เพิ่งออกมาจากโรงแบบสดๆ ร้อนๆ เกรียมๆ
ไปดูเพราะได้ดูทีเซอร์จากตอนไปชมหนังเรื่องอื่นๆ ในภาพยนตร์แล้วก็รู้สึกว่า เฮ้ย น่าสนใจ แต่ก็ยังไม่ได้เตะตาหรือว้าวอะไร
จนกระทั่งพีช พชร กับเต้ย ไปออกรายการสามแซ่บ แล้วเล่าถึงการถ่ายทำว่ามันอินมาก พีชเป็นคนทำซาวด์เพลงประกอบหนังเองด้วย เต้ยเล่นแล้วอินแบบผ่านไปหลายวันความรู้สึกยังค้างอยู่ และอะไรอีกมากมาย
ก็มีความรู้สึกว่า เฮ้ย ต้องจัดแล้วล่ะ ต้องไปดูสักหน่อย พอมาวันนี้ฤกษ์งามยามดี ก็เลยจัดไปเลยฮะ ดูคนเดียวแต่ไม่เปลี่ยวใจ โดยไม่ได้อ่านรีวิวใดๆ เกี่ยวกับหนังในโซเชียลมีเดียเลยทั้งที่มันเข้าฉายไปแล้วหนึ่งวัน

ความรู้สึกคือ หนัง เนิบ มากกกกกกกกก !
มันเนิบจนไม่รู้ว่าจุดพีคของเรื่องคืออะไรกันแน่ และหนังเรื่องนี้อยากจะให้อะไรกับเรา หรือแค่อยากจะบอกว่ารักเกิดได้ทุกที โดยไม่เกี่ยวกับเวลาและสถานที่หรือเมื่อใดตอนไหน แต่มันก็น่าจะมีวิธีการเล่าเรื่องให้มีอารมณ์ร่วมมากกว่านี้

สำหรับตอนที่ชอบที่สุดคงเป็นตอนของโทนี่-เต้ย
ด้วยความที่เป็นคนชอบอะไรโรแมนติกและสิ่งที่ชอบมากๆ ก็คือ เต้ยตัวเล็กมากกก และโทนี่พอมาอยู่กับเต้ยก็ดูสูงใหญ่สุดๆ ไปเลย
พอสองคนนี้เข้าฉากกันไม่ว่าจะฉากไหน มันให้ความรู้สึกฟินแผ่ขยายออกมาโดยที่ยังไม่ต้องแสดงอะไรมากมาย ทั้งเวลาที่มือจิมจับหลังแพรว คือแบบโหใหญ่จังแทบแปะหลังแพรวมิด เราเห็นความสำคัญของการแคสต์พระนางเลยนะตรงนี้ ฉากที่เขาสองคนเดินเคียงข้างกันนี่ก็ฟินค่ะ นี่มันร่างสูงกับร่างเล็กในนิยายชัดๆ 5555555 แล้วก็แววตาของเต้ยสื่ออารมณ์ได้ดีมากก ในทุกฉากทุกตอน ยิ่งเรื่องนี้มันโคลสอัพเยอะยิ่งเห็นชัดเจนว่าตัวละครกำลังรู้สึกยังไง คือแค่ฉากแรกคุยกันก็รู้แล้วว่า น่าน ต้องเป็นแฟนเก่ากันแน่ๆ แบบทำให้รู้สึกได้โดยที่ไม่ต้องเล่าเรื่องราวใดๆ โทนี่ก็เล่นดีนะคะแต่เหมือนยังไม่มีมิติมากนัก แต่สิ่งที่อยากให้ขยายมากกว่านี้คือเมื่อก่อนเขาสองคนเป็นแฟนเก่ากันแล้วมันอะไรยังไง ไม่ใช่แค่ แพรวทิ้งจิมไปเพราะไกลห่าง แล้ว... แล้วยังไงอีก... งง มันดูเหมือนมีอะไรมากกว่านั้น แต่มันกลับมีแค่นั้นอ่ะ

