ผมตั้งใจเขียนบทความนี้ ขึ้นเพื่อพยายามแสดงให้สาวกหงส์แดงได้เข้าใจหัวอกของสาวกปีศาจแดงและได้เห็นถึงความจำเป็นที่เราอาจถูกล้อเลียนหนักสักหน่อยในช่วงเวลานี้
เรื่องมันมีอยู่ว่า........ การแข่งขันฟุตบอลลีกของอังกฤษนั้นเริ่มมีขึ้นในทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่19 หรือประมาณ120 ปีมาแล้วโดยในช่วงแรกๆนั้นทีมคู่แค้นแสนรักแห่งภาคพายัพ (ตะวันตกเฉียงเหนือ)ของอังกฤษนั้นยังไม่เก่งกล้าสามารถพอที่จะคว้าแชมป์มาครองได้ต้องรอจนล่วงเข้าศตวรรษที่20 หงส์แดงจึงสามารถหยิบแชมป์แรกมาครองได้สำเร็จเมื่อปี 1901 ในขณะที่ผีแดงเพื่อนร่วมภูมิภาคต้องรอจนถึงปี1908 จึงสามารถคว้าแชมป์ครั้งแรกมาครองได้สำเร็จแต่ อนิจจาหงส์แดงคู่แค้นก็สามารถคว้าแชมป์ครั้งที่สองนำหน้าไปได้อีกแล้วและยังคงหนีไปได้เรื่อยๆ การณ์เป็นเช่นนี้เป็นส่วนใหญ่ตลอดช่วงแรกของศตวรรษที่ 20 โดยที่ผีแดงไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์อะไรได้เลยเป็นเหตุให้กองเชียร์รุ่นคุณปู่คุณลุงบังเกิดความเก็บกดอึดอัดฮึดฮัดป็นล้นพ้นเพราะต้องผ่านเหตุการณ์สำคัญๆหลายอย่าง(ที่อาจต้องมาอยู่ในที่เดียวกัน)เช่น สงครามโลกทั้งสองครั้ง ทหารรุ่นคุณปู่จากเมืองแมนเชสเตอร์ก็คงต้องโดนคุณปู่จากเมืองลิเวอร์พูลในกองร้อยเดียวกันล้อเลียนเรื่องทีมโปรดจนอยากจะสวนไปด้วยลูกตะกั่วซักหลายๆนัดแต่ก็ทำไม่ได้จนในที่สุดก็คงอำลาโลกนี้ไปพร้อมกับความแค้นสุมเต็มอกหรืออาจจะสาปแช่งและอ้อนวอนต่อเทพปีศาจให้ทีมคู่แค้นล่มจมเร็วๆก็เป็นได้
แต่เรื่องมันกลับเลวร้ายยิ่งขึ้น เพราะเมื่อเข้าสู่ยุคร๊อคแอนด์โรล์ (ยุค60s)ทีมหงส์แดงที่เกาะกระแสความดังของวงเดอะบีทเทิ่ลซึ่งเป็นวงดนตรีที่กำเนิดขึ้นในเมืองลิเวอร์พูลโดยหงส์แดงยิ่งทำผลงานดีขึ้นเรื่อยๆด้วยฝีมือของ บิล แชงค์ลีย์ โจ เฟแกน และเคนนี่ ดัลกลิช จนมีจำนวนแชมป์นำโด่งไปถึง18 ครั้งส่วนผีแดงคู่แค้นก็นั่งทำใจอยู่ที่จำนวน 7 ครั้งเป็นเวลานานเกือบสามสิบปี ส่งผลให้คุณลุงรุ่นบุปผาชนยุคฮิปปี้รุ่งเรืองจากเมือง แมนเชสเตอร์ทั้งหลายโดนล้อเรื่องนี้จนแทบจะไม่อยากไปออกสเต็ปร๊อคแอนด์โรล์ที่คลับไหนทั้งนั้นสร้างความอดสูใจเป็นอย่างมาก
