คือ.....เรากับสามีแต่งงานกันมา 2 ปีแล้วค่ะ ด้วยความที่สามีเค้าอยากมีลูกมากและทางครอบครัวสามีก็สนับสนุนให้เราทั้งคู่มีลูกเพราะมีความพร้อมในการเลี้ยงดูระดับหนึ่ง  เราก็เลยปล่อยให้มีซึ่งตอนนี้เจ้าตัวเล็กในท้อง 5 เดือนแล้วค่ะ

ตั้งแต่เราตั้งท้องได้ 1 เดือนเราก็แพ้ท้องหนักมากนอนโรงพยาบาลให้น้ำเกลืออยู่เป็นเดือนๆ กินอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้ำเปล่า อาเจียนออกมามีแต่เลือดเต็มไปหมด  ยอมรับเลยว่าช่วงนั้นทรมานมากและก็คงจะบกพร่องในหน้าที่ภรรยาอยู่หลายๆอย่าง  ซึ่งตอนนี้เราก็ยังไม่หายขาดจากอาการแพ้ท้องนะคะ  เพียงแต่ว่าดีขึ้นกว่าเดิม  ก็ยังมีอาเจียนตอนเช้าๆและตอนเย็นๆทุกวัน  มีเวียนหัวบ้างเป็นช่วงๆแต่ก็พอจะทำงานบ้านได้บ้างแล้ว

แต่สิ่งที่เรายังไม่หายก็คือเราเหม็นสามีค่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน คือแบบว่าเหม็นจริงๆนะคะไม่ได้เสแสร้งมันจะรู้สึกเหม็นเขียวลมหายใจของเค้า  เหม็นปาก เหม็นกลิ่นตามตัว  เหม็นไปหมดทุกอย่าง อาบน้ำแปรงฟันแล้วก็ยังไม่หายเหม็น  เราเองก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่มันเลี่ยงไม่ได้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

และปัญหาล่าสุดของเราก็คือสามีเราขอมีความสัมพันธ์ค่ะ  ก่อนท้องเรื่องนี้ไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับชีวิตคู่ของเราเลยนะคะ  แต่พอหลังท้องเราก็ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงไม่มีความรู้สึกในเรื่องแบบนี้เลย  สักนิดก็ไม่มี  ช่วงแรกๆเวลาสามีขอมีความสัมพันธ์ด้วยเราก็ไม่ได้ห้ามนะคะ  แต่มันไม่มีความรู้สึกอะไรแบบนั้นด้วยเลยน่ะค่ะ  เราพยายามทำใจและทำหลายๆวิธีให้มีอารมณ์ร่วมกับเค้าหลายครั้งแล้ว  แต่มันก็ไม่เป็นผล  สิ่งที่เราได้มามันกลับเป็นความเจ็บปวด แสบ และทรมานมาก แทนที่จะเป็นความสุข  ได้แต่อดทนให้มันจบๆไปเร็วๆ

จนมาช่วงหลังๆมานี่เรารู้สึกหวาดกลัวที่จะมีความสัมพันธ์กับสามี  คือมันทรมานน่ะค่ะ  แล้วเราไม่มีความต้องการด้วยเหมือนตัวเองเป็นคนตายด้าน  เวลาสามีมาเล้าโลมเราจะรู้สึกรำคาญ อยากจะผลักเค้าให้กระเด็นไปไกลๆด้วยซ้ำ  เราก็เลยพยายามที่จะบ่ายเบี่ยงเค้าบางครั้งก็บ่ายเบี่ยงได้ บางครั้งก็ไม่ได้  บางครั้งเราไม่ไหวจริงๆเราก็จะหาข้ออ้างไปนอนบ้านแม่เราเพื่อหนีเค้า

และล่าสุดเมื่อคืนสามีมาขอมีความสัมพันธ์กับเรา  แต่เราปฏิเสธเค้าไปตรงๆว่าเราไม่อยากมีความสัมพันธ์กับเค้า  เราเจ็บ  เราไม่มีความสุขเลย  เราก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้  เราเข้าใจเค้านะ  แต่เหมือนเค้าจะไม่เข้าใจเราเค้าโมโหเรามาก  พูดว่าเราต่างๆนานา และพูดว่าตั้งแต่เราท้องเค้าก็คิดอยากจะมีเมียน้อยมาหลายครั้งแล้ว   แล้วเค้าก็ขนของลงไปนอนที่พื้น  ตื่นเช้ามาเค้าก็ออกจากบ้านไปทำงานแต่เช้าโดยไม่พูดกับเราเลยสักคำ  หน้าเราเค้าก็ไม่มอง

ตอนนี้เราเครียดมาก  ทั้งเครียดทั้งกลัวและกังวล  กลัวว่าเค้าจะไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยเพียงเพราะเราตอบสนองเค้าในเรื่องนั้นไม่ได้  ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆเราคงสงสารลูกที่สุดเพราะตั้งแต่เกิดมาเรายังไม่เคยเห็นครอบครัวไหนมีเมียน้อยแล้วได้ดีเลย ปัญหาต่างๆต้องตามมาแน่ๆ

เราควรทำอย่างไรดีคะ   เราพยายามช่วยเค้าด้วยวิธีอื่นแล้ว ช่วยได้พอที่ร่างกายของเราจะทำไหว  แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่พอใจและต้องการมีความสัมพันธ์กับเราแบบนี้มากกว่า  ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเรากับสามีทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้  อึดอัดมากค่ะ เสียใจด้วย  ไม่รู้จะปรึกษาใครดีเรื่องแบบนี้ไปพูดบอกใครก็อายเขาเปล่าๆ