ตอนที่ชอบรองลงมาก็คือตอนของ แทโอ-กันต์
รู้สึกว่าทั้งคู่เล่นได้ดี ทั้งกันต์ที่ปรับตัวเข้าวัฒนธรรมเกาหลีไม่ได้ แทโอที่เป็นบอสแบบชิลๆ หน่อย อันนี้ไม่รู้จะพูดยังไงค่ะเพราะเนื้อหามันน้อย คือมันเหมือนทุกอย่างเกิดขึ้นแค่ 2-3 วันอ่ะในขณะที่เรื่องอื่นๆ เกิดขึ้นหลายวันมากกว่า แต่ที่ขัดใจที่สุดคือฉากที่กานต์วิ่งออกมาจากออฟฟิศแล้วตะโกนเรียก "คิม !!"
คือแบบ ว้อท? นี่ถ้าเป็นชีวิตจริง เกาหลีหันพรึ่บทีเดียวร้อยคนแน่ๆ ค่ะ เพราะคนแซ่คิมมันเยอบานตะเกียง แต่นี่คือมีตามิสเตอร์คิมที่หันคนเดียว คนอื่นก็เดินกันชิวๆ ต่อไปในย่านที่คนเยอะ และที่สำคัญถึงบทหนังจะปูมาว่าคนเกาหลีแสดงออกเรื่องรักกันในที่สาธารณะเป็นเรื่องปกติ (ซึ่งจริงตามวัฒนธรรม) แต่การที่ผู้ชายสองคนจูบกันในที่ๆ public ขนาดนั้นมันไม่ปกตินะคะ แต่นี่แบบคนเดินก็เดินไป... คืออะไรรร้??? เกาหลีออกจะแอนตี้เรื่องเพศที่สามมากด้วย อย่างในหนังเองก็มีใส่ไว้ตรงที่มีพนักงานหลายคนเข้าใจว่า มิสเตอร์คิมโดนไล่ออกเพราะถูกจับได้ว่าเป็นเกย์

เสริมอีกนิด
ดูแล้วไม่อินเลยค่ะว่ากานต์กับแพรวนี่เป็นแฟนกัน งงเง็งมากๆ กานต์ที่ร้อนรนจะบินไปหาแฟนถึง UK เพราะแฟนโทรมาสารภาพผิด
กลับวิ่งล่กๆ ไปตามตาคิมซะอย่างนั้น
ความเรียลของกานต์กับแพรวคือตอนที่คอลไลน์มันแล้วสัญญาณไม่ดีมันกระตุก... แค่นั้นจริงๆ


คู่ของพีช-เก้า
อันนี้คือเฉลยมาได้งงมากกกกกกกกกกก รู้สึกแบบ อ้าวอย่างนี้ก็ได้เหรอ
คือถ้าเป็นชีวิตจริงเนี่ย ต่อให้แฟนไม่สนใจยังไง มันไม่มีใครยอมปล่อยให้แฟนตัวเอง(ผู้ชาย) ไปนอนค้างอ้างแรมกับเพื่อนผู้หญิงของเราสองต่อสองหรอกเฟ้ย
ถึงจะทำเพื่อลองใจหรือเพราะอยากให้เข้าเห็นความสำคัญของเรา หรือปรับปรุงตัวอะไรก็แล้วแต่
ในเรื่องเจี๊ยบเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วคือไม่ออกไปเจอแฟนบ้างเลยเหรอออออ  คือปมมันประหลาดไปหมดเอาเป็นว่าไม่รู้จะอธิบายยังไงแต่รู้สึกว่ามันไม่โอเคค่ะ รู้สึกว่ามันควรปรุงได้ดีกว่านี้อ่ะ แต่พีชกับเก้าแสดงดีและหน้าตาดีมาก อันนี้ไม่มีอะไรมาลบล้างได้

ข้อดีของเรื่องนี้คือภาพสวยมากๆ ได้ไปถ่ายในหลายๆ โลเคชั่นในต่างประเทศ
นักแสดงแสดงดี ไม่มีใครที่แสดงแล้วรู้สึกว่าขัดตาขัดใจ
สิ่งที่อยากให้ปรับปรุงแก้ไขมีแค่บท แค่นั้น ...ซึ่งก็ดันเป็นเรื่องใหญ่ซะด้วย

ก็ขอจบการรีวิวแต่เพียงเท่านี้ค่ะ
คะแนน... ให้ 4/10 แล้วกัน เห็นกระทู้ข้างล่างให้แค่ 0 กับ 1 มันก็น้อยไปนะคะ T_T