จนกระทั่งพระผู้เป็นเจ้าทรงเห็นใจชาวแมนเชสเตอร์ที่ถูกกระทำย่ำยีมาเกือบร้อยปีเกิดความสงสารจึงส่ง เทวดาจากเมือง อเบอร์ดีนที่มีชื่อว่า อเล็กซ์ เฟอร์กูสันมาช่วยกอบกู้ทุกขเวทนาในครั้งนี้ พร้อมกับส่งเหล่าเด็กๆเทวดามาเป็นผู้ช่วยในนามของ คลาสออฟ 92 นำโดยพี่เบ็กส์ พี่กิกซี่ พี่สโคล์ รวมถึงพี่น้องเนวิลล์ ซึ่งท่านเทวดาอเล็กส์ก็ได้ใช้เวลาประมาณ 20 ปีในช่วง10 ปีสุดท้ายของศตวรรษที่20 และอีก10 ปีแรกของศตวรรษที่21 ค่อยๆทำผลงานด้วยความอดทน เพราะในระหว่างนั้นก็ยังคงโดนล้ออยู่อย่างไม่หยุดหย่อนเพราะจำนวนแชมป์ของหงส์แดงก็ยังคงสูงกว่าอยู่ดี จนกระทั่งมาประสบความสำเร็จสามรถตีเสมอเมื่อปี 2009 และเริ่มแซงได้ในปี2011นี่เองเมื่อเสร็จจ๊อบเทวดาอเล็กซ์ก็ลาออกในปี 2013
หากนับเป็นดัชนีความขมขื่น(ผลต่างของพื้นที่ใต้กราฟ)ของบรรพชนทั้งหงส์แดงและผีแดงตลอดช่วงเวลาที่มีการแข่งขันกันมาร้อยกว่าปีจะสามารถนิยามได้ดังนี้
ดัชนีความขมขื่นรวม = ผลต่างของจำนวนแชมป์ที่ทีมคู่แข่งทำได้มากกว่าตลอดช่วงเวลา ที่ตกเป็นเบี้ยล่าง (พื้นที่ผลต่างระหว่างกราฟในภาพด้านล่าง)
ความขมขื่นของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด = 296 หน่วย
และ ความขมขื่นของลิเวอร์พูล = 12 หน่วย
ดังนั้นสาวกหงส์แดงที่รักเอ๋ยจงทำใจเพราะตั้งแต่สาวกปีศาจที่ถูกกดให้มุดอยู่แต่ในรูมืดๆภายใต้ความยิ่งใหญ่ของหงส์แดงมาเป็นเวลาร่วมร้อยปีได้ออกมาสูดอากาศนั้นเขาย่อมมีความลิงโลดใจและมั่นใจที่จะรีบออกตัวล้อเลียนเพื่อเป็นการเอาคืนที่บรรพบุรุษรุ่นปู่รุ่นลุงโดนล้อมาโดยตลอดและมิอาจจะเอาคืนได้(เพราะอาจจะตายไปเสียก่อน) ถือซะว่าเป็นการชดใช้วจีกรรมที่แฟนบอลรุ่นก่อนของเราได้กระทำต่อเขาไว้เยอะเมื่อมีโอกาสแม้จะเพียงน้อยนิดเพียงใดเขาย่อมอยากจะเอาคืน...สุดท้ายนี้ผมเชื่อว่าในเวลาอีกไม่นานหรืออาจจะนานหน่อยแต่คงไม่ถึงศตวรรษ(เพราะเราตุนดัชนีตวามขมขื่นของเขาไว้เกือบร้อยปี)เราคงได้มีโอกาสเอาคืนแน่นอนขอให้จำไว้ว่า
"Form is temporary but class is permanent"...YNWA
ปล. บทความนี้ว่าด้วยเรื่องตวามทุกข์ระทมจากการถูกล้อและการรอคอยเท่านั้น...ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความยิ่งใหญ่ใดๆทั้งสิ้น...จริงจริ๊ง
