สวัสดีเราชื่อ บี (นามสมมุติ) ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่าเราแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอยู่โรงเรียนเดียวกับเราแต่อยู่คนล่ะห้อง
เราแอบชอบเขาตั้งแต่ ป.3 แล้ว  มีวันหนึ่งตอน ป. 6 เหมือนวันนั้นเป็นวันที่เราใกล้จะจบ ป.6 เราใช้เพื่อนเราคนหนึ่งมันชื่อว่า ดาว (นามสมมุติ) เอาเฟรนซิฟเล่มหนึ่งเอาไปให้เขาเขียนให้เราก่อนจบดาวมันก็เอาไปให้เขียนจริงๆแต่สุดท้ายแล้วเขาคนนั้นก็ไม่ได้เขียนให้เรา เขาใช้ให้เพื่อนคนหนึ่งเอามาคืนให้เรา ตอนนั้นเรางงมากทำไมเขาถึงไม่เขียนให้เรา วันนั้นเราเสียใจมากร้องไห้หนักมาก เราไม่เข้าใจเลย!
หลังจากวันนั้นเรารู้สึกว่าเราควรที่จะตัดใจจากเขาได้แล้ว พอเราขึ้น มอ.1 เราก็รู้สึกว่าเราจะทำได้แล้วแต่พอเวลามันผ่านไปอะไรๆก็เปลี่ยนไป เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงกลับไปชอบเขาคนนั้นอีก ตอน ม.ต้นเราเคยทำทุกอย่างให้เขามาสนใจเราบ้างแต่มันไม่ใช่อย่างที่เราคิด เปลี่ยนแปลงทุกอย่างเพื่อเขาแต่มันคงไม่ใช่สำหรับเขา เพราะเขาเคยบอกว่าเขาไม่ชอบคนผิวดำ! อิสัส กูจะร้อง ตอนนั้นเราทำทุกอย่างจริงๆ ทั้งทักแชทไปแต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่ที่จะเปิดอ่านก็ไม่มี ความรู้สึกตอนนั้นทั้งเสียใจนะไม่รู้จะทำยังไงก็เลยปล่อยมันไปตามเวลา มีวันหนึ่งตอนนั้นเป็นวันรายงานตัวขึ้น มอ.4 ก่อนวันรายงานตัวเราได้ทักเฟสเขาไปวันนั้นเป็นวันอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆเขาก็ตอบเรากลับวันนั้นเราดีใจมาก555 เรารู้สึกว่าอาจจะไม่ใช่เขาคนนั้นตอบ! แต่เราก็ดีใจนะ อาจจะ
เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เขาตอบเรากลับมันน่าเศร้าเกินคำบรรยาย.


#หลังจากวันนั้นเราก็รู้สึกว่าเราทำอะไรไปเขาก็ไม่สนใจเราอยู่ดี พอหลังๆมาเพื่อนเราก็เริ่มจะแซ่วเราโดยเฉพาะดาวเพื่อนเราตั้งเต่ประถม 555 น่าตลกใช่ป่ะ เราก็ไม่คิดนะว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกับมัน 555 เพื่อนในกลุ่มเราก็เริ่มจะรู้ รู้สึกว่าจะรู้หมดกลุ่มล่ะ กลุ่มเรามี 11 คน รู้หมดทุกคนไอเพื่อนเราก็หวังดีแซ่วทุกครั้งที่เดินผ่านเขาคนนั้นไอเราก็เขินสิ 555 เดินหนี้แทบไม่ทัน เราจำได้ทุกวันศุกร์ของ ม.6 เราเรียนต่อห้องของเขาไอเราก็ทั้งเขินทั้งดีใจทั้งเขินเพื่อนมันแซ่ว 555 เพื่อนเรามันเป็นคนตลกและน่ารักด้วย555 ทุกครั้งที่เห็นไม่ว่าจะที่ไหนเพื่อนมันพร้อมใจกันมากเรียกชื่อเรา555
ส่วนมากจะเจอที่โรงอาหาร ไอเราทั้งกินข้าวทั้งมองเขา มันมีความสุขนะที่ได้เจอคนแอบชอบ แต่วันไหนที่ไม่เห็นมันจะรู้สึกว่ามันเป็นแปลกๆรู้สึกคิดถึง.
เราเป็นคนชอบทำอะไรบ้างอย่าง ทุกเทศกาลไม่ว่าจะวันปีใหม่เราจะชอบเขียนการ์ดอวยพรไปให้เขาตลอดตั้งแต่เราอยู่ มอ.3 แล้ว เขาไม่เคยรู้เลยว่าเราเป็นคนเขียนให้ เพราะเราไม่บอกเอง 555 ดี๊ดี ล่าสุดนี้เราทำการ์ดให้เขาเป็นพิเศษ เราตั้งใจทำมากกก เขาคนนั้นก็ถ่ายการ์ดเราลงไอจี เราดีใจมากกไม่รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว อิอิ
เรารู้สึกว่าวัน(วันกีฬาสี) มอ.6 นั้นเราก็มีความสุขนะวันที่เราได้ถ่ายรูปกับเขาคนนั้น อร๊ายยยเขินสิ มันเป็นรูปแรกที่เราได้ถ่ายกับเขา เราคิดว่ามันคงจะเป็นรูปแรกและรูปสุดถ่ายที่เราจะได้ถ่ายกับเขาคนนั้นแต่มันไม่ใช่สินะ ต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้ เจ๊แต๋ม(นามสมมุติ)คนสวย ที่พาไปถ่ายจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันปฉิม วันที่เราจะไม่เห็นเขาคนนั้นอีกแล้วก็ใจหายนะวันนั้นทั้งมีความสุขทั้งเสียใจ เขาคนนั้นยืนอยู่กับแฟนเขา ฮื่อเราก็เกือบจะร้องไห้นะ แต่เรื่องที่เราเสียใจที่สุดก็คือ เราให้ของเขาแต่เราไม่ได้สิ่งที่เขาให้ทุกคน(ของปฉิมที่เขาทำมาให้เพื่อน) ทำไมอ่ะเราก็ไม่เข้าใจ! ทั้งเสียใจแต่เราก็ต้องเก็บอาการนั้นไว้
เราเคยคิดกับเพื่อนนะว่าเราจะสารภาพจะทำของบ้างอย่างให้แต่เพื่อนมันบอกว่าเดี๋ยวก็ได้เจอกันเหมือนเดิม เดี๋ยวค่อยทำให้ แต่เราคิดไปคิดมาเราจะทำให้เขาทำไมในเมื่อเขายังไม่เคยเห็นเราในสายตาเราเลยตัดสินใจไม่ทำดีกว่า! ในเมื่อสิ่งที่เราอาจจะทำให้เขาอาจจะไม่เห็นค่าในของของเราก็ได้ เราเพ้อหาเขาทุกวันเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เพ้อไปก็เท่านั้น เรื่องของเรากับเขาคงเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้เขากับแฟนก็น่ารักจริงๆเห็นคนที่เราชอบมีความสุขเราก็ดีใจ ในเมื่อเราทำอะไรไม่ได้เราก็จะยอมขัดใจตัวเอง.

สรุป....
แอบรักเขามา 8 ปี ป.3 ถึง ปัจจุบัน
เราควรทำยังไงดีค่ะ เราตัดใจจากเขาไม่ได้เลย
//////มีใครมีประสบการณ์แอบรักนานกว่านี้มั้ยค่ะ เ