ตอนผมขึ้น ม.2 ก็โดนจัดห้องตามผลการเรียนแบบนี้ โดยอิงจากผลการเรียนตอน ม.1 ห้อง 1 ก็เก่งสุด ลดหลั่นไปเรื่อย ๆ จนถึงห้อง 10 ผมว่ามันเป็นนโยบายที่โบราณมาก ๆ แถมยังจัดโดยรองผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการอีกต่างหาก

ที่ผมไม่ชอบเพราะว่า นอกจากเขาจะจัดห้องตามเกรดแล้ว เขายัง "ยัดเยียด" แผนการเรียนที่เขา "คิดว่า" เหมาะหรือเข้ากับนักเรียนห้องนั้น ๆ คือคิดเอง มโนเองเลยว่า นักเรียนห้องนี้มีความเสามารถระดับนี้ เอาแผนการเรียนนี้ไปแล้วกัน ซึ่งเขาแบ่งเป็นห้อง 1-3 เป็นวิทย์-คณิต ห้อง 4-6 เป็นแผนอังกฤษ-คณิต (ยกเว้นห้อง 4 เป็นกรณีพิเศษที่อาจจะไม่ได้จัดตามเกรด แต่เป็นห้องอิงลิชโปรแกรม คือใครก็ตามจะเรียนเก่งเรียนอ่อน หากเลือกอิงลิชโปรแกรมก็จะมาอยู่ห้องนี้) ส่วนห้อง 7-10 ลงไป ส่วนมากจะเป็นพวกแผนการเรียนวิชาปฏิบัติ เกษตร ดนตรีไทย พละ อะไรพวกนี้

ปัญหาก็คือว่าผมเนี่ยอยู่ห้อง 3 ซึ่งเป็นแผนวิทย์-คณิต ในขณะที่ผมไม่ชอบวิทย์-คณิตเลย แล้วต้องมาโดนบังคับเรียนวิทย์กับคณิตที่มันมากกว่าห้องปกติ คือจะมีคณิตศาสตร์ตัวเสริมขึ้นมาให้เรียนเพิ่มอีก วิชาวิทย์ก็มีวิทย์ตัวเสริมขึ้นมา คือวิทย์ตัวเสริมนี่มันจะเรียนเกี่ยวกับกระบวนการทำงานของนักวิทยาศาสตร์ ผมคิดว่าจะต้องมีความรู้วิทยาศาสตร์พื้นฐานที่แน่นพอสมควรแล้ว ถึงจะเอามาประยุกต์กับตรงนั้นได้ แต่ผมไม่ใช่ไง พอขึ้น ม.3 ก็ต้องอยู่ห้องเดิม แผนการเรียนเดิมต่อไปอีก ช่วง ม.2-ม.3 เลยเป็นช่วงที่ผมค่อนข้างมีความสุขในการเรียนน้อยมาก โดยเฉพาะตอนทำการบ้านคณิตศาสตร์ที่ปวดหัวมาก ๆ เพราะต้องเรียนคณิตศาสตร์ถึง 2 ตัว

มันทำให้ผมฝันสลายไปเลยนะ เพราะตอน ม.1 จะป็นรองผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการอีกคน ซึ่งเขาจัดไว้ดีมาก คือขึ้น ม.2 ม.3 แล้วห้องก็คละ ๆ กันไป มีทั้งเรียนเก่งเรียนอ่อน และแผนการเรียนพวกนั้นก็ให้นักเรียนเลือกตามความถนัดหรือสนใจ ใครชอบวิทย์-คณิตก็เลือกไป ใครชอบไทย-สังคมก็เลือกไป (ผมตั้งใจเลือกแผนนี้) ใครชอบวิชาปฏิบัติก็เลือกไป ไม่ได้ยัดเยียดให้แบบนี้

มีอาจารย์คนหนึ่งที่ความคิดเขาค่อนข้างจะแปลกประหลาดกว่าครูคนอื่น แต่เข้ากับนักเรียนได้ดีมาก เขาบอกเลยว่าจัดแบบนี้ไม่ถูก เพราะอย่างพวกห้องอ่อนมันก็จะมีแต่คนอ่อน จะไม่มีคนเก่งมาเป็นศูนย์กลางหรือคอยช่วยเหลือได้เลย มันก็จะเกาะกันตกไปเรื่อย ๆ