ดัชนีความทุกข์ระทมจากการถูกล้อและการรอคอย...ระหว่างแฟนหงส์แดงและผีแดง...ในห้วงเวลาอันไกลโพ้น
เรื่องมันมีอยู่ว่า........ การแข่งขันฟุตบอลลีกของอังกฤษนั้นเริ่มมีขึ้นในทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่19 หรือประมาณ120 ปีมาแล้วโดยในช่วงแรกๆนั้นทีมคู่แค้นแสนรักแห่งภาคพายัพ (ตะวันตกเฉียงเหนือ)ของอังกฤษนั้นยังไม่เก่งกล้าสามารถพอที่จะคว้าแชมป์มาครองได้ต้องรอจนล่วงเข้าศตวรรษที่20 หงส์แดงจึงสามารถหยิบแชมป์แรกมาครองได้สำเร็จเมื่อปี 1901 ในขณะที่ผีแดงเพื่อนร่วมภูมิภาคต้องรอจนถึงปี1908 จึงสามารถคว้าแชมป์ครั้งแรกมาครองได้สำเร็จแต่ อนิจจาหงส์แดงคู่แค้นก็สามารถคว้าแชมป์ครั้งที่สองนำหน้าไปได้อีกแล้วและยังคงหนีไปได้เรื่อยๆ การณ์เป็นเช่นนี้เป็นส่วนใหญ่ตลอดช่วงแรกของศตวรรษที่ 20 โดยที่ผีแดงไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์อะไรได้เลยเป็นเหตุให้กองเชียร์รุ่นคุณปู่คุณลุงบังเกิดความเก็บกดอึดอัดฮึดฮัดป็นล้นพ้นเพราะต้องผ่านเหตุการณ์สำคัญๆหลายอย่าง(ที่อาจต้องมาอยู่ในที่เดียวกัน)เช่น สงครามโลกทั้งสองครั้ง ทหารรุ่นคุณปู่จากเมืองแมนเชสเตอร์ก็คงต้องโดนคุณปู่จากเมืองลิเวอร์พูลในกองร้อยเดียวกันล้อเลียนเรื่องทีมโปรดจนอยากจะสวนไปด้วยลูกตะกั่วซักหลายๆนัดแต่ก็ทำไม่ได้จนในที่สุดก็คงอำลาโลกนี้ไปพร้อมกับความแค้นสุมเต็มอกหรืออาจจะสาปแช่งและอ้อนวอนต่อเทพปีศาจให้ทีมคู่แค้นล่มจมเร็วๆก็เป็นได้
แต่เรื่องมันกลับเลวร้ายยิ่งขึ้น เพราะเมื่อเข้าสู่ยุคร๊อคแอนด์โรล์ (ยุค60s)ทีมหงส์แดงที่เกาะกระแสความดังของวงเดอะบีทเทิ่ลซึ่งเป็นวงดนตรีที่กำเนิดขึ้นในเมืองลิเวอร์พูลโดยหงส์แดงยิ่งทำผลงานดีขึ้นเรื่อยๆด้วยฝีมือของ บิล แชงค์ลีย์ โจ เฟแกน และเคนนี่ ดัลกลิช จนมีจำนวนแชมป์นำโด่งไปถึง18 ครั้งส่วนผีแดงคู่แค้นก็นั่งทำใจอยู่ที่จำนวน 7 ครั้งเป็นเวลานานเกือบสามสิบปี ส่งผลให้คุณลุงรุ่นบุปผาชนยุคฮิปปี้รุ่งเรืองจากเมือง แมนเชสเตอร์ทั้งหลายโดนล้อเรื่องนี้จนแทบจะไม่อยากไปออกสเต็ปร๊อคแอนด์โรล์ที่คลับไหนทั้งนั้นสร้างความอดสูใจเป็นอย่างมาก
