมหัว ก่อนหยอดเหรียญกันด้วย เรามาถึงจุดนี้กันแล้ว!

และแล้ว คุณขรา ดิฉันก็บังเกิดอาการเสพย์ติดโดยพลัน ไปห้างเมื่อไหร่ จัดไปเมื่อนั้น แต่จำกัดงบแค่ 200 บาทพอ!

พักหลังๆเมื่อมีประสบการณ์ ไต่ระดับ ชั่วโมงบินสูงพอควร ก็คีบได้มา ตามลำดับไหล่
กระนั้นก็เป็นเพียง ตัวจิ๊บ ตัวจ้อย ไอ้ตัวใหญ่ๆนอนกันตาแป๋วนี่อย่าได้หวังเลย
คีบหล่น
คีบหล่น

“คิดแล้วเจ็บใจนักนะแม่ปริก! ข้าจักต้องไปล้างแค้นในจันทร์เพ็ญหน้าให้จงได้”
“ทำไมต้องเป็นจันทร์เพ็ญหน้าล่ะ พี่บุญยัง”
“ก็บัดนี้ นี้เบี้ยอัฐของข้าหมดแล้วนะสิแม่ปริก”

อุวะ มันน่าจะจัดคีบตุ๊กตาชิงแชมป์เปี้ยนนัก!

ตอนนี้พอจะจับทริกได้แล้วว่า
1.    ไอ้ตุ๊กตาตัวกลมนั้น ถึงจะเล็กแต่ก็คีบยากนัก เพราะ ตัวคีบ ที่เป็นสามง่าม มันเปลี้ยเสียเหลือเกิน ไม่สามารถโอบอุ้มความกลมไว้ได้
2.    ถึงจะคีบขึ้นมาได้ ไอ้สายไฟขดๆเกลียวๆ ที่อยู่ข้างสามง่าม ก็จะดันตุ๊กตาให้ตกลง สู่พื้นดังเดิม อาเมนนนน
3.    ความหนักของวัตถุก็มีผล ตอนนี้ไอ้ตุ๊กตากระต่าย ขนสีมุ้งมิ้ง ไม่สามารถคีบมาได้แน่ เพราะมันหนัก
4.    ตุ๊กตาที่แปะกระดาษ ยี่ห้อ เขาจะมีทริก เอายี่ห้อกระดาษของแต่ละตัวมาทับๆกัน ให้เราไม่สามารถเอา สามง่ามเปลี้ยๆไปคีบขึ้นมาได้
5.    ถ้าตุ๊กตาหัวโต ขอแนะนำให้เน้นคีบหัว ล๊อกเข้าคอ (ยังกะจะลอบสังหารใคร) เพราะหัวหนักสุด
6.    ตุ๊กตาที่มีแขนขา พยายามให้ไอ้สามง่าม เข้าไปล๊อกแขน ล๊อกขา ให้ได้ ถึงกระนั้นก็โดนไอ้ ข้อ 2. ดันลงมาอยู่ดี ลาก่อยยยย

ทั้งนี้ทั้งนั้น หากใครมีทริกดีๆมาช่วยแชร์กันด้วยเถิดนะคะ หรือที่ไหนคีบง่าย คีบดาย จะได้ตามไปคีบให้ครบ76 จังหวัดทั่วไทย ซึ่งดิฉันตั้งเป้าหมายไว้ว่า ถ้าคีบครบแล้ว จะพาตัวเองและตัวเอง(แปลว่าคนเดียว) ไปคีบถึงถิ่นกำเนิดของไอ้ตู้บ้านี่ที่ดินแดนอาทิตย์อุทัยเลยทีเดียว! ดิฉันยังไม่อยากตายไปทั้งๆที่คาใจกับไอ้ตู้คีบตุ๊กตาอาถรรพ์พวกนี้ คุณเข้าใจใช่ไหมคะ
จักเป็นพระคุณอย่างสูงสุด

ปล.ยกมือประนมท่วมหัว ทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว้ ขนาดก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทรายนับประสาอะไร กับหัวใจ