จนกระทั่งพระผู้เป็นเจ้าทรงเห็นใจชาวแมนเชสเตอร์ที่ถูกกระทำย่ำยีมาเกือบร้อยปีเกิดความสงสารจึงส่ง เทวดาจากเมือง อเบอร์ดีนที่มีชื่อว่า อเล็กซ์ เฟอร์กูสันมาช่วยกอบกู้ทุกขเวทนาในครั้งนี้ พร้อมกับส่งเหล่าเด็กๆเทวดามาเป็นผู้ช่วยในนามของ คลาสออฟ 92 นำโดยพี่เบ็กส์ พี่กิกซี่ พี่สโคล์ รวมถึงพี่น้องเนวิลล์ ซึ่งท่านเทวดาอเล็กส์ก็ได้ใช้เวลาประมาณ 20 ปีในช่วง10 ปีสุดท้ายของศตวรรษที่20 และอีก10 ปีแรกของศตวรรษที่21 ค่อยๆทำผลงานด้วยความอดทน เพราะในระหว่างนั้นก็ยังคงโดนล้ออยู่อย่างไม่หยุดหย่อนเพราะจำนวนแชมป์ของหงส์แดงก็ยังคงสูงกว่าอยู่ดี จนกระทั่งมาประสบความสำเร็จสามรถตีเสมอเมื่อปี 2009 และเริ่มแซงได้ในปี2011นี่เองเมื่อเสร็จจ๊อบเทวดาอเล็กซ์ก็ลาออกในปี 2013
หากนับเป็นดัชนีความขมขื่น(ผลต่างของพื้นที่ใต้กราฟ)ของบรรพชนทั้งหงส์แดงและผีแดงตลอดช่วงเวลาที่มีการแข่งขันกันมาร้อยกว่าปีจะสามารถนิยามได้ดังนี้
ดัชนีความขมขื่นรวม = ผลต่างของจำนวนแชมป์ที่ทีมคู่แข่งทำได้มากกว่าตลอดช่วงเวลา ที่ตกเป็นเบี้ยล่าง (พื้นที่ผลต่างระหว่างกราฟในภาพด้านล่าง)
ความขมขื่นของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด = 296 หน่วย
และ ความขมขื่นของลิเวอร์พูล = 12 หน่วย
ดังนั้นสาวกหงส์แดงที่รักเอ๋ยจงทำใจเพราะตั้งแต่สาวกปีศาจที่ถูกกดให้มุดอยู่แต่ในรูมืดๆภายใต้ความยิ่งใหญ่ของหงส์แดงมาเป็นเวลาร่วมร้อยปีได้ออกมาสูดอากาศนั้นเขาย่อมมีความลิงโลดใจและมั่นใจที่จะรีบออกตัวล้อเลียนเพื่อเป็นการเอาคืนที่บรรพบุรุษรุ่นปู่รุ่นลุงโดนล้อมาโดยตลอดและมิอาจจะเอาคืนได้(เพราะอาจจะตายไปเสียก่อน) ถือซะว่าเป็นการชดใช้วจีกรรมที่แฟนบอลรุ่นก่อนของเราได้กระทำต่อเขาไว้เยอะเมื่อมีโอกาสแม้จะเพียงน้อยนิดเพียงใดเขาย่อมอยากจะเอาคืน...สุดท้ายนี้ผมเชื่อว่าในเวลาอีกไม่นานหรืออาจจะนานหน่อยแต่คงไม่ถึงศตวรรษ(เพราะเราตุนดัชนีตวามขมขื่นของเขาไว้เกือบร้อยปี)เราคงได้มีโอกาสเอาคืนแน่นอนขอให้จำไว้ว่า
"Form is temporary but class is permanent"...YNWA
ปล. บทความนี้ว่าด้วยเรื่องตวามทุกข์ระทมจากการถูกล้อและการรอคอยเท่านั้น...ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความยิ่งใหญ่ใดๆทั้งสิ้น...จริงจริ๊ง